18 ธันวาคม 2552 01:08 น.
ณ.คลองฉวาง
เธอยืนเตร็ดเตร่อยู่ริมคลองหลอด
รอคนพร่ำพรอดในคำคืนน้
เคยมีผู้ชายมากมายหลายหน้า
ก้าวเดินเข้ามาแล้วก็จากไป
เมื่อวัยเริ่มผ่านทุกอย่างก็เปลียนไป
หญิงสาวก็กลายเริ่มเข้าวัยชรา
หากินได้ยาก เมื่อวันคืนผ่าน
ใครจะต้องการ สังขารร่วงโรย
มาจากดินแดนที่แสนใกลห่าง
มาเป็นสาวอ่าง เป็นนางฟ้าราตรี
ใครๆ ก็ยกให้เธอเป็นดาว
ผ่อนคลายความเหงา ให้ชายมากมี
มีเงินใช้หาความสุขใส่ตัว
เธอหลงเมามัวปรนเปรอผู้ชาย
วันคืนที่ผ่านนั้นเหลือออะไร
ดาวร่วงหลนไป ตกที่ริมคลอง
ก่อนเคยเป็นดาวกลับกลายเป็นผี
คอยสิงอยู่ที่ข้างๆริมคลอง
ปากเธอก็เอ่ยส่งเสียงเรียกร้อง
เหมือนดั่งทำนองรำบำชีวิต
คิดถึงปากท้องที่ต้องหาเลี้ยงกาย
ขายร่างเท่าไหรยิ่งร่วงโรยทุกที่
วันนี้ ก็มี ผีเสื้อตัวใหม่
ปีกสวย ล้อไฟ กลบ ผีเสื้อราตรี
มิใช่ชีวิตที่ลำบากลำบน
หาเพียงให้ตน มีเท่าเขามี
เพียงความอับอายที่ไม่เข้าท่า
สาวน้อยต้องมา ผ่านชายมากมี
ลีลาชีวิตยังคงหมุนไป
ค่ำคืนวันใหม่ ของหญิงราตรี
มายืนเรียกชายในค่ำนี้
เพียงแค่เธอมี ข้าวกินก็พอ.....
10 ธันวาคม 2552 01:10 น.
ณ.คลองฉวาง
น้ำค้างยังจับอยู่ปลายยอดหญ้า
ธรรมชาติงามตา ที่ได้ดั้นด้นไป
ภูเขาที่สูง เกือบถึงขอบฟ้า
มาเลยเพือนมาก้าวหน้าเดินไป
ทีปลายยอดเขามีจุดหมายรออยู่
เธอจงมองดูรางวัลที่ได้
ป่าไม้อากาศเย็นฉ่ำหัวใจ
ธรรมชาติมีให้ แทนความอ่อนเพลีย
สูดลมหายใจให้เต็มเพื่อนเอ๋ย
สุขใดไหนเลยเท่าเราวันนี้
คุ้มค่าความเหนื่อยและแรงที่มี
มองดูนั้นซิ เห็นจนสุดตา
ก้อนเมฆนั้นใกล้เหมือนได้ไขวคว้า
สายลมพัดพาเย็นชื่นจิตใจ
พฤกษาข้างทางเหมีอนต้อนรับให้
ความเหนือยหมดไป จุดหมายปลายทาง
หน้าส่วนตัว
1120
