3 กุมภาพันธ์ 2551 18:07 น.

ในความคิดของเด็กน้อยผู้ยากไร้

ณ.คลองฉวาง

อยากเป็นอย่างเขาเป็นจะได้ไหม
         อยากได้อย่างเขาได้ทำอย่างไรเล่า
         อยากมีอย่างเขามีทำอย่างไรหรือตัวเรา
         อยากรวยอย่างใครเขา ทำอย่างไร
                                              สิงหา 44				
3 กุมภาพันธ์ 2551 17:15 น.

ทบทวนทาง

ณ.คลองฉวาง

นำพากายาเดินมาตามทาง   อ้างว้างเดียวดายใจสับสน
จากวิถีทางที่ทุกผู้ทุกคน                 ต่างดิ้นรนฝันใฝ่จะได้เดิน
คาราวานวิญญาต่างเดินทางมา      ฝากชีวีวิญญากับหนทางนี้
ต้องเหน็ดเหนือยท่อแท้กับชีวี        ถึงเวลาที่ทบทวนทวนทาง
วนเวียนทุกทนทรมาน                  เนิ่นนานที่เก็บฝังไว้ 
หลังไหลหลงไหลเดินเข้าไป           เสน่หาลีลาไฟดังแมลง
เห็นไฟร้อนรนว่าสวยงาม              คอยตามเข้าไปชิดใกล้
รุมเร้าแรงร้อนเกินทนไหว           ถูกไฟเผาตายมากมี
ทางนี้มีคนฝันใฝ่ได้เดิน                เผชิญทุกยากปัญหา
เหน็ดเหนื่อยท้อแท้กายา               ยังพาชีวาทนเดินไป
ไกลห่างจุดหมายจนเลือนลาง         เส้นทางนี้จบลงตรงไหน
เบียดเสียดยัดเยียดเดินไป           เหมือนใครชี้ให้เดินตาม
                                                                  มีนาคม2543    				
3 กุมภาพันธ์ 2551 13:27 น.

กลับมาที่เคย

ณ.คลองฉวาง

จากกันมานานหลายปี
จากไกลผจญภัยชีวี
วันนี้ฉันกลับมาที่นี่
ที่ๆฉันเคยคุ้นเคย
            กลับมาหาเธอคนนั้น
กลับมาหาความฝันของฉันนี้
กลับมาหาความทรงจำดีๆ
กลับมาหาเพื่อนที่คุนเคย
          เพื่อนเอ๋ยเป็นอย่างไรบ้าง
เราไม่เจอกันหลายๆปี
เธอจ๋า เป็นอย่างไรบ้างคนดี
เคยคิดถึงฉันคนนี้บ้างไหมเธอ
           จากไปจากความคุ้นเคยแสนนาน
เพราะการเวลาพาเปลี่ยนผัน
แม้เวลาเปลียนแปลงหลายปีผ่าน
ภาพวันวานปรากฎคล้ายเกิดไม่นาน
          ฉันกลับมาเมือเวลามันเปลียนผัน
ห่างไกลกันเนินนานยังใฝ่หา
ไม่พบกันห่างกันเป็นเวลา
สิบปีกว่าเวลาเหมือนเมื่อวาน
          โลกเปลียนคนเปลียนฉันไม่เปลียน
ยังวนเวียนอยู่ในใจเราเสมอ
ความทรงจำของฉันก็คือ
ยังอยากเจอเธอสักครั้ง  หวัง............................
                                   25/2/2549
                                         
				
3 กุมภาพันธ์ 2551 11:32 น.

บทกวีจักจั่น

ณ.คลองฉวาง

ในคืนเดือนหงายดาวน้อยพร่างพราย
                            ทอแสงแข่งขันเมื่อตะวันลับหาย
                            น้ำค้างร่วงหล่นฉ่ำเย็นหัวใจ
                            จักจั่นเรไร  อ่านบทกวี
                            เป็นบทกวีเพลงธรรมชาติ
                            สวยงามสะอาดไร้เรืองราคี
                            เป็นบทกวีของยามราตรี
                            คือบทกวีแห่งความฉำเย็น
                                  แมลงตัวน้อยเรียงร้อยประสาน
                            ร่วมกันขับขานเป็นเสียงดนตรี
                            ฟังเถอะฝังเสียงของยามราตรี
                            ฟังบทกวีแห่งราตรีกาล
                                                      (บ้านสวนปากงอม 7 กค 2543)
                                                        				
3 กุมภาพันธ์ 2551 00:47 น.

แพ้

ณ.คลองฉวาง

แพ้
             เหนื่อยหน่ายจากการต่อสู้
             ยืนอยูท่ามกลางความผิดหวัง
             ดังเรือไม้ใกล้จมก่อนถึงฝั่ง
             หยุดยั้งพลังก้าวเดินต่อไป
                 สู้แล้วแต่สู้ไม่ได้
             ปัญหามากมายคอยรุมเร้า
             แสนเข็ญเหนื่อยหน่ายไม่เบา
             ตัวเราจึงต้องถอดใจ
                  มีคนมากมายว่าไม่สู้
              รู้ไหมเหนือยหน่ายแค่ไหน
              หลายคนว่าเราท้อใจ
              สู้ไปมีแต่อ่อนแรง
                                         เมษายน 43				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟณ.คลองฉวาง
Lovings  ณ.คลองฉวาง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟณ.คลองฉวาง
Lovings  ณ.คลองฉวาง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟณ.คลองฉวาง
Lovings  ณ.คลองฉวาง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงณ.คลองฉวาง