6 พฤศจิกายน 2545 09:39 น.
ณธีร์
ตะวันแดง สาดแสงสด งดงามนัก
สุดห้ามหัก ให้ห่างเห สิเนหา
อวลไออุ่น กรุ่นไอรัก ประจักษ์ตา
หากโรยรา ร้างเรา คงเหงาทรวง
แต่ตะวัน คงหวนมา คืนฟ้าใหม่
สาดแสงใส ให้สดสวย ด้วยเป็นห่วง
คนเคยคุ้น เคยเคล้าคลอ เคยเคียงควง
ดาวล้านดวง มิเทียมทัน ตะวันเดียว ฯ
ดอกผลของความอุตสาหะหอมหวานเสมอ
ลั่นทมแย้มดอกชุดแรกที่บ้านชุดนี้
นำความชื่นใจมาสู่ผู้ปลูกเลี้ยงยิ่งนัก
ผมตั้งชื่อให้เธอว่า ตะวันแดง
เพื่อเป็นที่ระลึกถึงใครบางคน
บันทึก ณ ๖ พฤศจิก ๒๕๔๕ เวลาเช้า
4 พฤศจิกายน 2545 16:04 น.
ณธีร์
จากยอดดอย แดนไกล ใครจะเห็น
ยากลำเค็ญ เพียงใด ใจเคยหวั่น
อุปสรรค หนักหนา ที่ฝ่าฟัน
จนถึงวัน มายืนอยู่ บนภูนี้
กี่ล้านหยด เหงื่อริน เกือบสิ้นหยาด
แทบใจขาด ระหว่างทาง หว่างวิถี
กี่ครั้งครา ที่ล้าร้อน อ่อนชีวี
แทบถอยหนี ลี้เร้น ไม่เห็นกัน
หากไม่มี แรงใจ ใครมาช่วย
คงมอดม้วย แดดิ้น สิ้นอาสัญ
จักมายืน อยู่อย่างนี้ ไม่มีวัน
เธอเท่านั้น ที่ส่งใจ ใส่รักมา
จากยอดดอย แดนไกล ใครจะรู้
ฉันยืนอยู่ อย่างผึ่งผาย บนไหล่ผา
ส่งสัญญาณ ผ่านสายลม ที่พรมฟ้า
บอกเธอว่า ชื่นชอบ และขอบคุณ ฯ
หน้าส่วนตัว
3452
