//เหนื่อยใจ//

ณกวิน

ปลูกต้นไม้ให้งอกงามตามความคิด
ต้องดูแลเนืองนิตย์พิศมัย
เฝ้ารดน้ำตามกาลให้ซ่านใบ
ชุ่มชื่นในพื้นแผ่นพสุธา

รอเวลานานเนิ่นจนเกินทน
กว่าดอกผลจะเติบใหญ่ให้ภักษา
กว่ากิ่งก้านไม้ใบจะงามตา
กว่าจะหยั่งรากกล้าสู่ธาตรี

แลเวลาผ่านไปไฉนเท่า
การรอเฝ้าความฝันอันสุขี
ฤาจะจริงยิ่งใหญ่ในทันที
ก็หามีมิได้ต้องพ่ายใจ

พลันสานสร้างทางฝันอันแช่มชื่น
ต้องลุกตื่นลงแรงแถลงไข
จักวางแผนการสร้างทางอย่างไร
จะได้ไปสู่ฝั่งฝันตามต้องการ

แล้วเริ่มต้นกระสนสร้างทางไปเรื่อย
แม้ความเมื่อยเหนื่อยล้ามาหักหาญ
แดดรอนรอนร้อนใจให้รอนราญ
แต่ใจสู้อยู่นานไม่ผลาญไป

ครั้นสิ้นสุดสิ้นแล้วแคล้วความฝัน
จากวันนั้นที่สรรค์สร้างทางสดใส
ถึงคราต้องหม่นหมองเป็นยองใย
เหนื่อยกายใจจากวันวานที่ผ่านมา

วิริยะอุสาหะชนะสู้
เพียงเราอยู่คู่ความฝันที่สรรหา
ไม่พ่ายเเพ้แค่ล้มลงจงตื่นมา
เพื่อสรรค่าสู่ความฝันอันเป็นจริง