29 พฤศจิกายน 2545 15:10 น.
ณธีร์
ตาสบตา พาใจ วาบไหวหวั่น
จะจากกัน ไกลแล้ว แก้วตาเอ๋ย
อุระร้าว ร้อนใจ เหมือนไม่เคย
จะลาเลย แรมร้าง ห่างกันไกล
ใครจะคอย คุ้มภัย ให้กับเจ้า
เขาจะเฝ้า ดูแล เจ้าแค่ไหน
ใครจะคอย ปลอบโฉม ประโลมใจ
คราร้องไห้ ขวัญเจ้า คงเหงาทรวง
ตาสบตา พาใจ วาบไหวหวิว
ดั่งจะปลิว ลิ่วไกล ไปใหญ่หลวง
อวยพรชัย ให้สุข ปลอดทุกข์ปวง
แสนเป็นห่วง แก้วตา ยอดยาใจ
โบกมือลา น้ำตาคลอ หนอใจสั่น
คราจากกัน ไกลตา อย่าเหลวไหล
หลงลืมเลือน รักเรา ร้าวฤทัย
หลงลืมใจ ว่าคนหลัง ยังเฝ้าคอย ฯ
15 พฤศจิกายน 2545 15:55 น.
ณธีร์
ตามรายงาน วิชา หลักการรัก
แรกรู้จัก บทนิยาม ความคิดถึง
จึงได้ตั้ง หัวข้อ ย่อหน้าหนึ่ง
คิดคํานึง ลําดับฝัน ตามขั้นตอน
เอกสาร อิงอ้าง ไม่วางขาย
ต้องขวนขวาย เรียนรู้ ครูไม่สอน
หลักสูตรไม่ เร่งรัด หรือตัดตอน
จบแน่นอน หากใจเย็น เป็นสําคัญ
เขียนขึ้นต้น คํานํา คําว่ารัก
เพื่อเป็นหลัก โครงสร้าง ร่างความฝัน
ลําดับวัน เดือนปี ที่ผูกพัน
ใส่หน้า สารบัญ เสร็จขั้นงาน
แล้วปิดท้าย ลายลักษณ์ ในอักษร
ทุกขั้นตอน สอนไว้ ในเอกสาร
แล้วนําไป พิสูจน์รัก ตามหลักการ
ให้ชํานาญ เมื่อพบรัก ใครสักคน
แว่วเสียงใคร มารายงาน หลักการรัก
อยากรู้จัก หลักที่ว่า ชักน่าสน
เพราะหัวใจ ของฉัน มันวกวน
อยากจะค้น อยากจะคว้า หานิยาม
อยากลองรัก ซักกะนิด ได้ไหมเนาะ
หลักการเพราะ เพริศแพร้ว แหววหวานหวาม
สอนให้หน่อย (นะ) สอนให้หน่อย คอยฟังความ
พร้อมทำตาม ทุกขั้นตอน วอนคุณครู
เอกสาร ไม่อยากอ่าน ขอวานบอก
อยากให้ออก แนวใหม่ ให้งามหรู
ทฤษฎี เข้าใจยาก ไม่อยากดู
อยากจะรู้ ปฏิบัติ ให้ชัดเจน
ให้ลองดู ให้ลองทำ นำไปใช้
พิสูจน์ได้ ว่าจริงแท้ ให้แลเห็น
เรียนให้รู้ ดูให้จำ ทำให้เป็น
จนจัดเจน รุกรับรบ จบกระบวน ฯ
15 พฤศจิกายน 2545 09:36 น.
ณธีร์
น้ำปิงล้นฝั่งแล้ว ไหลบ่า
มืดมิดฤทธิ์เมฆา ครอบล้อม
สายฝนหล่นฟ้ามา พูนเพิ่ม
กระหน่ำแม่น้ำน้อม ฉ่ำล้นทะลัก ฯ
ดั่งรักพี่แด่น้อง รัดรุม
องค์พระธาตุนครชุม เอ่ยอ้าง
กำแพงเพชรพ่าห์กุม ใจพี่
น้องรับรู้รักบ้าง แม่นแม้นแม่น้ำ ฯ
วัดพระบรมธาตุนครชุม ริมน้ำปิง
เย็นย่ำกรำฝนที่กำแพงเพชร
บันทึก ณ ๖ ตุลาคม ๒๕๔๕
14 พฤศจิกายน 2545 12:01 น.
ณธีร์
แม้ไม่เห็น อยู่ห่าง ต่างไม่เห็น
แม้ยากเย็น รับรู้ ดูเหมือนฝัน
แม้เหนื่อยท้อ รอคอย น้อยใจกัน
เอ่ยคำสั้น เสี้ยววลี ก็ดีใจ
แม้โดดเดี่ยว เดียวดาย เพราะหายห่าง
แม้อ้างว้าง อ่อนแอ แย่แค่ไหน
แม้อวดเก่ง กล้าแกร่ง แกล้งทำไป
ใจหมองไหม้ ขมขื่น ไม่ชื่นเลย
อยากพูดคุย ถามไถ่ แต่ไม่กล้า
อยากมองตา ใกล้ใกล้ ให้เปิดเผย
อยากควงแขน เกี่ยวไว้ เอาไหล่เกย
คำที่เอ่ย ขออุบไว้ บอกให้ฟัง
ชอบทำอุบ อุ๊บอิ๊บ มุบมิบไว้
ไม่บอกใคร เรื่องเก่า แต่คราวหลัง
ถึงบอกไป ก็ไม่เชื่อ เบื่อจะฟัง
บอกอย่ายั้ง ยุดไว้ ให้บอกมา
ทำแอบอุบ อุ๊บอิ๊บ มุบมิบเม้ม
ทำหน้าเข้ม หน้าข้น หม่นหนักหนา
หมวยไม่รัก ก็แล้วไป หักใจลา
ทางข้างหน้า คงมีใคร ไม่อุบอำ
เลิกทำอุบ อุ๊บอิ๊บ มิบเมื่อไหร่
คงรู้ใจ จริงแท้ แม่งามขำ
ที่เคยแอบ อดอ้อน ซ่อนเงื่อนงำ
คงเอ่ยคำ ออกปาก หากพูดเป็น ฯ
12 พฤศจิกายน 2545 15:48 น.
ณธีร์
กะเต็นน้อยสามนิ้ว
ถึงตัวจิ๋วแต่แจ๋วนัก
มาหลบมาตั้งหลัก
มาพิงพักแค่เพียงนิด
ฝนหนักหน่วงกระหน่ำ
แสนระกำชอกช้ำจิต
กะเต็นตัวน้อยนิด
เฝ้าครวญคิดถึงน้องนก
ป่านนี้ไปอยู่ไหน
เคยอิงไออุ่นแอบอก
น้องนกนะน้องนก
พอฝนตกนกบินหนี
ตามหามานานเนิ่น
ระหกระเหินมาแรมปี
กะเต็นตัวน้อยนี้
ยังรำพึงคิดถึงน้อง ฯ
นกกะเต็นน้อยสามนิ้ว
อาคันตุกะตัวน้อยหน้าบ้าน
บันทึกไว้ได้ ณ ๖ ตุลา ๒๕๔๕
หน้าส่วนตัว
824
