16 กุมภาพันธ์ 2552 18:29 น.
ณ.คลองฉวาง
คนเป็นครูนั้นเป็นคนที่เคี้ยวคน
หากเป็นคนไม่ข้นความเป็นคน
อย่าเป็นคนที่มาคิดเคี้ยวคน
คนเป็นครูต้องเคี้ยวคนเป็นคน
ให้มันข้นเป็นคนที่เป็นคน
ให้เป็นคนที่เรียกอารยชน
ใช่เป็นคนแค่เพียงเรียกว่าคน
16 กุมภาพันธ์ 2552 01:42 น.
ณ.คลองฉวาง
บินลาดินเลิกก่อการร้าย
อยากมาเลี้ยงควายที่สุพรรณบุรี
แต่เขาไม่มาๆในวันนี้
เพราะเลี้ยงจามารีอยู่ทะเลทราย
มาดอนน่าแก่แล้วดิ้นไม่ไหว
เอาเงินหาได้ปลูกกะหล่ำปลี
แบกแฮมวิกตอเรียทั้งสองคนนี้
เหลือเงินซื่อที่เพื่อจะเลียงปลา
นายกทักษิณกลับมาเมืองไทย
ไปอยู่เชียงใหม่ทำสวนลิ้นจี
คุณชวนหลีกภัยกลับใต้หลายปี
รุ่งเช้าวันนี้ต้องไปกรีดยาง
ท่านอภิสิทธนั้นก็ทำนา
ที่ทุ่งกุลาทางภาคอีสาน
อดีตนายกที่ชื่อบรรหาร
แจ่มใสชื่นบานที่ได้เลียงปลา
พัชราภาคนสวยซื้อที่สระบุรี
เปิดฟาร์มนมดีขายทั่วเมืองไทย
ซุปเปอร์สตาร์พี่เบริดธงไชย
ไปอยู่เชียงราย เพาะเลี้ยงเห็ดฟาง
ไทเกอร์วู๊ด เบื่อจะเล่นกอล์ฟ
หันมาเลี้ยงกบเพื่อจะส่งขาย
เฟสเดอร์เรอนั้นขว้างเร็กเก็ตทิ้งไป
ศึกษาเลียงไก่กับฟาร์มซีพี
ไมเคิลแจ้กสั้นก็มองการไกล
ตอนเช้าสุขใจเก็บไข่ทุกวัน
คฤหาสที่มีสร้างไว้หรูนั้น
วันนี้เปลียนผันเป็นฟาร์มไก่ไข่
ปารีสอีกคนไม่ยอมน้อยหน้า
ทำธุรกิจเลี้ยงหอยตัวใหญ่
ดูแลอย่างดี เรี่ยมเร่เรไร
เธอจับส่งขายรายได้เพิ่มพูน
สุดยอดดาราที่ชื่อเฉินหลง
ปลูกผักกวางตุ้งผักบุ้งผักกาด
อีกทั้งขิงข่าตะไคร้พริกไทย
อยู่สุขสบายไม่ต้องโลดโผน
เจ้เจเคคนเขียนแฮรี
วันนี้มาทำปลาร้าสัปขาย
เธอได้สูตรดีตอนมาเที่ยวไทย
ประยุกต์ทำขายในเมืองผู้ดี
(ไม่นานอาชีพเกษตรคือหลังพิงชีวิตในยามที่ทรัพยากรน้อยลง เราจะเลี้ยงโลก หรือโลกให้เราเป็นเพียงแรงงาน)
16 กุมภาพันธ์ 2552 00:56 น.
ณ.คลองฉวาง
ในความเป็นจริงในโลกใบนี้เปลี่ยนแปลงไป
ทุกสิ่งมากมายทะลายผุพังยับยั้งไม่ได้
มันเป็นเพราะใครถ้าไม่เพราะคนกระทำไว้
แผ่นดินของเราแผ่นดินของใครหัวใจของคนอื่น
เรายืนยกเท้ากดส้นลงไปเหยียบย่ำหัวใจ
ทุกสิ่งเปลียนแปลงต้องให้เปลียนไป ใช่แค่ผลประโยชน์
ทำลายฟาดฟัน ต้นน้ำป่าไม้และที่หายใจ
ไม่นานคงเหลือแค่ซากความหลังและการพังทลาย
สูญสิ้นสลายแย่งชิงเก็บกินน่าเวทนา
แย่งชิงอาหารและที่หายใจในเวลาหนึ่ง
ซึ่งผลที่เกิดนั้นมาจากส่วนที่เรียกว่าใจ
ใครสอนใครสั่งว่าเกิดมาแล้วต้องเอาเปรียบ
ย่ำเหยียบแผ่นดินแล้วถมน้ำลายทำเพื่ออะไร
ใช่เกิดเป็นคนแล้วต้องหาผลแค่ความมั่งมี
ถ้าเชื่อเท่านี้ไม่นานโลกคงร้อนเร้า
ใช่เกิดเป็นคนแค่ตนสบายใครอื่นไม่สนใจ
ถ้าเชื่อเท่านั้นโลกคงบรรลัยไม่เหลือเผ่าพัน
แต่ในยามนี้ยังมีผู้คนมากมายหลากหลายส่วน
ทำเพื่อโลกนี้ทำเพื่อผู้คนนั้นยังมีอยู่
เอาชีวิตของตนเขาแลกให้สรรพสิง
ในความเป็นจริงผู้คนมากมายทำลายหมด
คิดคดในใจหวังให้มีเหนือสรรพสิ่ง
แสนเศร้ามากจริงจิตใจผู้คนบนโลกใบนี้
เกิดมาทำลายทรัพยากรแผ่นดินเกิด
ตายแล้วกลับไปเถิดไม่ต้องเกิดบนโลกนี้ใหม่
หากยังมีผู้คนที่รักในดินน้ำลมฟ้า
ปกป้องผืนป่าและที่หายใจเอาไว้อยู่
โปรดจงรับรู้ว่าโลกใบนี้ยังอีกยาวไกล
คงไม่บรรลัยสลายมลายวินาศไป
ถ้าคิดสิ่งใดใช่เฉพาะตนแต่เพื่อทุกสิ่ง
สัจธรรมความจริงในโลกใบนี้จะดำรงอยู่
ถ้าทำสิ่งใดหากมีแต่สุขแค่เฉพาะกู
โปรดจงรับรู้ว่าได้ทำร้ายหลากหลายคน
แด่โลกและแผ่นดิน
15 กุมภาพันธ์ 2552 13:31 น.
ณ.คลองฉวาง
อยากจะบอกรักนางฟ้าในใจ
แค่อยากให้เธอได้ รับรู้ใจดวงนี้
ว่าเธออยู่ในใจเพียงคนเดียวที่มี
หนึ่งคนๆนี้ รักและจริงใจ
ไม่เคยบอกรักให้ใครได้รู้
มีชีวิตอยู่มายาวนานหลายปี
จนมาพบเธอพบเธอคนนี้
ใจอยากจะมีคนให้ห่วงใย
ไม่กล้าพูดไปเพราะใจไม่กล้าพอ
จึงอยากจะขอบอกรักกับนางฟ้า
ส่งเสียงเบาๆบอกกับเทวดา
ผ่านสายลมมาให้ได้รับรู้
ฝึกฝนทุกวันทำไมยากจัง
พบเธอทุกครั้งใจอยากพูดไป
ดินฟ้า อากาศ สบายดีไหม
ทำไม ทำไม ไม่บอกรักเธอ
นางฟ้าในใจอยากได้เธอเคียงคู่
ฉันนั้นพร้อมอยู่คู่เธอตลอดไป
แผ่นดินถล่มโลกนี้ทะลาย
ลมหายใจสุดท้ายฉันบนตักเธอ
พร่ำๆเพ้อบอกกับต้นไม้
ถ้ารับรู้ได้คงเห็นใจฉัน
กระจกเงาในห้องก็บอกทุกวัน
ว่าใจของฉัน รักเดียวคือเธอ
เวลาที่ผ่านฉันนั้นมั่นใจ
ว่าเธอนั้นใช่สิ่งใจต้องการ
ค้นหารักแท้คนหามานาน
กี่ปีที่ผ่านก่อนได้พบเธอ
เธอคือนางฟ้านางฟ้าในใจ
หาเปรียบหญิงใดจะรักได้เท่านี้
ท้วมท้นล้นใจ มากมายเป็นทวี
นางฟ้าคนนี้ ฉันรัก เธอ
คงอีกไม่นานต้องพูดความใน
ใช่ส่งเสียงไปบอกรักกับนางฟ้า
นางฟ้าในใจเก็บไว้ทุกเวลา
มินานถึงคราต้อง พูดความใน
นางฟ้าบนฟ้าโปรดเสกความกล้า
ให้คนคนนี้ได้พูดออกไป
อยากให้เธอรู้รักเธอแค่ไหน
นางฟ้าในใจคือเธอ คนเดียว
7 กุมภาพันธ์ 2552 02:07 น.
ณ.คลองฉวาง
ใครก็บอกว่าเราไม่ดี
คนมองฉันที่ภายนอกเท่านั้น
ในความเป็นจริงในใจของฉัน
มีความรักเหมือนกันเหมือนดั่งใครๆ
เป็นคนจน มอมแมมไม่งดงาม
เธอก็หยันหยามเหมือนคนไร้ค่า
เธอมองเหมือนฉันเป็นหมู่เป็นหมา
และที่ยิ่งกว่ามองเหมือนสัตว์เลื่อยคลาน
ดูถูกฉันจังเมื่อยามเดินผ่านมา
ไอ้เหี้ย ไอ้ห่า มันมาใกล้ฉัน
มองเหยียดๆด้วยสายตาทุกวัน
ไอ้เหี้ยตัวนั้นมันก็มีหัวใจ
ผิดอะไรที่เกิดแล้วจน
ฉันก็เป็นคนเหมือนเธอเช่นกัน
ต่างแต่ว่าที่ฉันเกิดมานั้น
ไม่สุขสำราญเหมือนดั่งบ้านเธอ
หัวใจเหี้ยมันก็คือหัวใจ
เลือดสูบไปเลี้ยงร่างกายเหมือนกัน
หัวใจเธอจะงามแค่ไหนกัน
จะดีกว่าฉันมากสักแค่ไหน
หน้าตาสวยๆแต่ใจสกปรก
เปรียบใจคางคกก็ยังไม่ได้
ร่ำรวยมั่งมีแต่แล้งน้ำใจ
ไม่มีสิ่งใดเปรียบได้เช่นกัน
ถ้าเธอเป็นหงษ์ฉันนั้นเป็นเหี้ย
เธอรู้ไว้เสีย เรามีค่าเท่ากัน
คุณค่าที่มีต่อสิ่งใดนั้น
ขึ้นอยู่กับการโลกกำหนดไว้
คนแต่ง
แลน สนับสนุน
ตะกวด ให้กำลังใจ
เหี้ย มอบแนวคิด และจินตนาการ
หนู แมงสาบ สังเกตุการและเห็นใจพร้อมเข้าใจ
ปล เป็นจินตนาการและไม่ใช่ความหยาบคาย
หน้าส่วนตัว
870
