16 กุมภาพันธ์ 2551 22:17 น.
ณ.คลองฉวาง
คุณจะเขียนฉันให้เป็นอย่างไรนั้น
ใช้สมองของคุณนั้นสร้างสรรค์กันได้
คุณจะทำให้ฉันเป็นเช่นไร
แต่คุณไม่ควรเขียนให้ใครเลวอย่างใจคุณ
ฉันเป็นตัวละครตัวหนึ่ง
ซึ่งคุณกำหนดฉันขึ้นมา
แต่ตัวละครอย่างฉันไม่ให้คุณกำหนดชะตา
เพราะนั้นมันไม่สมควร
ฉันคือตัวละครที่คุณกำหนดขึ้นมา
ใช้ชะตาเป็นอย่างปลายปากกาของคุณเท่านั้น
คุณเขียนให้ฉันชั่วช้าเลวระยำ
เพราะเป็นคนลำบากตรากตรำในสังคม
ฉันเป็นคนยากจนที่คุณกำหนดขึ้นมา
แต่คุณไม่ควรเขียนชะตาฉันเช่นนั้น
ฉันอาจเป็นคนดีคุณควรเขียนเบื้องหลังการกระทำ
ไม่ใช่เขียนความระยำจากสมองของคุณ
5/2543
12 กุมภาพันธ์ 2551 00:28 น.
ณ.คลองฉวาง
แสงไฟสาดสอง มองจากฝากนี้
มองเห็นวิถี แห่งการดำนิน
ผู้คนมากมาย ต่างอยากเผชิญ
มีบางคนเมิน ที่จะข้ามไป
น้ำไหลเชี้ยวกลาด มิอาจหยุดได้
ยากเย็นเท่าไหร่ ข้ามไปให้ถึง
จึงเห็นมากมาย ตายลงกลางน้ำ
ถึงอยากจะข้าม เรียวแรงไม่มี
หากใครตัดสิน ที่จะข้ามฝั่ง
โปรดจงระวัง กันไว้ให้ดี
อาจทิ้งเรือนร่าง ตรงกลางนที
จมดิ่งว่ารี สู่ห่วงความตาย
เห็นกันมามาก จึงอยากเตือนไว้
หากว่าน้ำไหล แรงอย่าฝืนทน
ยังมีผู้คน อยู่ฝังฝากนี้
เขารอวันที่ จะข้ามฝั่งไป
แต่ว่าเขารู้ จะข้ามอย่างไร
หากฝืนน้ำไหล แรงอาจจะตาย
มีนาคม2543
10 กุมภาพันธ์ 2551 21:15 น.
ณ.คลองฉวาง
หมดทางเลือกแล้ว หมดสิทธิ์
หมดทางคิดแล้ว หมดท่า
หมดทางหวังแล้ว หมดเวลา
หมดทางแล้ว หมดทาง
10 กุมภาพันธ์ 2551 20:28 น.
ณ.คลองฉวาง
กลืนๆฝืนๆทนยิ้ม
เหมือนใครเอาลิ่มค้ำปาก
พูดดี หัวเราะ เริงรื่น
ทนผืน กลืนกล้ำ จำทน
ทำเหมือนมีความสุข
ในใจเป็นทุกข์แสนเบื่อ
จากคนผู้คนกลุมหนึ่ง
ซึ่งฉันอยากหนีให้ไกล
เบื่อแล้วกับที่ตรงนี้
ไม่มีสิ่งใดให้ผูกพัน
เบื่อแล้วกับวันอันยาวนาน
ตัวฉันอยากเดินจากไป
10 กุมภาพันธ์ 2551 06:43 น.
ณ.คลองฉวาง
ยามเช้า (ณ.วันอากาศดี)
สาดแสงสุรีย์ยามเช้านี้
เห็นฟ้าสีครามงามสดใส
เสียงนกทำให้ฉุ่มฉ่ำหัวใจ
มองเห็นอะไรก็สวยงาม
คอกไม้ผลิบานสพรั้ง
หอมดังในห่วงความฝัน
หากเป็นอย่างนี้ทุกวัน
สุขสันต์ยิ่งกว่าอืนใด
ยามเช้า(ณ.วันอากาศไม่สดใส)
เช้านี้แสงสุรีบ์เลือนหาย
ฟ้ากลายเป็นสีมืดคล้ำ
ท้องฟ้าเติมด้วยเมฆดำ
ไม่งามเหมือนวันฟ้าใส
ดอกไม้ดูไม่งดงาม
ยามเช้าช่างหม่นหมองใจ
เสียงนกเลือนหายจากไป
ฟ้าไม่งดงามอย่างเคย
หน้าส่วนตัว
720
