29 สิงหาคม 2545 19:58 น.
ณธีร์
เมื่อก่อเกิด กำเนิดกาย มีสายรก
คอยป้องปก ปรปักษ์ มั่นรักหมาย
ป้อนโลหิต เป็นอาหาร ผ่านร่างกาย
คือเส้นสาย ใยโยง ก่อโครงการ
จวบจนคลอด รอดพลัน จากครรภ์แม่
ร้องอุแว้ หวีดเสียง สำเนียงหวาน
คือสายใย ผูกพัน เป็นสัญญาณ
ที่ส่งผ่าน สายลม ห่มรักเรา
จากเด็กน้อย จนคล้อยใหญ่ ใจฉกาจ
สายสวาท มิขาดสาย ไม่ขลาดเขลา
คือสายใย สืบสาน เนิ่นนานเนา
ที่ยังเฝ้า ผูกพัน เป็นสัญญา
จวบวาระ สุดท้าย ในชีวิต
จะดับจิต ปลิดลง ปลงสังขาร์
เส้นระโยง สายระยาง ร่างกายา
พันธนา การไว้ ให้อยู่ยง
คือสายรก สายใจ สายใยรัก
ที่ทอถัก กักกาย ให้ลุ่มหลง
คือสายเลือด สายสัมพันธ์ เป็นมั่นคง
ที่ดำรง อยู่นิรันดร์ เป็นสัญญา
คือสายยาง โยงใย ให้อาหาร
เมื่อเริ่มวาร เริ่มวัน เริ่มชันษา
จวบสิ้นแสง แรงชีวิต ปลิดวิญญาณ์
กรรมยังพา สายใย ไปสานโยง ฯ
29 สิงหาคม 2545 19:53 น.
ณธีร์
ท่าพระจันทร์ วันนั้น ฉันฝากรัก
แน่ตระหนัก ปักอก ปกปักจิต
พอตื่นฝัน พลันถลา ท่าพระอาทิตย์
ฉันก็คิด จะเขียน ถึงดวงดาว
โอ้ว่า ท่าฉลอม กับมหาชัย
คงไม่ไกล เกินว่าย ไปปากอ่าว
จะอาบน้ำ ท่าไหน ไม่ยืนยาว
หลงรักสาว พระประแดง แหล่งเมืองมอญ
มิตรสัมพันธ์ ฉันท์เพื่อน ไม่เลือนจาก
หาได้ยาก ไม่มีขาย ไม่มีสอน
ใครจะคิด ว่าเพื่อนรัก มิตรนักกลอน
จะโคจร มาประสบ พบกันจริง
เพื่อนในเน็ต ใครว่า หาไม่ได้
อยู่นี่ไง ใช่สัมพันธ์ ฉันท์ชายหญิง
จะสาบาน ต่อสุรา(น้ำชาก็ได้) ว่าไม่ทิ้ง
แม้เมากลิ้ง ก็จะฝัน ถึงวันดี ฯ
29 สิงหาคม 2545 16:04 น.
ณธีร์
ลมหนาวคราวไหน
มิรานร้าวใจ เหมือนในคราวนั้น
คราวที่เธอพราก จากไปไกลกัน
เหมือนดวงตะวัน พลันดับลับฟ้า
เหมือนอยู่ในมนต์
ชีวิตสับสน อับจนไร้ค่า
เหลียวไปทางไหน ล้วนไร้เวทนา
ไร้คนรักษา เยียวยาแผลใจ
ลมหนาวคราวนั้น
กระหน่ำใจฉัน สนั่นหวั่นไหว
มิเคยลืมเลือน วารเคลื่อนคล้อยไป
ยังหนาวอยู่ใน หัวใจนิรันดร์ ฯ
26 สิงหาคม 2545 09:49 น.
ณธีร์
เรียงร้อยมาลัย
ฝากเธอแทนใจ จากใครคนหนึ่ง
คนเคยผูกพัน เคยฝันเคยซึ้ง
เคยเป็นที่หนึ่ง ที่ในใจเธอ
เรียงร้อยมาลัย
ฝากเธอมอบไว้ จากใจคนเพ้อ
วันวารผ่านผัน รักนั้นพลันเก้อ
กลับมาหาเธอ กลายเพียงเพื่อนกัน ฯ
23 สิงหาคม 2545 15:29 น.
ณธีร์
แปลกจริงหนอใจไยเจ็บ ปวดร้าวหนาวเหน็บ
ทนเก็บเอาไว้ไม่บ่น
แปลกจริงหนอใจไยจน ล้มลุกทุกข์ทน
ไร้คนสนใจใฝ่ปอง
แปลกจริงหนอใจไยจ๋อง เธอไม่เหลียวมอง
ร่ำร้องโหยหวนครวญคราง
แปลกจริงหนอใจไยจาง อับจนหนทาง
อ้างว้างเดียวดายไร้เพื่อน
แปลกจริงหนอใจไยเจื่อน หมองหมางลางเลือน
ฟั่นเฟือนฟูมฟายงายงม
แปลกจริงหนอใจไยจม ทนทุกข์ระทม
ตรอมตรมขมเศร้าเหงาหงอย
แปลกจริงหนอใจไยจ๋อย พร่ำเพ้อเหม่อลอย
เหมือนคอยหัวใจใครนำ
แปลกจริงหนอใจไยจำ ว่าเธอคนทำ
ฉันช้ำจำนนจนใจ ฯ
หน้าส่วนตัว
1192
