27 มีนาคม 2546 09:43 น.
ณธีร์
อาทิตย์ลับที่ทับเที่ยง
แดดเคยเปรี้ยงก็กลับปราย
ร้อนเดือดก็เหือดหาย
ค่อยผ่อนคลายละลายล้า
ร้อนกายพอทนไหว
หากร้อนใจกลับยิ่งกว่า
ร้อนแดดที่แผดกล้า
ฤๅร้อนกว่ากิเลสเร้า
โลกร้อนระอุลุก
กลียุคครอบครองเข้า
โฉดชั่วช่างมัวเมา
จะยื้อเอาอย่างไม่อาย
กูใหญ่ในโลกา
ใครหาญกล้านั้นอย่าหมาย
ขวางหน้าฆ่าให้ตาย
ศพเรียงรายเป็นแสนพัน
ยิ่งรวยยิ่งโกงเก่ง
ยิ่งใหญ่เร่งรุกกระสัน
ยิ่งเอายิ่งเมามัน
ยิ่งสนั่นยิ่งสะใจ
พระเจ้าอยู่ข้างเรา
ก็ใครเล่าจะสู้ได้
เสร็จศึกจนสาใจ
ค่อยกลับไปล้างบาปกัน ฯ
10 มีนาคม 2546 16:28 น.
ณธีร์
สีเอ๋ย สีชัง
รักผืนหนัง ชังผืนเสื่อ เบื่อผืนผ้า
คราทุกข์ใจ ไปทะเล ทุกเวลา
ให้ผืนฟ้า อ้าโอบ อุ่นอบอวล
เอาความชัง ฝังทราย ไว้ท้ายเกาะ
หอบหัวเราะ โรยเกลือ ขึ้นเรือด่วน
จากใจชาย ผู้น่าชัง ทั้งเรรวน
มอบน้องนวล บ้านหนองมน คนนั้นเอย ฯ
10 มีนาคม 2546 16:01 น.
ณธีร์
หาดเอ๋ย หาดขลอด
อยากจะจอด ใจไว้ ให้หายห่วง
เพื่อพักพิง อิงแนบ แอบทั้งดวง
จนเลยล่วง รัตติกาล ข้ามผ่านคืน
บนเขาขลอด เขาขอดค่อน เว้าวอนว่า
วันเวลา ล่วงไป ใจเป็นอื่น
มิมีใด จีรัง ยงยั่งยืน
คนเคยชื่น กลับกลายชัง ช้ำจังเอย ฯ
หน้าส่วนตัว
1955
