23 สิงหาคม 2545 15:13 น.
ณธีร์
(สรรพกาพย์)
(กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘)
จนกว่าจะถึง
คืนวันอันซึ้ง ซึ่งเราเฝ้าฝัน
เราวางหัวใจ ไว้เป็นเดิมพัน
จนกว่าวันนั้น เป็นวันของเรา
จนกว่าจะถึง
คืนวันอันซึ้ง ซึ่งใจเลิกเหงา
รักอวลไออุ่น หอมกรุ่นใดเท่า
คือวันของเรา ที่เฝ้ารอคอย
(กาพย์ยานี ๑๑)
จนกว่าจะถึงวัน จงฝ่าฟันอย่ายั่นถอย
อุปสรรคดักรอคอย อย่าได้ขามจงข้ามไป
ทะเลเห่กางกั้น ภูเขาชันอันสูงใหญ่
หุบเหวล้วนเปลวไฟ ด้วยหัวใจจะฝ่าฟัน
(กาพย์ฉบัง ๑๖)
จนกว่าจะถึงซึ่งวัน ที่เราเฝ้าฝัน
ผูกพันสัญญาสายใย
จนกว่าวันซึ่งหัวใจ ผ่านการเจียระไน
พร้อมให้คำสัตยาบัน ฯ
23 สิงหาคม 2545 09:41 น.
ณธีร์
(อินทวงศ์ฉันท์ ๑๒)
ช้างเอยละป่าดง สละพงพนาพนานต์
ทิ้งถิ่นรโหฐาน มธุรสกระจัดกระจาย
ช้างเอยเพราะสูญศักดิ์ ศิริลักษณ์ก็สิ้นสลาย
ขอทานประทังกาย ธุระเกื้อประโยชน์สกนธ์ ฯ
(กาพย์สุรางคนางค์ ๓๖ หรือ กาพย์ขับไม้)
ช้างเอยช้างป่า ใครนำช้างมา เดินปริ่มริมถนน
ละถิ่นชายทุ่ง เพ่นพ่านกลางกรุง ฝุ่นฟุ้งจำทน
เดินไปไม่บ่น รถราเฉี่ยวชน ทุกข์ทนทรมาน
ช้างเคยสูงค่า กลับไร้ราคา ช่างน่าสงสาร
ช้างเคยยิ่งใหญ่ กอบกู้ชาติไทย มาแต่ก่อนกาล
วันเวลาผ่าน ช้างไทยขอทาน เลี้ยงชีพควาญช้าง ฯ
22 สิงหาคม 2545 09:12 น.
ณธีร์
ความเอ๋ยความคิดถึงเธอ ห่างไกลใจเพ้อ
รักเธอร้าวรอนอ่อนไหว
อยู่เดียวเปลี่ยวล้าคราใด ชอบคิดถึงใคร
ที่เราเฝ้าใฝ่ใจฝัน
คราไกลใจคะนึงถึงพลัน รำลึกคืนวัน
ที่ฉันพบเธอเผลอครวญ
หากเธอห่างเหเรรวน ฉันคงกำสรวล
โศกสลดหมดสิ้นดินฟ้า
แอบคิดถึงเธอเสมอมา แอบส่งสายตา
ส่งมาว่ารักหมดใจ
มิเคยเฉลยความนัย กลัวเธอรู้ใจ
ว่าใครแอบคิดถึงเอย ฯ
22 สิงหาคม 2545 08:59 น.
ณธีร์
ภูพิงค์งามยิ่งแล้ว ภูเอย
ร่มรื่นชื่นชมเชย เอกอ้า
ขวัญดอยเด่นดั่งเคย เฉกเช่น นิรันดร์
รำลึกถึงวันฟ้า จรัสล้ำเรืองเวียง ฯ
ร่มรื่นชื่นชม พฤกษาอาศรม ภูพิงค์มิ่งขวัญ
สงบสงัด ลมไหวไกวพัด ระบัดคืนวัน
ขวัญดอยดั่งเช่น งามเด่นดังฝัน
รำลึกนิรันดร์ ผูกพันภูพิงค์ ฯ
16 สิงหาคม 2545 11:34 น.
ณธีร์
บางครั้ง . . . รู้สึกว่ารักเธอมาก
บางครั้ง . . . รู้สึกอยากอยู่ใกล้ใกล้
บางครั้ง . . . รู้สึกร้อนรนใจ
บางครั้ง . . . รู้สึกว่าห่างไกลเธอเหลือเกิน
บางครั้ง . . . อยากไปให้พ้นพ้น
บางครั้ง . . . ก็อดทนยามห่างเหิน
บางครั้ง . . . เธอก็ทำเป็นหมางเมิน
บางครั้ง . . . ก็อยากเดินร่วมทาง
บางครั้ง . . . รู้สึกว่าเบื่อเธอมาก
บางครั้ง . . . รู้สึกอยากอยู่ห่างห่าง
บางครั้ง . . . รู้สึกว่าใจอ้างว้าง
บางครั้ง . . . รู้สึกว่าว่างเหลือเกิน
บางครั้ง . . . ก็แฝงอยู่ในหมู่คน
บางครั้ง . . . ก็หมองหม่นยามห่างเหิน
บางครั้ง . . . ก็นั่งเหงาอยู่เพลินเพลิน
บางครั้ง . . . ก็อยากเดินโอบเอวเธอ
หน้าส่วนตัว
978
