5 มกราคม 2550 15:44 น.
ณพ วิฤทธิ์ชัย
วอนพระธาตุขามแก่น
สาวภูธรขอนแก่นแดนอีสาน
เข้าทำงานเมืองหลวงดวงใจฝัน
กี่ปีแล้วแก้วตาลาจากกัน
สัญญามั่นหวั่นใจใครปะปน
โทรศัพท์รับสายคลายคิดถึง
วางก็ดึงหัวใจให้สับสน
อีกกี่สายอีกกี่ใจใครกี่คน
หลบไม่พ้นความเศร้าเหงาตามเคย
เพียงรับรู้ดูใจคนไกลถิ่น
จากได้ยินถ่อยคำที่พร่ำเอ่ย
วันต่อวันหวั่นรักจักรำเพย
น้ำตาเลยร่วงไหลใจบอบบาง
พระธาตุงามขามแก่นแดนอีสาน
ลูกกราบกรานวอนให้คนไกลห่าง
กลับมาตอบปลอบขวัญวันร่วมทาง
อย่าแรมร้างอย่างนี้อีกปีเลย ฯ
พระธาตุขามแก่นตั้งอยู่ในวัดเจติยภูมิ ตำบลบ้านขาม อำเภอเมือง ใช้ทางหลวงหมายเลข 209 สายขอนแก่น - กาฬสินธุ์ 16 กิโลเมตร เป็นปูชนียสถานคู่เมืองขอนแก่น ที่มีตำนานเล่าสืบต่อกันมาถึงความอัศจรรย์ของตอมะขามที่ตายแล้วกลับยืนต้นแตกกิ่งใบเขียวชอุ่มได้อีกครั้ง ขณะที่อัญเชิญพระอังคารธาตุของพระพุทธเจ้าผ่านมา จึงได้มีการสร้างพระธาตุขึ้นในบริเวณนี้ และนามของพระธาตุขามแก่นนั่นเอง ที่เป็นที่มาของชื่อเมืองขอนแก่นในปัจจุบัน ในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 มีงานฉลองและนมัสการพระธาตุขามแก่นเป็นประจำทุกปี
5 มกราคม 2550 15:41 น.
ณพ วิฤทธิ์ชัย
คอยแรงใจ
อยากจะขอแรงใจใครสักคน
ยามที่ฉันสับสนจนปัญหา
คอยดูแลตอบรับซับน้ำตา
เอ่ยวาจาอย่าเหงาอย่าเศร้าตรม
ฉันยอมรับอ่อนแอพ่ายแพ้ง่าย
เป็นผู้ชายหวั่นไหวใจขื่นขม
เหตุเพราะเคยอกหักรักลมลม
เหลือเพียงรอยระทมจมน้ำตา
เฝ้าทนทำนำใจให้หวนกลับ
ยิ่งวันนับเลอะเลือนเหมือนคนบ้า
ต้นรักตายไม่ฟื้นกลับคืนมา
ความเหว่ว้าเท่านั้นที่ฉันมี
เนินนานไปใจกายคล้ายถูกฝัง
สิ่งเคยหวังทุกอย่างดูห่างหนี
พร้อมจะรับรักตอบมอบชีวี
กับคนที่ส่งแรงใจให้ก้าวเดิน ฯ