7 กรกฎาคม 2545 11:20 น.
ณธีร์
คืนสุข
ฝันสนุกจวบฟ้าสาง
ส่งยิ้มให้หน้าต่าง
อย่างน่ารัก
คืนเศร้า
โถตัวเราต้องอกหัก
เสียใจเธอไม่รัก
หักใจวาง
คืนเหงา
มีเพียงเรากับหมอนข้าง
นอนกอดความอ้างว้าง
อย่างเดียวดาย
คืนรัก
โหมใจหนักหวั่นรักหาย
กลับมาแล้วอย่ากลาย
คลายคืนรัก
5 กรกฎาคม 2545 17:19 น.
ณธีร์
เหตุใดฟ้า วันนี้ จึงสีหม่น
เป็นเพราะฝน หล่นมา ทำฟ้าหลัว
เป็นเพราะเมฆ มาบังพลัน ตะวันมัว
เป็นเพราะหัว ใจเหงา เศร้าอาลัย
กี่ร้อยพัน ที่ฟันฝ่า มาถึงนี่
กี่เดือนปี ที่อุตส่าห์ ผ่านมาได้
กี่หยาดหยด เหงื่อริน สูญสิ้นไป
กี่ดวงใจ ที่ส่งแรง แฝงพลัง
จะยอมแพ้ แค่นี้ กระนั้นหรือ
สิ้นฝีมือ จะสู้ต่อ ท้อถอยหลัง
อุปสรรค บีบรัด ตัดกำลัง
น้ำตาหลั่ง สิ้นลาย สิ้นอายแล้ว
เคยหวังใจ ไขว่คว้า ตามหาฝัน
เคยมุ่งมั่น หมายไป ด้วยใจแน่ว
เคยเชื่อใน ความฝัน อันเพริศแพร้ว
เคยเนตรแวว วาวโรจน์ โชติช่วงชัช
เหตุใดฟ้า วันนี้ จึงสีหม่น
เป็นเพราะฝน หรือน้ำตา พาสงัด
เป็นเพราะเมฆ ลอยมา คราลมพัด
กั้นสกัด แสงตะวัน อันเรืองฤทธิ์
เหตุใดฟ้า วันนี้ จึงสีเศร้า
น้ำตาเรา, เมฆา, หรือฟ้าปิด
ที่บดบัง ความฝัน พลันมืดมิด
ช่วยฉันคิด ครวญใคร่ ได้ใหมฟ้า?
4 กรกฎาคม 2545 20:15 น.
ณธีร์
ในห้องเรียน อันแสนสับสน
สื่อสารวกวน จนฉันเวียนหัว
เนื้อหายาก ลำบากน่ากลัว
ใจเต้นระรัว เนื้อตัวสั่นเทา
เห็นเธอนั่ง ฟังความเขาพูด
ล้วนใบมะกรูด ผักชีใส่เข้า
มีแต่น้ำ พูดเอาพล่ามเอา
ไม่เห็นแม้เงา ของเนื้อสักชิ้น
แอบมองเธอ จากที่นั่งหลัง
เธอไม่ระวัง ฉันหวังถวิล
เสียงหายใจ ฉันยังได้ยิน
ลมโชยโบยกลิ่น น้ำหอมจางจาง
เสียงคุยกัน ลั่นจากข้างห้อง
ฉันเหลือบตามอง ดูอยู่ห่างห่าง
มองเห็นเงา ของเขาลางลาง
ด้วยแสงสว่าง อันแสนสลัว
ในห้องเรียน อันแสนสับสน
สื่อสารวกวน จนฉันนึกกลัว
กวาดตามอง ในห้องจนทั่ว
ล้วนแต่พันพัว มัวแต่คุยกัน
เธอคนเดียว ที่ตั้งใจฟัง
ฉันอยู่ข้างหลัง เธอยังไม่หัน
หวังใจว่า คราจบคาบพลัน
เธอช่วยติวฉัน สอนกันสักนิด
วิชานี้ ฉันไม่เข้าใจ
นั่งเรียนทีไร หัวใจหงุดหงิด
แอบมองเธอ ใจเผลอพาคิด
อยากให้ใกล้ชิด ติดกันกว่านี้
เธอหันมา ฟ้าคงสดใส
ระรื่นหัวใจ เสริมไฟแสงสี
เธอรักฉัน มันคงจะดี
แล้ววิชานี้ คงไม่หนี A
1 กรกฎาคม 2545 10:06 น.
ณธีร์
ถ้อยคำงดงาม แฝงความหมาย ที่มี
ซ่อนความรู้สึกดีดี เอาไว้ หลากหลาย
กำลังใจจากเธอ ที่ส่งมา ให้มากมาย
ฉันไม่เคย ทำหล่นหาย ตามกาลเวลา
ในวันนี้ ฉันอยากย้ำ กับคำตอบ
ว่าไม่เคย ตีกรอบ ความห่วงหา
ยังห่วงใย เธอเสมอ เรื่อยมา
ไม่จำกัด เฉพาะเวลา ที่ห่างกัน
ถ้าหากทำ ให้เธอ แอบน้อยใจ
ในวันคืน ที่หวั่นไหว กับใจฉัน
อยากบอก ให้รู้ว่า ทุกวารวัน
เธอยังอยู่ ข้างในนั้น เหมือนเดิม
ถ้อยคำ เรียบง่าย หากจริงใจ
มิต้องเอ่ย คำใด มาแต่งเสริม
แปลกนัก รักนี้ มีแต่เพิ่ม
มากกว่าเดิม ในทุกวัน ที่ผ่านไป
ไม่เคย สงสัย ในคนดี
เธอคนนี้ คนที่ มีแต่ให้
คนที่เป็น เพื่อนเรา เฝ้าห่วงใย
คนที่ใจ เธอผูกพัน มั่นในรัก
เหมือนเดิม แม้ไกล ไม่ลืมเลือน
แม้วันเดือน เคลื่อนไป ใจแน่นหนัก
แม้ขอบฟ้า ทะเลขวาง กั้นทางรัก
จงประจักษ์ ว่าใจฉัน นั้นเหมือนเดิม ฯ
หน้าส่วนตัว
877
