4 ธันวาคม 2551 02:40 น.
ณ.คลองฉวาง
ให้รู้สึกเห็นใจคนต่างแดน
มีบางคนหมิ่นเคลนและเหยียดหยาม
ข้ามมาพึง น้ำใจของคนไทย
แลกกับการขายแรงงานที่หนักหนา
แต่ว่ามีบางคนนั้นทำได้
นำพวกเขาไปขายเยี่ยงสินค้า
ใช่ว่าเขาเหล่านั้นเป็นผักปลา
แต่ว่าเป็นเพราะว่าชะตากรรม
บ้างทำงานจนหนักแทบไม่ไหว
เพื่อส่งเงินไปให้พ่อและแม่
งานบางสิ่งคนไทยไม่เหลียวแล
แต่พวกเขานั้นจำต้องทำ
นี้คือความเป็นจริงของความล่มสลาย
ชาติบ้านเมืองพังทลายเป็นเพราะคน
ยึดอำนาจที่แท้ประชาชนมา
มาเก็บเกี่ยวเอาไว้กับทหาร
ใครก็รู้อยู่ใต้เผด็จการ
เหมือนอยู่หุบเหวดำมาหลายปี
คนยากจนค้นแค้นนั้นมากมี
นี้คือโชคชะตาซ้ายของไทย
สตรีผู้ยืนหยัดและต่อสู้
เพื่อให้ได้มาซึ่งประชาธิปไตย
นามกล่าวขานของเธอโลกรู้ดี
ผู้มีจิตเสรีประชาธิปไตย
ประชาชนลุกต้านเผด็จการ
สู้อำนาจทหารสู้ไม่ไหว
เลยต้องตายเกลื่อนกลาดบ้างหลบหนี
ลุกขึ้นสู้สองทีสู้ไม่ได้
เขาเลยเขียนรัฐธรรมนูญใหม่ขึ้นมา
แล้วหลอกว่านี้คือประชาธิปไตย
ให้ประชาชนในชาติลงประชามติ
เพือให้พวกของตนมีอำนาจต่อไป
ไม่เคยเห็นประชาชนนั้นแร้นแค้น
ซ้ำขาดแคลนไม่มีของยาใส้
ในพื้นถินดินเกิดไม่มีงาน
เลยต้องจำจากบ้านเข้ามาไทย
เป็นสินค้ามนุษย์สุดเวทนา
คนใจหยาบชั่วช้าหลอกไปขาย
บ้างเต็มใจตกอยู่ในห่วงกรรม
ดีกว่าพบความระยำจนอดตาย
โชคชะตาบ้านเมืองน่าอดสู
หากเรามองให้ดีกันเสียใหม่
ในพวกเขาหลายคนเป็นคนดี
ทำงานหนักเกินจนน่าเห็นใจ
ใครจะอยากละทิ้งบ้านเกิดมา
มาทำงานเหนื่อยล้าแทบขาดใจ
หากบ้านเมืองของเขาเป็นอย่างนี้
ในบางครั้งบางทีควรเห็นใจ
แต่เมื่อเข้าไทยต้องถูกกฎหมาย
อย่าให้กลายเป็นเหยื่อมนุษย์ได้
ทุกเส้นเขตชายแดนต้องคุมให้ดี
อย่าให้ส่งผลกระทบมาถึงไทย
นี้คือบางส่วนของโชคชะตา
ที่มันส่งผลมา ซ้ายของไทย
ให้พบความทุกยากลำบาก บน
สุดเกินคนในชาติยอมรับไหว
เหมือนผีซ้ำด้มพลอยหอบเข้ามา
มัจจุราชคราดคร้าขั่วหัวใจ
พีน้องในชาติล้มตายจาก
มันพัดพรากชีวิตสูญสลาย
ความยากจนที่ผ่านนั้นมากมี
แต่สองแรงเพิ่มทวีคือวาตภัย
คงต้องจมความจนอีกหลายปี
หากในชาติยังไม่มีประชาธิปไตย
2 ธันวาคม 2551 20:37 น.
ณ.คลองฉวาง
ในตอนบ่ายๆยามเมื่อเราเลิกงาน
มานั่งฝังเพลงผสานแสนสราญอุรา
มองไปที่กิ่งไม้เจ้ากระแตตัวน้อย
นกกางเขนนั้นคอยร้องแจ้วๆเจรจา
หยิบกระดาษและสีมาวาดภาพเอาไว้
หยุดโลกที่สดใสไว้ในงานแห่งศิลป์
ฮัมบทเพลงดีๆเพลงแห่งศิลปิน
โลกสดสวยแห่งศิลป์ สุขอื่นนั้นหรือจะมี
เจ้ากระแตกระโดดเปลี่ยนเกาะกิ้งไม้
ดูคล่องเคล่วว่องไวและน่ารักดี
กิ้งกาชูคอมองด้วยความสงสัย
กระรอกน้อยปีนป่ายต้นมะพร้าวหน้าบ้าน
นกนางแอ่นบินโฉบเล่นละอองฝน
ดูมันบินว่อนวนด้วยความสุขใจ
มองไปที่จอมปลวกแมงเม่าเสรี
ออกบินไปคืนนี้เพื่อจะไปเล่นไฟ
ดอกมะลินั้นหอมพร้อมส่งกลิ่นรวยริน
พุดซ้อน จำปา นั้นปลูกไว้หน้าบ้าน
ธรรมชาติคือศิลป์แต่งแต้มความงดงาม
โลกสรรสร้างนิยามตามแนวทางแห่งศิลป์
เราทุกคนนั้นมีหัวใจแห่งศิลปิน
บทกวีพื้นถิ่นหรือว่าภาพสี
หนังตะลุงโนราห์หรือว่าหมอลำ
เพลงโคราชก็ตามล้วนแต่งานศิลป์
ลิเกลำตัดเพลงเรือลูกทุ่งท้องถิ่น
เพลงสากลหรือว่าเพลงเพื่อชีวิต
จิตกรรมฝาผนังในวัดวาอาราม
นั้นทั้งหมดก็ตามแหละคืองานศิลป์
ประติมากรรมสวยๆลองได้ยลยิน
ในทั่วทุกพื้นถิ่น ศิลปินมากมี
อย่าลืมเลือนจางหายหัวใจแห่งศิลป์
นั้นขัดเกลาจิตใจให้ออนโยนลงได้
เสพศิลปะดีไม่มีพิษภัย
ช่วยบมเพาะหัวใจให้มองโลกในแง่ดี
ความงดงามหลากหลายในงานศิลปะ
ถามเธอหน่อยเถอะนะว่าเคยเสพกันไหม
มุมมองโลกดีๆในโลกนี้มีมากมาย
เปิดหัวใจเข้าไปในโลกแห่งศิลป์
เธอจะพบความงามหลากหลายมากมี
ทั้งคำกลอน กวี ดนตรีลายเส้น
ทุกสิ่งนั้นงดงามในโลกแห่งศิลป์
ปลุกวิญญานศิลปินในตัวเธอนั้นที่มี
1 ธันวาคม 2551 20:17 น.
ณ.คลองฉวาง
รถ......กระบะคันใหม่เราคงต้องคืนๆเขาไป
จะให้ทำเช่นไรความหวังใกล้พังทลาย
รายได้เคยดี วันนี้เปลี่ยนกลับไม่พอใช้
จะให้อย่างเช่นไร นี้ก็ใกล้สิ้นปี
ธ....กส ที่เรานั้นกู้เงินเขาเอาไว้
นี้ก็ใกล้เวลาที่เขามาทวงถาม
นอนมือก่ายหน้าผากเฝ้าครุนคิดทุกยาม
เหมือนฝันร้ายมาตามเฝ้าหลอกหลอนตอนสิ้นปี
เคย...มีเงินเหลือใช้ได้ซื้อของหลายสิ่ง
แต่ในความเป็นจริงเราไม่เก็บเงินเอาไว้
คิดว่ามันนั้นคงจะมีอนาคตที่สดใส
ข่าวคราวจากแดนไกลเหมือนกระชากตื่นฝัน
ลุกขึ้นมาดึกดึกด้วยหัวใจที่ไหวหวั่น
หากเป็นอย่างนี้นานๆคงรักษามันไว้ไม่ได้
มรดกตกทอดจากปู่ย่าตายาย
คงจะต้องจากไป คิดแล้วหวันไหวสิ้นดี
ไปกู้เงิน ธกสเพราะว่าเรานั้นมันใจ
ส่งเงินได้สบายรายได้ทุกเดือนผ่านมา
แต่วันนี้เศรษฐกิจที่อเมริกา
นั้นมันส่งผลมาให้เงินที่ได้หดหาย
กลัวจริงๆเลยหนอมรดกจะจากไป
รถกระบะพอรับได้ แต่กลัวสูญเสียที่ดิน
กู้เงินมามากมาย เต็มไปด้วยหนี้สิน
แต่เงินแทบไม่พอกิน หนี้สินก็ท่วมทวี
หน้าส่วนตัว
636
