22 มีนาคม 2551 10:16 น.
ฐปนวุธ
พระเสด็จสู่สถานพิมานทิพย์
ดารดาษวับวิบแต่สั่นไหว
รอยพระสรวลแย้มขับประทับใจ
จากแสนไกลถึงล้านคนบนผืนดิน
สยามขัตติยนารีศรีสวัสดิ์
ทรงเพ็ญวัตรยิ่งใหญ่ไม่รู้สิ้น
พระเกียรติก่องส่งหล้าโปรดฟ้ายิน
บรรเลงพิณประพันธ์ขับรับพระองค์
22 มีนาคม 2551 10:15 น.
ฐปนวุธ
แม้ดอกไม้จะเหี่ยวเฉาเป็นเถ้าถ่าน
แต่กิ่งก้านจะผลิดอกออกมาใหม่
แม้ดอกร่วงโรยลับกับมือใด
ก้อสร้างให้ศรัทธามหาชน
เมื่อผู้คนมากมายไรที่พึ่ง
อีกส่วนหนึ่งยังหวังยังสับสน
เถอะดอกไม้แห่งเสรีมีชาวชน
จะผลิตนหมดจดและงดงาม
21 มีนาคม 2551 19:52 น.
ฐปนวุธ
อาจเป็นหนึ่งสายลมหอบห่มฟ้า
ที่พัดพาความหวัง อีกครั้งใหม่
เลาะท้องทุ่งทิวผาทะเลไกล
หอบมาให้ใครคนหนึ่งซึ่งรอคอย
สายใยรักถักทอล้อลมเล่น
ใครใครเห็นก้อยิ้มขันกันบ่อยบ่อย
ริ้วกอหญ้าเย็นสะบัดลมพัดลอย
เก็บมาร้อยฝันรักทักทายลม
21 มีนาคม 2551 17:12 น.
ฐปนวุธ
สายฝนจางร้างไกลหลายเดือนแล้ว
รอยยิ้มแผ่วเลือนหายกับสายฝน
รอยสิ้นหวังฝังแน่นแสนมืดมน
รอยเท้าคนกลับกระจ่างกลางหัวใจ
รักสิ้นหวังพลั้งใจไปแนบชิด
เขาทวงสิทธิ๋เจ้าของเดิมเริ่มขึ้นใหม่
คนตาบอดตาสว่างได้อย่างไร
เพียงหัวใจไม่บอดบ้าง "ก้อช่างมัน"
21 มีนาคม 2551 17:10 น.
ฐปนวุธ
คลื่นอดีตโถมซัดคนพลัดถิ่น
ความเคยชินที่ห่างหายนานหลายหน
ทิวไม้ไหว สายลมริ้ว พลิ้วสายชล
เคยมีคน ห่วงใย กลับไม่มี
รอยความหวังห่างหายไปไกลลับ
ตะวันหลับไร้แรงหมดแสงสี
เถอะที่สุด เนิ่นนาน ผ่านราตรี
คงจะมี ฟ้าใหม่ อีกไม่นาน
หน้าส่วนตัว
928
