ดาว

ณธร

        มีใครบางคนเคยบอกฉันว่า...บนฟ้ามีดาวเป็นล้านดวง
ถ้าเวลาเรามีเรื่องไม่สบายใจ หรือเรื่องที่ไม่รู้ว่าจะคุยกับใครดี
ลองจับจองดวงดาวบนฟ้ามาเป็นของเราสักดวง
แล้วเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้ดาวฟังดูซิ

      จำได้ว่า...ตอนนั้น ฉันย้อนถามกลับไปว่า 
" ถ้าดาวที่เราหมายตาจะจับจองนั้น  มีใครอีกคนบนโลกใบนี้ จองไว้เหมือนกันแล้วดาวจะฟังใคร ดาวไม่ปวดหัวตายหรือ??"
วันนั้น...โดนมะเหงก เขกโป๊ก มาทีนึง  พร้อมกับคำพูดที่ว่า
" เออ...ความคิดสร้างสรรค์จริง ๆ น้องใครวะ?"

     ฉันไม่รู้หรอกว่า ฉันชอบท้องฟ้าเวลากลางคืนตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจเป็นตั้งแต่ฉันเริ่มต้นทำงานมั้ง
เช้าตื่นมาก็ไปทำงาน อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยม กว่าจะหลุดออกจากที่ทำงานมาได้ ก็ทุ่ม 2 ทุ่ม 
กลับจากที่ทำงานก็อยู่ในห้องสี่เหลี่ยม 
ฉันไม่มีโอกาสได้ได้แหงนมองดาวบนฟ้าเท่าไหร่นัก
และก็ไม่บ่อยนักเช่นกันที่จะได้เห็นพระอาทิตย์ตกดิน

     ฉันก็ไม่รู้อีกเช่นกันว่า คนอื่น ๆ มองฟ้าเวลากลางคืน เห็นดาวบนฟ้าแล้วรู้สึกอย่างไร 
แต่สำหรับฉัน ชอบท้องฟ้าเวลากลางคืนเป็นที่สุด ถึงแม่ว่ามันจะรู้สึกเหงาทุกครั้งที่มอง ก็ตาม
ซึ่งทุกครั้งที่แหงนมองฟ้า..ใช่..มันสวย แต่ในความสวยนั้นมันมีความเหงาแผ่รัศมีกระจายไปทั่ว
ไม่ได้เป็นเฉพาะตอนที่อยู่คนเดียว  แม้กระทั่ง อยู่บนเขาบนดอย กับเพื่อน ๆ เป็นโขยง บรรยากาศสุขสดชื่น สนุกสนาน 
แต่ถ้าได้เงยหน้าดูดาว...มันก็ชวนให้อยู่ในภวังค์ได้....
เพื่อน ๆ มักบ่นเสมอว่า เวลาดูดาว  เหมือนฉันกำลังสร้างโลกส่วนตัวที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ให้ตัวเอง

     วันนี้ ฉันหลบความวุ่นวาย จากเมืองหลวง  มานั่งมองดาวอีกครั้ง...
มันแค่...รู้สึกว่า เหงา อยากคุยกับใครสักคน...แต่ไม่รู้จะคุยกับใครดี?
มันเหมือน ยังเคว้ง ๆ ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้.....

     เลยได้รู้ว่า...เวลาที่เราเหงา แล้วมองฟ้า...ความเหงานั้นมันทวีคูณขึ้นเป็นสิบ ๆ เท่าทีเดียว
แต่...มันก็ดูคล้ายกับว่า ดวงดาวที่กำลังกระพริบ วิบวับอยู่นั้น กำลังส่งยิ้ม..ให้กำลังใจฉันอยู่

     วันนี้..ฉันได้ทำอย่างที่ใครบางคนเคยบอกไว้...มองดาวบนฟ้า...แล้วจองดาวดวงนึง ไว้เป็นของฉัน
(ฉันภาวนาว่า..ขอให้ดาวดวงนั้น เป็นดาวดวงที่ใครบางคนของฉันขึ้นไปอยู่ด้วยเถอะ)
 ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ ... ดาวกำลังดาวกำลังรับฟังเรื่องราวของใครอื่นอยู่หรือเปล่า 
แต่ ฉันอยากบอกดาวว่า..ช่วยอยู่เป็นเพื่อนฉันซักพักเถอะนะ..
ตอนนี้ฉันเหงาจัง.....เหงา.....อย่างที่หาคำอธิบายไม่ถูก  
อย่าถามนะ...ว่าฉันเหงาเพราะอะไร...ไม่ใช่ตอบไม่ได้ แต่ฉันไม่อยากตอบคำถามนั้น มันตอกย้ำหัวใจตัวเองเกินไป
ตอนนี้..ฉันเพียงแต่..ต้องการกำลังใจ...ต้องการความเข้มแข็ง...
พอที่.....พรุ่งนี้ ฉันจะกลับไปเป็นคนเดิม......
ยิ้ม....และ...ยินดี....กับทุกเรื่องราวของเขา...ได้เป็นปกติ อย่างที่เคยเป็นมา


.......ทำไม? มันยากจัง !!!