22 ตุลาคม 2552 13:01 น.
ณัฐ ทองพูน
ป๊อก ป๊อก เสียงเคาะไม้ดัง ป๊อก ป๊อก
แม่ค้าเคาะไม้ดัง ป๊อก ป๊อก
รถเข็นคันน้อยกับก๋วยเตี๋ยว ป๊อก ป๊อก
ป๊อก ป๊อก...ป๊อก ป๊อก
บะหมี่สิบบาทบะหมี่ ป๊อก ป๊อก
ส่งถึงหน้าบ้านพร้อมเสียง ป๊อก ป๊อก
ใคร ๆ ได้ยินอยากกิน ป๊อก ป๊อก
ป๊อก ป๊อก...ป๊อก ป๊อก
บัดนี้หายไปแล้วใช่ไหม ป๊อก ป๊อก
หันไปหาราเม็งเมินหนี ป๊อก ป๊อก
เลือนลางหายไปแล้วเสียง ป๊อก ป๊อก
ป๊อก ป๊อก...ป๊อก ป๊อก
ราเม็งหนึ่งร้อยกับสิบบาท ป๊อก ป๊อก
คนเลือกหนึ่งร้อยทอดทิ้ง ป๊อก ป๊อก
ราเม็งหรูหราข้างถนน ป๊อก ป๊อก
ป๊อก ป๊อก...ป๊อก ป๊อก
ป๊อก ป๊อก...ป๊อก ป๊อก
ป๊อก ป๊อก...ป๊อก...
ป๊อก... ป๊อก...
ป๊อก...........
..........
20 กรกฎาคม 2552 23:10 น.
ณัฐ ทองพูน
เพื่อนเอ๋ยเพื่อนรัก
ที่แสนสลักสำคัญ
คงจะต้องมีสักวัน
ที่ฉันจะกลับไปหา
ตอนนี้ตัวฉันเหงา
และซึมเศร้าเสมอมา
เพราะใจฉันเอือมระอา
กับการล้างลาที่จบไป
เขาทิ้งฉันไปมีคนอื่น
ด้วยใจหื่นกระหาย
มองเรื่องเงินเป็นเยี่ยงความตาย
สุดท้ายเขาก็ทิ้งคนจน
เพื่อนเอ๋ยเพื่อนรัก
แม้ตอนนี้ฉันจะสับสน
แต่รู้แล้วว่าเพื่อนจะอยู่จน-
ความเป็นคนของเราจะหมดไป
*แด่...เพื่อนรักผู้ไม่เคยทอดทิ้ง*
19 กรกฎาคม 2552 21:47 น.
ณัฐ ทองพูน
เรื่องราวเลวร้ายม่ายลูกสอง
ไร้เงินไร้ทองส่งลูกน้อย
อัตคัดขัดสนสิ่งใช้สอย
นั่งหน้าละห้อยกุมกบาล
กูหนี้ยืมสินมาลงทุน
หวังลูกวัยรุ่นช่วยเฝ้าร้าน
กิจการงานดีแต่มีมาร
พวกอันธพาลรีดไถเบียดเบียน
เคราะห์ซ้ำกรรมซัดลูกวัยรุ่น
หาเรื่องยุ่งวุ่นไม่อ่านเขียน
มีเรื่องมีราวจากลาโรงเรียน
เป็นนักเลงผมเกรียนติดหยูกยา
อัธพาลรีดไถลูกขโมย
ด้วยใจหิวโหยอยากยาบ้า
สุดท้ายโดนจับเข้าบ้านเมตตา
ม่ายเอือมระอาสุดเสียใจ
ไม่หยุดทำกินเพราะลูกน้อย
ให้เจ้าตัวจ้อยมีกินมีใช้
แต่ด้วยเวรกรรมจากหนใด
ป่วยเป็นโรคร้ายยากเยียวยา
คนโตติดคุกคนเล็กป่วยไข้
เจ็บปวดหัวใจจริงม่ายจ๋า
อีกโดนเบียดเบียนอยู่ทุกครา
ยังถึงเวลาจ่ายดอกเงินกู้
บอกเสียงเศร้าสร้อยขอผลัดก่อน
แต่โดนยอกย้อนตวาดขู่
"มึงกู้เงินไปต้องหามาใช้กู"
เอาปืนจ่อหูจ่อกบาล
โดนรื้อทรัพย์สินทำลายมั่ว
ไอ้พวกคนชั่วทำลายร้าน
พร้อมขู่กรรโชกเสียงผสาน
จะมาระรานคราต่อไป
ม่ายแสนผิดหวังชะตาลิขิต
คิดปลิดชีวิตให้มอดไหม้
ว่าแล้วอุ้มลูกไต่บันใด
ขึ้นไปดาดฟ้าแสนสูงชัน
ตะโกนก้องด่าทอเพื่อนมนุษย์
พร้อมนั่งทรุดตัวลงหมดแล้วฉัน
จะตายพร้อมลูกน้อยพร้อมๆกัน
ไม่มีวันข้างหน้าให้ดิ้นรน
สายตามองลงยังเบื้องล่าง
เห็นจุดหมายปลายทางพรางสับสน
แต่สุดท้ายแล้วก็ดีดร่างล่วงหล่น
ม่ายลูกพุ่งชนกับพื้นปูน
ร่างเละแหลกเหลวแสนเหวอะหวะ
ความตายจะจะชีวิตสาบสูญ
เลือดไหลท่วมนองเอ่อล้นเพิ่มพูน
หมดสิ้นตระกูลม่ายรันทด
19 กรกฎาคม 2552 13:15 น.
ณัฐ ทองพูน
๑. นางฟ้าเอ๋ยนางฟ้าตัวน้อย
บินล่องลอยเลียบเคียงเหล่าบุปผา
ในแปลงสวนดอกไม้ยามนิทรา
ด้วยแววตาแสนสุขสนุกใจ
แต่งตัวสวยโผบินเที่ยวเทือกสวน
หอมหวนกลิ่นยั่วยวนเกสรดอกไม้
เกสรพิษนำพาเจ้าสู่ความเมามาย
บินสับส่ายว่ายวนจนเที่ยงคืน
๒. ปิศาจชั่วปิศาจชั่วร้าย
หิวกระหายแปลงโฉมเป็นเทวะ
เป็นการดีที่วันนี้เป็นวันพระ
ชัยชนะจักอยู่กำมือเรา
คอยเวลาจันทราโผล่เผยโฉม
ลอบเข้าไปในแปลงสวนทีท่าเศร้า
ดื่มเกสรพิษร้อนแรงช่วยบรรเทา
จดจ้องเจ้านางฟ้าแห่งราตรี
ภวังค์จิตในใจคิดการชั่ว
มิเกรงกลัวดุจดั่งราชสีห์
เผลอเข้าใกล้ตัวข้าจะย่ำยี
ร่างสตรีของเจ้าต้องครวญคราง
ว่าแล้วปิศาจร่างเทวดา
ปรี่เข้าหานางฟ้าพร้อมเสริมสร้าง-
สัมพันธ์ดีเพื่อเป็นการปูทาง
หวังให้นางหลงเชื่อยอมจำนน
๓. กาลเวลาล่วงเลยใกล้สว่าง
ยังไม่ห่างเกสรพิษแผดร้อน
นางฟ้าน้อยเผลอหลงไหลเทวดร
แล้วจึงจรลาจากสวนมาลี
ปิศาจร่างเทวดาขันอาสา
พี่มีมากนักหนาเกสรนี้
ไปดื่มด่ำกันต่อเถอะคนดี
แล้วชีวีเจ้าจะเอิบอิ่มใจ
พิษเกสรทำเอานางหลงเชื่อ
คำเชิญเชื้อเทวดาโดยไม่สงสัย
คราไปแล้วเรือนร่างนางจะบรรลัย
จักเหลือเพียงลมหายใจที่สั่นเทา
ถึงที่หมายเรือนใหญ่ของปิศาจ
เกสรดาษดื่นยื่นมอบให้เขา
ยิ่งดื่มกินนางฟ้าน้อยก็ยิ่งเมา
เกือบรุ่งเช้านางฟ้าน้อยผล็อยหลับไหล
๔. ปิศาจร้ายถึงเวลาทำการชั่ว
ร่างเนื้อตัวของมันเริ่มสั่นไหว
แสยะยิ้มนึกถึงความศิวิไล
ที่จะได้จากนางฟ้าหน้าตาดี
กลิ่นหอมหวนยวนใจเจ้านางฟ้า
กูจะฆ่าแทะเล็มให้หมดทุกที่
ผิวขาวนวลเปล่งปลั่งช่างเข้าที
คราวเสียดสีคงเคลิบเคลิ้มสุดบรรยาย
๕. มือลูบไล้ขยุ่มย่ำบนเรือนร่าง
ปากไม่ว่างคอยจุมพิตที่แก้มใส
นางฟ้าครางพรางคิดว่าฝันไป
แล้วตกใจยามตื่นเจอความจริง
ใจเต้นแรงตัวสั่นด้วยเกรงกลัว
ปิศาจชั่วผีห่าซาตานสิง
เทวดารูปหล่อไม่มีอยู่จริง
นางอ้อนวอนเป็นระวิงขอความเห็นใจ
นางฟ้าดิ้นครวญครางมือสะบัด
ปิศาจรัดแน่นแนบเนื้อพรางลูบไล้
เกสรพิษทำนางฟ้าอ่อนแรงกาย
ปิศาจร้ายยิ้มเยาะพร้อมทารุณ
อุทาหรณ์สอนนางฟ้าตัวน้อย
พิษร้ายร้อยหมื่นพันมักหอมกรุ่น
ต้องเจ็บปวดทุกตรมตั้งแต่แรกรุ่น
ด้วยทารุณกรรมอันจัญไร!
19 กรกฎาคม 2552 12:34 น.
ณัฐ ทองพูน
ยามก่อ - เก้าเดือนแสนลำบาก
ยามเกิด - ทุกข์ยากแสนสาหัส
ยามเด็ก - อ่อนโยนทุกสัมผัส
ยามหนุ่ม - ย้ำชัดคอยตักเตือน
ยามโต - หวังเรามีอนาคต
ยามท้อ - ช่วยลดปัญหาเลือน
ยามรัก - ยอมปล่อยให้ออกเรือน
ยามป่วย - มาเยือนถามอาการ
ยามไหน - ก็ไม่เคยทอดทิ้ง
- ยังมีเสียงไพเราะเพราะพริ้งขับขาน
- แม้สุดท้ายต้องไปอยู่บนวิมาน
- แต่ยังมีความรักมหาศาลให้แก่เรา
.....แด่พระคุณแม่
หน้าส่วนตัว
708
