6 กุมภาพันธ์ 2551 02:16 น.
ณ.คลองฉวาง
ภาค1 อินทรี
เรื่องนี้เป็นเรื่องของพวกนก
ที่หยิบยกมาเล่าให้กล่าวขาน
ไม่ใช่เรื่องที่มีในตำนาน
ที่เล่าขานมานานหลายพันปี
ฉันจะเล่าเรื่องของอินทรีย์
ที่มันมีพวกนกยกเป็นใหญ่
คอยเชื่อฟังอินทรีนั้นเรื่อยไป
ไม่ว่าเป็นอะไรก็ตามกัน
ฝ่ายอินทรีได้ที่ผยองใหญ่
ไม่ให้ใครยิ่งใหญ่นอกจากฉัน
มันจองมองประชากรนกทุกวัน
ว่ามีเรื่องใดกันในพงค์ไพร
ครั้นเจ้าปักษามีปัญหา
มันจะมาเจรจาตัดสินให้
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอันใด
ก็แก้ได้ด้วยอำนาจตัดสินใจของมันเอง
พวกปักษาตัวเล็กและตัวน้อย
ก็จะคอยเชื่อฝังมันทุกฝูง
ดังลูกวัวที่ถูกชาวนาจูง
จะหมายมุ่งทิศใดไม่รู้กัน
เจ้าอินทรีตัวนี้มีอำนาจ
ก็ผงาดใช้อำนาจของมันใหญ่
คอยฉ้อโกงพวกปักษาอยู่รำไป
ไม่ให้นกตัวใดได้รู้ตัว
มันคิดแต่หาผลประโยชน์
เพื่อมันรุ่งโรจน์ยาวนานได้
มันจึงออกกฎขึ้นมาในพงไพร
เพื่อรักษาอำนาจไว้นานแสนนาน
ภาค2 นกขมิ้น
ฉันจะหยิบยกเรื่องของนกขมิ้น
ที่พออยู่พอกินในไพรสัณฑ์
ไม่ฟุ้งเฟ้อไม้ฟุมเฟือยไม่ต้องการ
สิ่งที่มันเห็นว่าไม่จำเป็น
แล้ววันหนึ่งพวกนกจากแดนไกล
ก็บินมาอาศัยในถิ่นมัน
นำวัตถุมีค่าสารพัน
บอกว่ามันมีค่ากว่าสิ่งใด
เจ้าพวกนกตัวน้อยไม่ค่อยคิด
ก็ยึดติดวัตถุนั้นเข้ากันใหญ่
เห็นสิ่งนั้นว่ามีค่ากว่าสิงใด
จนลืมไปว่าตัวเป็นใครกัน
เจ้านกจากแดนไกลก็เอาใหญ่
นำสิ่งของมากมายมาจัดสรรค์
ว่าลือชื่อลือนามสารพัน
ทำพวกมันทุ่มไปจนหมดตัว
นกขมิ้นบางตัวที่ยากจน
ก็กระเสือกกระสนหามาไว้
ยอมทุกอย่างเพราะว่าอยากจะได้
ไม่ให้อายผู้ใดในพนา
จนวิถีชีวิตนกขมิ้น
ที่พออยู่พอกินยาวนานมา
ต้องหมดสิ้นไปตามกาลเวลา
เพราะวิถีนำพาของสังคม
จะกล่าวถึงนกขมิ้นทำการค้า
กับเจ้าพวกปักษาจากแดนไกล
ก็คิดแต่ผลประโยชน์กำไร
หารู้ไม่ว่าภัยมาถึงตัว
ถึงเวลานี้นกขมิ้น
ไม่พออยู่พอกินกันแล้วหนา
มันเดือดร้อนไปทั่วทุกหยอมหญ้า
แล้วกล่าวว่าพวกข้าจะไปทิศไหนกัน
ภาค3 เพื่อน
ฉันจะกล่าวถึงอินทรีอีกครั้งหนึ่ง
ให้ท่านซึ้งความร้ายกาจกันอีกครั้ง
ว่ามันมีอุบายนั้นหลายอย่าง
ทำทุกทางให้ยิ่งใหญ่ไปแสนนาน
มันจองมองพวกนกในพงไพร
ก็เลยมองเห็นได้ทันใดนั้น
เห็นพวกนกขมิ้นมีปัญหากัน
คิดฉับพลันว่าจะทำอย่างไร
มันจึงยื่นมือเข้าช่วย
ไม่ได้ด้วยน้ำใจใดทั้งนั้น
แต่ด้วยผลประโยชน์ของตัวมัน
เจ้านกน้อยไม่ทันจะรู้ตัว
คิดทันทันทีว่ามันคือเพือนแท้
ที่คอยแก้ไขให้ได้ทุกอย่าง
จะมีนกในพนาตัวใดบ้าง
อยู่เคียงข้างตอนมันนั้นอับจน
นกอินทรีย์บอกทางแก้ปัญหา
ว่าต้องเดินตามข้านั้นทุกอย่าง
อย่าขัดใจตัวข้าครึ่งทาง
แล้วทุกอย่างจะดีได้ในพริบตา
นับวันวิถีนกขมิ้น
ไม่เหลือสิ้นเสรีกันแล้วหนา
ต้องทำตามอินทรีนั้นเรื่อยมา
ไม่ว่ามันจะชี้มาทิศทางใด
พฤศจิกา 42
5 กุมภาพันธ์ 2551 22:13 น.
ณ.คลองฉวาง
สาวตาคมผมยาวในเงาหมอก
อยากจะบอกเธอนั้นทำหลงไหล
สวยจริงเออตัวฉันไม่เคยจะเห็นใคร
จะงดงามดังประกายของเงาจันทร์
แรงบันดาลใจจากสาวน้อยกลางหุบเขา
มกราคม 43
5 กุมภาพันธ์ 2551 00:21 น.
ณ.คลองฉวาง
เกิดสงสัยมากมายคำแม่สอน
เมื่อครั้งก่อนตอนฉันยันเยาว์วัย
แม่เคยสั่งเคยสอนตัวฉันไว้
ทำดีได้ผลดีมีคืนมา
จริงไหมแม่ที่แม่เคยสอนไว้
ฉันเห็นว่าไม่เป็นอย่างนั้น
หรือเวลาผันผ่านไปเนินนาน
ห่วงแห่งการเวลาพาเปลียนแปลง
หรือว่าเงินและทองมีอำนาจ
จะสามารถให้ดีชั่วได้ทั่งนั้น
หรือว่าความยิ่งใหญ่มากมายครัน
จะตัดสินว่าใครนั้นเลวหรือดี
ฉันเห็นคนชั่วตั้งมากมาย
ทำชั่วได้ดีมีมากล้น
วัดตรงไหนคุณค่าความเป็นคน
ฉันสับสนคำสอนนั้นมื่อฉันเยาว์
ความดีมีค่ากว่าสิ่งใด
แม่สอนไว้เมื่อครั้งก่อนในตอนนั้น
จะไม่มีสิ่งใดในโลกัณฑ์
ทีมีค่าสูงนั้นเท่าความดี
แต่วันนี้ฉันว่าไม่ใช่
เงินซื้อได้ไปหมดแทบทุกสิ่ง
อันดีชั่วตัวฉันเห็นมีจริง
เปลียนแปลงได้ทุกสิ่งเพราะเงินทอง
ใครทำชั่วแม่เคยบอกกับฉันไว้
ว่าจะได้ผลกรรมตามสนอง
เวรกรรมจะตามไปจำจอง
คืนสนองตัวเขานั้นสักวันหนึ่ง
เห็นมามากแล้วคนทำกรรมไว้
เจริญขึ้นมากมายมีมากล้น
หากว่าเขาคนนั้นไม่ยากจน
ก็หลุดพ้นเลวได้เพราะเงินทอง
ภาพสะท้อนที่ดีทีแม่สอน
เมื่อกาลก่อนตอนนั้นยังจำได้
หากว่าเรามีไมตรีกับใคร
ก็จะได้ความจริงใจกลับคืนมา
วันเวลาผันผ่านไปเนิ่นนาน
คำสอนของแม่ฉันไม่แน่ใจ
อำนาจเงินอำนาจความยิ่งใหญ่
คือสวรรค์ขั้นสุดท้ายอย่างนั้นหรือ
ทุกผู้คนไขว่คว้ากันทั้งนั้น
ลืมสรรค์สร้างความดีที่มีไว้
อีกไม่นานมันอาจจะเปลียนไป
ความดีคงเหลือไว้เพียงตำนาน
เริ่มท่อแท้แก่คนรุ่นหลังฉัน
ใช้คำสอนของแม่นั้นจะได้ไหม
เกิดสับสนมากมายในจิตใจ
ภาพทีแม่สอนไว้เริ่มเลือนลาง
4 กุมภาพันธ์ 2551 23:15 น.
ณ.คลองฉวาง
ความสุขนั้นอยู่ปลายความฝันไหม
ความทุกนั้นอยู่ที่ใจอันอ่อนล้า
ความดีนั้นอยู่ที่ใดในโลกา
ความเลวนั้นมีที่มาจากจิตใจ
ความเกลียดนั้นเกิดจากใจริษยา
ความรักนั้นจะแสวงหาจากสิ่งใด
4 กุมภาพันธ์ 2551 00:56 น.
ณ.คลองฉวาง
เรื่องอันใดทำให้ใจเธออ่อนล้า
ที่ผ่านมาขอให้เธอลืมมันไป
อรุณรุ่ง ฟ้าสาง ตะวันฉาย
ทุกอันใดฝังไว้ในราตรี
สองแขน สองขา สองตา หนึ่งสมอง
จะเรียกร้องถึงโชคชะตาใด
มีแค่นี้ก็เหนือกว่าสิ่งอื่นใด
จะต้องการอะไรมากมายกัน
ลุกขึ้นมาต่อสู้กับปัญหา
มีชีวิตเกิดมามิอาจหลีกเลี่ยงได้
ไม่ว่าทุกหรือสุขระคนไป
มีแค่ใจไม่ท้อก็พอเพียง
มิถุนายน 2543
หน้าส่วนตัว
858
