4 กรกฎาคม 2545 20:15 น.
ณธีร์
ในห้องเรียน อันแสนสับสน
สื่อสารวกวน จนฉันเวียนหัว
เนื้อหายาก ลำบากน่ากลัว
ใจเต้นระรัว เนื้อตัวสั่นเทา
เห็นเธอนั่ง ฟังความเขาพูด
ล้วนใบมะกรูด ผักชีใส่เข้า
มีแต่น้ำ พูดเอาพล่ามเอา
ไม่เห็นแม้เงา ของเนื้อสักชิ้น
แอบมองเธอ จากที่นั่งหลัง
เธอไม่ระวัง ฉันหวังถวิล
เสียงหายใจ ฉันยังได้ยิน
ลมโชยโบยกลิ่น น้ำหอมจางจาง
เสียงคุยกัน ลั่นจากข้างห้อง
ฉันเหลือบตามอง ดูอยู่ห่างห่าง
มองเห็นเงา ของเขาลางลาง
ด้วยแสงสว่าง อันแสนสลัว
ในห้องเรียน อันแสนสับสน
สื่อสารวกวน จนฉันนึกกลัว
กวาดตามอง ในห้องจนทั่ว
ล้วนแต่พันพัว มัวแต่คุยกัน
เธอคนเดียว ที่ตั้งใจฟัง
ฉันอยู่ข้างหลัง เธอยังไม่หัน
หวังใจว่า คราจบคาบพลัน
เธอช่วยติวฉัน สอนกันสักนิด
วิชานี้ ฉันไม่เข้าใจ
นั่งเรียนทีไร หัวใจหงุดหงิด
แอบมองเธอ ใจเผลอพาคิด
อยากให้ใกล้ชิด ติดกันกว่านี้
เธอหันมา ฟ้าคงสดใส
ระรื่นหัวใจ เสริมไฟแสงสี
เธอรักฉัน มันคงจะดี
แล้ววิชานี้ คงไม่หนี A
1 กรกฎาคม 2545 10:06 น.
ณธีร์
ถ้อยคำงดงาม แฝงความหมาย ที่มี
ซ่อนความรู้สึกดีดี เอาไว้ หลากหลาย
กำลังใจจากเธอ ที่ส่งมา ให้มากมาย
ฉันไม่เคย ทำหล่นหาย ตามกาลเวลา
ในวันนี้ ฉันอยากย้ำ กับคำตอบ
ว่าไม่เคย ตีกรอบ ความห่วงหา
ยังห่วงใย เธอเสมอ เรื่อยมา
ไม่จำกัด เฉพาะเวลา ที่ห่างกัน
ถ้าหากทำ ให้เธอ แอบน้อยใจ
ในวันคืน ที่หวั่นไหว กับใจฉัน
อยากบอก ให้รู้ว่า ทุกวารวัน
เธอยังอยู่ ข้างในนั้น เหมือนเดิม
ถ้อยคำ เรียบง่าย หากจริงใจ
มิต้องเอ่ย คำใด มาแต่งเสริม
แปลกนัก รักนี้ มีแต่เพิ่ม
มากกว่าเดิม ในทุกวัน ที่ผ่านไป
ไม่เคย สงสัย ในคนดี
เธอคนนี้ คนที่ มีแต่ให้
คนที่เป็น เพื่อนเรา เฝ้าห่วงใย
คนที่ใจ เธอผูกพัน มั่นในรัก
เหมือนเดิม แม้ไกล ไม่ลืมเลือน
แม้วันเดือน เคลื่อนไป ใจแน่นหนัก
แม้ขอบฟ้า ทะเลขวาง กั้นทางรัก
จงประจักษ์ ว่าใจฉัน นั้นเหมือนเดิม ฯ
28 มิถุนายน 2545 08:47 น.
ณธีร์
หัวใจชื่น ฟื้นร่าง อย่างประหลาด
งามพิลาส บาดตา น่าหลงไหล
เอออะไร นะใจ ใยทำไม
เป็นยังไง ไม่เข้าใจ ใยวกวน
เห็นเธอมา ตั้งนาน ฉันเฉยเฉย
ไม่นึกเลย ว่าอยู่ไป ใจสับสน
เดินสวนเธอ ทีไร ใจร้อนรน
เหมือนมีมนต์ มาดลใจ ให้ระรัว
ยุรยาตร ย่างเยื้อง ชำเลืองมอง
ดูผุดผ่อง สรรพางค์ กระจ่างทั่ว
คือแสงสวย ที่ขับไส ไล่มืดมัว
ฉันลืมตัว ยืนตะลึง ใจตึงตัง
จุดเปลี่ยนเว้า เจ้าอยู่ไหน ฉันไม่รู้
มานึกดู ย้อนรอย คิดถอยหลัง
คงวันหนึ่ง ซึ่งหัวใจ ไม่ระวัง
ที่เผลอพลั้ง ลืมสำรวจ ตรวจสอบใจ
ทำยังไง ละทีนี้ ใจที่รัก
จะหาญหัก ห้ามจิต คิดไฉน
ห้ามอาทิตย์ ห้ามดวงจันทร์ ห้ามควันไฟ
ห้ามได้แล้ว จึงห้ามใจ มิให้รัก
เดินสวนเธอ คราใด หัวใจหวั่น
ยิ่งนับวัน ยุ่งยากใจ เหมือนไข้หนัก
อยากส่งยิ้ม พิมพ์ใจ ไปทายทัก
ให้กระอัก กระอ่วนใจ ไม่กล้าลอง
จะมีใหม คราใด ที่เดินสวน
เอ่ยชักชวน เธอมาอยู่ เป็นคู่สอง
เดินเกี่ยวก้อย กันไป ในครรลอง
ท่วงทำนอง ทางเดิน ทางเดียวกัน
ร่วมกันเดิน ท่องกันไป ในโลกกว้าง
ทิ้งทุกอย่าง ไว้เป็น เช่นความฝัน
ทิ้งอดีต ทิ้งปัญหา สารพัน
มีเพียงกัน และกัน ในแดนไกล
สารภาพ ตามนี้ นะที่รัก
จากโทษหนัก จักเป็นเบา เข้าใจใหม
ว่าบกพร่อง โดยสุ จริตใจ
สวนกันไป สวนกันมา เลยพารัก ฯ
27 มิถุนายน 2545 10:14 น.
ณธีร์
วันเกิดเธอ ที่ผ่านไป พี่ใจเต้น
เมื่อได้เห็น กระเป๋าเธอ เผลอทำหล่น
เปิดออกหรา เห็นชัดชัด บัตรประชาชน
ตาถลน ตก-กะ-ใจ ไม่คิดเลย
อายุเธอ ปูนนี้ ไม่มีแฟน
คอยควงแขน ควงขา เคียงผ่าเผย
อยู่เป็นโสด อยู่ทำไม ไร้คู่เชย
ใยอยู่เฉย อยู่ได้ ไหนว่ามา
เธอทำไม ไม่วิวาห์ เสียล่ะน้อง
ขาดคนปอง ร้องร่ำ คร่ำครวญหา
สัญญานเตือน นานมากแล้ว นะแก้วตา
รีบวิวาห์ อย่าโยกโย้ ทำโยเย
มีใครขอ เข้าวิวาห์ หรือยังเล่า
หรือยังเฝ้า มองหา จนตาเหล่
หากน้องยัง ไร้คู่เรียง นอนเคียงเปล
พี่จะเห่ กล่อมให้ ไหมล่ะเออ ฯ
27 มิถุนายน 2545 09:03 น.
ณธีร์
ลมปากกระแทกให้ ........... เข้าหู
เกลียวคลื่นซัดสาดพรู ....... เอ่ยถ้อย
เสียงดังนักฟังดู ............... ครืนครั่น
รสสวาทหวานไช่น้อย ...... กระแทกกระทั้นกระทบกระเทือน ฯ
กระเอ๋ยกระแทก
ลมปากชำแรกกระแทกหู
ลมทะเลเห่ดังเธอฟังดู
คลื่นซัดสู่ชายหาดไม่คลาดคลาย
ริมทะเลแห่งนั้นเรามั่นรัก
เกินห้ามหักหัวใจให้ห่างหาย
เกลียวสวาทวาดฝันพรรณราย
ไม่เว้นวายย้ายแยกกระแทกเอย ฯ
หน้าส่วนตัว
797
