12 พฤษภาคม 2545 23:04 น.
ณธีร์
คนไกลไกล หายหน้า ไม่หาสู่
อาจมิรู้ สึกเหงา เศร้าเหลือหลาย
คนใกล้ใกล้ ลาไกล ให้เดียวดาย
ใจมันหาย หวงห่วง พ่วงเข้ามา
กลัวทุกข์ร้อน นอนไม่หลับ นับลูกแกะ
กลัวเยอะแยะ สารพัด ซัดโถมถา
กลัวห่างเหิน หัวใจ เมื่อไกลตา
กลัวลืมว่า เคยอยู่ใกล้ ใครบางคน
คนไกลไกล หายหน้า ไม่หาสู่
อาจรับรู้ ข่าวสาร นานนานหน
คนใกล้ใกล้ พอไกล ใจทุกข์ทน
คิดถึงล้น ข้นคลั่ก มักปริ่มใจ...
แหม... มีทั้ง คนใกล้ และคนไกล
คนไกลไป คนใกล้อยู่ ยังยิ้มออก
คนไกลอยู่ คนใกล้หาย ใจมันช๊อค
เหมือนหายใจ ไม่ออก บอกไม่ถูก
คนไกลไกล ไปไหน ก็ไม่ห่วง
คนเคยควง คู่กัน มันพันผูก
กายเคยใกล้ ใจเคยเคียง เพียงดั่งลูก
เคยร่วมปลูก ต้นรัก ร่วมรินรด
คนไกลกาย หากแต่ใจ กลับใฝ่ถึง
คอยคำนึง รำพึงเศร้า เฝ้าเก็บกด
เธอไม่แคร์ แหมมัน ช่างรันทด
เลือดสดสด ทะลักลิ่ม ปริ่มหัวใจ...
12 พฤษภาคม 2545 22:42 น.
ณธีร์
แสนปลื้มนัก ความรักนี้ ที่พี่ให้
เป็นแก่นรัก จากใจ พี่ไม่หวง
พี่บอกว่า ยกให้ ใจทั้งดวง
พร้อมความห่วง เป็นสายใย มีให้กัน
ที่พี่บอก รักนี้ ดีกว่าห่วง
อยากทักท้วง เพราะความรัก มักเปลี่ยนผัน
แต่ความห่วง ความอาทร ความผูกพัน
จะคงอยู่ เช่นนั้น ไม่ผันแปร
ถ้าให้เลือก ความรัก และความห่วง
คงหนักหน่วง ตัดสินใจ ไม่ได้แน่
ต้องทั้งรัก ทั้งห่วง คู่ดวงแด
จึงจะเป็น รักแท้ แม้ห่างไกล.....
ปลื้มใจนัก รักนี้ น้องมีมอบ
เป็นรักตอบ แด่กมล คนหวั่นไหว
ทั้งความรัก ทั้งความหวง ความห่วงใย
เป็นสายใจ ผูกคล้อง พี่น้องกัน
น้องรักพี่ พี่ก็รู้ อยู่ว่ารัก
แจ้งประจักษ์ แก่จิต ไม่บิดผัน
ทั้งห่วงหา อาทร อ้อนจำนรรจ์
ที่ผูกพัน มั่นคง ปลงหัวใจ
ทั้งความรัก ทั้งความหวง ความห่วงหา
ที่มีมา ให้นั้น มันยิ่งใหญ่
จะคงอยู่ เช่นนั้น นิรันดร์ไป
แม้ห่างไกล ใจยังมั่น ฉันและเธอ ฯ
9 พฤษภาคม 2545 18:24 น.
ณธีร์
อยากยินเพลงหวานหวานขับขานกล่อม
ไม้ดอกหอมสักดอกนอกกระถาง
หากฟังเพลงบรรเลงเบาเคล้ากลิ่นจาง
แม้โลกร้างว่างคนไม่สนใจ
อยากซบหลับกับตักเพื่อพักผ่อน
ยามง่วงนอนอ่อนแรงแกล้งเฉไฉ
เพียงให้มีสายตามาห่วงใย
งานน้อยใหญ่จะละหมดงดรับงาน
อยากบอกรักสักร้อยคำย้ำย้ำอยู่
ด้วยใจรู้ซาบซับกับความหวาน
ขอเพียงตอบหนึ่งถ้อยแม้คอยนาน
ว่าใจขานรับอีกใจไหมคนดี...
อยากยินเพลงรักหวานขานขับกล่อม
อยากให้หอมสักพันคราอย่าขนาง
อยากกอดเพียงเบาเบาเคล้ากลิ่นจาง
อยากปล่อยวางทุกข์ไปกับสายลม
อยากซบหลับกับตักเพื่อพักผ่อน
อยากออดอ้อนให้ใจหายขื่นขม
อยากบอกรักสักร้อยคำย้ำคารม
อยากชื่นชมขานรับประทับรอย
อยากให้มีสายตามาห่วงใย
อยากปลอบใจยามเศร้าเงียบเหงาหงอย
อยากตอบคำพร่ำขานประสานถ้อย
ว่าแม้ร้อยกัลป์กัป... ใจรับใจ...
8 พฤษภาคม 2545 19:25 น.
ณธีร์
รู้ไหมทำไมฉันถึงเจ็บปวด
เมื่อเห็นเธอร้าวรวดเพราะใครเขา
แม้ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรา
แต่กลับรู้สึกซึมเซาไปกับเธอ
เหตุผลทั้งหมดอยู่ในใจฉัน
ที่ยังคงดื้อรั้นรักเธอเสมอ
ทั้งที่รู้ต้องเจ็บปวดเมื่อเจอะเจอ
ทุกครั้งที่เห็นเธอตามติดเป็นเงาใคร...
รู้แล้วว่า ทำไมฉัน จึงเจ็บปวด
เมื่อเห็นเธอ ร้าวรวด เพราะใครไหน
เข้าใจแล้ว... ใจฉัน พลันเข้าใจ
ว่าทำไม ฉันต้องปวด ไปกับเธอ
เหตุและผล นั้นหรือ คือใจฉัน
มันดื้อรั้น แอบรัก เธอเสมอ
รู้ทั้งรู้ เธอรักเขา เฝ้าละเมอ
ฉันก็ยัง รักเธอ เกินกว่าใคร...
8 พฤษภาคม 2545 10:06 น.
ณธีร์
แม่น้ำหวงผู่ไหลริน
แว่วยินเสียงเพลงขับขาน
ยลดอกตู้เจวียนแย้มบาน
โฉมสคราญหน้าแฉล้มแก้มแดง
หอไข่มุกแห่งผู่ตง
ค่ำลงก็เปล่งเร่งแสง
สว่างไสวให้นครร้อนแรง
สำแดงเดชเวียงเซี่ยงไฮ้ ฯ
หน้าส่วนตัว
754
