6 กุมภาพันธ์ 2545 17:31 น.
ณธีร์
ชูช่อแดง แฝงอยู่ คู่ไพรกว้าง
คำเล่าอ้าง อันใด ใคร่พบเห็น
กุหลาบป่า สง่างาม นามที่เป็น
สดสวยเด่น กลางดง พงพนา...
มีใครจอง หรือยังเจ้า เยาวจิต
พี่เพ่งพิศ เพียงคะเน สิเหน่หา
ช้างเผือกงาม เกิดแต่ดง พงพนา
กุหลาบป่า ก็เฉกกัน ฉันนั้นแล...
6 กุมภาพันธ์ 2545 17:31 น.
ณธีร์
ดอกชมพู่ สีชมพู ดูสะพรั่ง
สวยหวานจัง น่าลองชิม ลิ้มรสหวาน
ดอกชมพู่ สีชมพู ดูผ่องพรรณ
เปรี้ยวซ่อนหวาน ซ่านซึ้งใจ ใคร่ขอชิม.
6 กุมภาพันธ์ 2545 17:16 น.
ณธีร์
แล้วจึงเก็บ ดอกหญ้า มาดอกหนึ่ง
สลักคำ ว่าคิดถึง ซึ่งแสนสั้น
พรมน้ำใจ ใสฉ่ำ มากำนัล
เป็นของขวัญ เจิดจรัส ด้วยศรัทธา
6 กุมภาพันธ์ 2545 17:16 น.
ณธีร์
ทุกทุกอย่าง รอบข้าง ดูเปล่าเปลี่ยว
สุดจะเหลียว หาใคร ไร้ความหวัง
สิ้นความแกร่ง หมดแรงใจ ไร้พลัง
ได้แต่หวัง ให้เธอ หวนคืนมา
นับแต่เธอ จากไป ใจฉันเหงา
ทุกค่ำเช้า เฝ้าคอย ละห้อยหา
แต่เป็นชาย ไม่อาจ หลั่งน้ำตา
จึงเชิดหน้า ยืนอยู่ สู้ฝืนทน
ผิดใหม ที่ชาย จะร้องไห้
ยามทุกข์ใจ ได้แต่เหม่อ มองสายฝน
เธอจากไป ดังโลก ไร้ผู้คน
ได้แต่ทน รอถึงวัน รับขวัญเธอ.
6 กุมภาพันธ์ 2545 17:16 น.
ณธีร์
อยากให้เธอรู้ว่ารัก
แน่ใจนักมิพักสงสัย
แม้นกายอยู่แสนไกล
แต่สองใจเราเคียงกัน
คือ... เธอ
คือ... ฉัน
คือ... ความผูกพัน
ที่รวมเป็น... เรา
หน้าส่วนตัว
1227
