29 กรกฎาคม 2548 11:21 น.
ณฐสุต
จากวันนั้นจนวันนี้ฉันเป็นสุข
แม้จะทุกข์เรื่องญาติเธอไม่รับฉัน
แต่กำลังใจมีให้กันและกัน
มิแปรผันชีวิตเป็นของเธอ
เขามาพรากเธอจากหัวใจฉัน
และกดดันความรักให้ขื่นขม
แต่ฉันกลับมั่นใจดั่งสายลม
ที่ยังวนพัดสายใยให้กลับมา
ชัยชนะวันนั้นนำเธอกลับ
อุปสรรคเธอแก้ได้เพราะรักฉัน
ขอขอบคุณความรักมีให้กัน
ที่ฉันฝันตื่นมาแล้วเกิดเป็นจริง
สัญญาว่าจะรักเธอสุดชีวิต
จะไม่คิดเบื่อหน่ายและห่างหนี
แม้ญาติเธอจะเอากลับอย่างทุกที
ทั้งชีวีสู้ไม่ถอยแม้ตัวตาย
29 กรกฎาคม 2548 10:11 น.
ณฐสุต
ฉุดขึ้นมาจากนรกแห่งความชั่ว
ไม่ให้มั่วกับเรื่องร้ายที่บัดสี
เลี้ยงให้ได้สอนให้ทำแต่สิ่งดี
มาวันนี้จับได้ไล่ไม่ทัน
กลับไปมั่วกับเรื่องอบายมุข
ทำตัวคลุกอยู่กับโคลนบ่งนิสัย
พอกันที่เจ็บแล้วก็แล้วไป
ฉันจบได้สันดานเดิมเนรคุณ
วันนั้นคำสัญญามาจากไหน
ให้หัวใจหวั่นไหวคิดสงสาร
เจ็บตรงนี้ไม่เท่าไหร่นะคนพาล
แต่เธอพลาญความรู้สึกฉันหมดลง
เริ่มต้นใหม่อีกครั้งนะคนผิด
แต่อย่าคิดกลับมาเป็นครั้งสอง
เดินก้าวไปเก็บเรื่องร้ายแล้วไตร่ตรอง
คงหมดหมองถ้าคิดได้ในสันดาน
27 กรกฎาคม 2548 20:15 น.
ณฐสุต
ยืนเคียงคู้สู้หนาวกลางเวหา
จะนำพาความรักไปทุกแห่งหน
ปีกฉันร่อนบินลงสู่คู่กมล
เผื่อปวงชนได้ยลและเชยชม
ถึงแม้ว่าเราสองจะผิดเพศ
แต่ใช่เศษมนุษย์ที่บัดสี
ทุกวันคืนสร้างสรรค์แต่สิ่งดี
มงกุฏนี้มอบให้ท่านที่เข้าใจ
27 กรกฎาคม 2548 11:16 น.
ณฐสุต
แม้ว่ากายจะเป็นอย่างที่เกิด
แต่ใจเปิดให้ฉันได้เป็นฉัน
ไม่เคยท้อแม้อุปสรรคมีทุกวัน
ฉันเป็นฉันไม่ทำลายหัวใจเธอ
ขอให้ได้กำลังใจฉันก็สุข
เหมือนเสียงปลุกให้ลุกไม่ถอยหนี
แม้ว่าโลกเวลาน่ากลัวทุกนาที่
อยู่วันนี้สร้างความดีคงสุขใจ
27 กรกฎาคม 2548 10:24 น.
ณฐสุต
กับเรื่องราววันนั้นแสนร้ายสุด
ชีวิตหยุดการก้าวเดินกระทันหัน
เธอจากไปไม่กลับไม่มีกัน
มัจจุราชไม่ยอมยื้อชีวิตเธอ
เหลือเพียงแต่ควาทุกข์รับไม่ได้
หัวใจใกล้จะขาดแตกสลาย
เฝ้าแต่รอวันที่ได้พบเธอ
แม้หมดลมขอได้เจอคงสุขใจ
หน้าส่วนตัว
977
