24 ตุลาคม 2549 16:52 น.
ณพ วิฤทธิ์ชัย
ฤดูเคียวเกี่ยวใจ
ฤดูเคียวทำงานผ่านลมหนาว
แสงพร่างพราวรวงทองต้องแดดสวย
กลิ่นสองปรางต่างพะยอมหอมระรวย
สาวคอยช่วยแรงกายมาหลายปี
ยิ้มมอบรักถักทอต่อเติมฝัน
สายสัมพันธ์เนินนานผ่านวิถี
ทั้งเรือนตัวหัวใจไร้ราคี
เอ่ยวจีดื่มด่ำคำวาจา
เจ้างามแบบแอบอิงหญิงชาวบ้าน
สู้กับงานเหงื่อไคลอาบใบหน้า
ยามแย้มยิ้มอิ่มใจในสายตา
ถึงนางฟ้ามาใกล้พี่ไม่มอง
พอใจแล้วแววตาประสาซื่อ
เกาะกุมมือสื่อในใจทั้งสอง
ฝนคมเคียวเกี่ยวฝันวันกินดอง
ตามครรลองประเพณีที่บ้านเรา ฯ
24 ตุลาคม 2549 16:48 น.
ณพ วิฤทธิ์ชัย
วอนเคียวเกี่ยวใจ
ปลีกงานเหนื่อยเมื่อยล้าคราหน้าเกี่ยว
วางคมเคียวไว้ก่อนนอนหนุนขอน
เตียงของฉันนั้นหรือคือดินดอน
หลับพักผ่อนเอนกายห่มสายลม
มีร่มไม้ชายคาท้าบังแดด
เสียงออดแอดเพลงไผ่ใจเสพสม
พอทุเลาเพลาเหนื่อยเมื่อยระทม
ตื่นมาชมแสงทองท้องทุ่งนา
ฟังดนตรีปี่ซังข้าวเด็กเป่าเล่น
สายลมเย็นขับร้องก้องเวหา
ใจเพลิดเพลินเกินคำจำนรรจา
ดั่งเพลงฟ้าบอกสวรรค์นั้นบนดิน
มองชำเลืองเยื้องย่างนางฟ้านั่น
งานเฉิดฉันยิ้มแย้มแต้มแต่งถิ่น
แอบส่งสารสะพานตาหายุพิน
หน้านาสิ้นวอนคมเคียวช่วยเกี่ยวใจ ฯ
4 ตุลาคม 2549 16:41 น.
ณพ วิฤทธิ์ชัย
ธรรมชาติแกล้ง
นอนฟังเสียงเม็ดฝนหล่นถูกพื้น
โศกสะอื้นอุราแทบอาสัญ
ลมพายุกระหน่ำช้ำจาบัลย์
น้ำท่วมพลันข้าวกล้าต้องมาตาย
ธรรมชาติแปรผันคอยกลั่นแกล้ง
ปีฝนแล้งน้ำเพียงหยดสิ้นหดหาย
มาปีนี้ข้าวไม่รอดต่างวอดวาย
มองดูสายฝนพรำน้ำตาริน
หวนคิดถึงปีก่อนนางจรจาก
เพราะแล้งมากแก้วตาจึงลาถิ่น
ปีนี้กลับข้าวล้มจมพื้นดิน
ใจแทบสิ้นมองฝนทนระกำ
ข่าวน้ำท่วมโฉมตรูรู้หรือเปล่า
พี่ปวดร้าวทุกข์ทนจนเพ้อพร่ำ
หวังเพียงเจ้าเนื้อกลอยส่งถ้อยคำ
บรรเทาช้ำเติมแรงใจให้เหมือนเดิม ฯ
4 ตุลาคม 2549 16:40 น.
ณพ วิฤทธิ์ชัย
เคยคิดไหม ?
อยู่เมืองกรุงใจหวั่นแล้ววันนี้
ข่าวทีวีด่วนมาคืนหน้าฝน
อีสานท้วมฟังข่าวเราทุกข์ทน
โขงเอ่อล้นประดังฝั่งชีมูล
ห่วงพ่อแม่ข้าวกล้าผืนนาไร่
สู้ยากไร้จนอับแทบดับสูญ
ยังไม่พอทุกข์ฟ้ามาเพิ่มพูน
โศกอาดูรมากล้นคนบ้านนา
นั่งหน้าจอน้ำตาพรูดูไม่จบ
ยกมือนบวอนเทวัญแก้ปัญหา
สิ่งศักดิ์สิทธิ์หนใดในโลกา
ช่วยบอกฟ้าหล่นพอต่อผืนดิน
เหนื่อยยอมทนคนเอ๋ยเคยคิดไหม
หยาดเหงื่อไคลชาวนาอย่าติฉิน
เจือด้วยทุกข์เจ็บช้ำน้ำตาริน
ข้าวที่กินทุกเม็ดเผล็ดจากใคร ฯ
4 ตุลาคม 2549 16:39 น.
ณพ วิฤทธิ์ชัย
วันฝนพรำ
มองสายฝนหล่นพรำคำนึงจิต
ถึงมิ่งมิตรนงเยาว์สาวบ้านใกล้
ทางชีวิตพลิกผันห่างกันไกล
แอบร้องไห้ทุกทีที่ฝนพรำ
ฝนมาเยือนเตือนใจให้คิดถึง
รักเคยซึ้งต้องจากฝากรอยช้ำ
เจ็บปวดร้าวหนาวใจใช่ใครทำ
เศร้าระกำเพราะนางห่างกายา
น้องยังเป็นคนซื่ออยู่หรือเปล่า
ฝากถามข่าวผ่านฝนปนห่วงหา
กลัวเจ้าหายห่างลับไม่กลับมา
ทิ้งหนุ่มนาคอยเก้อเพ้อเรื่อยไป
ยามฝนพรำฟ้าร้องถิ่นน้องอยู่
พี่อยากรู้ใจเจ้าเหงาบ้างไหม
ขอเพียงแค่นิดเดียวเสี้ยวแห่งใจ
โปรดคิดถึงคนไกลได้ไหมนาง ฯ
หน้าส่วนตัว
992
