20 ตุลาคม 2552 10:03 น.
ฐปนวุธ
แผ่นกระดาษสีเทาวางเอาไว้
แต่ละหน้าแน่นไปใส่อักษร
บรรยายเหตเจตนาความอาวรณ์
ถามทุกข์ร้อนหนาวเย็น...อยู่เช่นไร
เรามิได้พบกันมานานนัก
นับแต่วันความรักเราหม่นไหม้
นับแต่ที่ฉันบ้าเพราะปราชัย
เขายังดีกับเธอไหมโปรดไขความ
เพราะยินข่าวร้าวฉานเธอบ้านแตก
จำต้องแบกทุกข์ทนอย่างล้นหลาม
เขาปันรักครั้งใหม่เช่นไฟลาม
ความดีงามเธอสรรค์เขาบั่นทอน
เหมือนอดีตรอยกรรมซ้ำรอยบาป
มาฉายภาพสองเราวันเก่าก่อน
วันที่ฉันทิ้งศักดิ์ศรีพลีอ้อนวอน
เธอกลับรอนรักเรา...ตามเขาไป
ฉันมิได้ส่งผ้าเพื่อมาเย้ย
เพราะฉันเฉยไม่ทุกข์ร้อนไม่อ่อนไหว
ปล่อยวางเถิดรักช้ำทนทำใจ
ก่อนหัวใจเธอจบสิ้นไร้ชิ้นดี...
หน้าส่วนตัว
799
