23 เมษายน 2552 00:48 น.
ญามี่
อยากหลับฝัน สรรเสก เอกภาพ
มีบ้านไม้ หญ้าราบ ทาบทุกที่
มีท่าน้ำ ยื่นเลย เกยบ้านนี้
ตรงหน้าต่าง ยังมี กระดิ่งดัง
ข้างหน้าบ้าน ต้นไม้ ไหวล้อร่า
ใบเสียดลม ย้ายท่า ส่ายหน้าหลัง
ลมอ่อนอ้อน ร่อนลอย คอยยื้อยั้ง
ให้ภวังค์ พลั้งเผลอ เหม่อเมียงมอง
ดอกแก้วกราย คล้ายรินกลิ่นหอมโหย
จินต์บินโบย โดยด่ำ ล้ำเลยต้อง
สู่นภา ฟ้ากว้าง ย่างลำพอง
เสาะสนอง ลองไล้ ในวิมาน
น้ำทะเล เห่กล่อม ย้อมจ่อมจิต
เนรมิต พิศภาพ อาบผสาน
เสียงแซงแซว แว่ววน บ่นเนิ่นนาน
คล้ายฝากวาน คะนึง ถึงคู่ภักดิ์
ฝนใฝ่ฝัน พลันพรม อมยิ้มแย้ม
ราวคืนแรม แจ่มจันทร์ หลงลืมหลัก
น้ำค้างพราง ร่างรอย ในดงรัก
หวังแอบพัก หนักเหนื่อย เลื่อยล้าแล้ง
บ้านในฝัน สรรค์สวย รวยเสน่ห์
อยากเตร็ดเตร่ เร่ไป ให้จริงแจ้ง
ลืมระบม ตรมขม ปมเปลี่ยนแปลง
ผ่านผันแผลง แห่งแห้ง แอ่งอ้างว้าง
สู่บ้านซ่าน ซ่อนซุก สุขสวยสม
มีฟ้าลม พรมผิว ผลัดขมขวาง
มีป่าน้ำ จำจิต ปลิดอับปาง
มีตะวัน จันทร์จาง กอดคลอเคียง
ทุกคืนวัน คว้าปุย ลุยเมฆขาว
ทุกย่างก้าว มีดาว พราวเรียงเฉียง
อยากเชิญชวน เพื่อนบ้าน มาระเบียง
เพื่อลำเลียง ภาพงาม ไปเยี่ยมยล
19 เมษายน 2552 16:09 น.
ญามี่
เพลงครวญผวนเคร่งเร้า...ไวไกล
หวิวผ่านวานผิวไหว...เร่าร้อน
ฝันหาฝ่าหันใคร...ไยวุ่น กรุ่นเกย
กายสั่นกันทรายซ้อน...เอ่ยอ้อนต้อนโศก
เหงารุกหงุกเร่าไล้...คลอเคียง
รอนห่มลมหอนเพียง...กรุ่มแกล้ง
เพลงแว่วแผ่วเวงเรียง...ส่งสื่อ ทอท้อ
จิตร่ำจำริดแล้ง...บ่งเพ้อเหม่อหมอง
บทเพลงเบ่งพจน์ล้อ...ไปมา
นัยน์หลั่งนั่งไหลหา...ที่ป้อง
เสียงไหวใส่เวียงท้า...ดังคร่า ล่าตัว
จับพรั่นจันทร์พับร้อง...ส่งเศร้าเร้าห่อ
ปิดโสตโปรดสิทธิ์ให้...เยือนกราย
เสียงคร่าซ่าเคียงฉาย...ยั่วเย้า
ฝืนพาฝ่าผืนปลาย...เกยร่วง หล่นรอน
ยากไล่ไยลากเศร้า...ผ่าวปล้นจิตหวง
....................................................
เสียงเพลงครวญผวนเคร่งละลิ่วผ่าน
ใจสะท้าน สานถะ ผละเวียนหนี
เพลงไล่ขวาง ลางใคร่ รุกราวี
จิตเจ็บถี่ พลีหลอน ผ่อนลี้ไกล
แว่วเพลงทวน ผวนเทง ระรัวรุก
พลันปั่นปลุก อกตื่น อื่นตกไหว
จินต์บินร่วง บ่วงริน ยากห่างไกล
ให้ร่ำไห้ ไล่ฮำ คร่ำครวญคลอ
รสขื่นฝาด ขาดฝืน ทิ่มแทงโสต
สาดพิโรธ โรยบิด ริดโบยต่อ
กุมทรวงทรุด นั่งพิง นิ่งพังพ้อ
สดับรับ ทอเสียง เถียงซอเร้า
หน่ายเหนื่อยเจ็บซุกทรวงสรวงทุกข์ท้อ
เป็นทาสรอ ทอราด เสียงโศกเศร้า
กี่พันวัน ไยมั่น ยันไม่เกลา
อยู่กับเงา เกางับ รับร่ำไร...
17 เมษายน 2552 16:56 น.
ญามี่
ภาวนานานนมถมให้มิด
กับความคิดริดรอนถอนทั้งผอง
เป็นรวมพรรคปักป้องท่องทำนอง
สมัครจองจะกุมรักษาไทย
ชาติของเรามิรักภักดิ์ที่ไหน
เป็นคนไทยทำไมไยเสือกไส
ให้ไทยรบพบกันด้วยปืนไม้
ไยมิให้น้ำใจไล้รบกัน
รักษ์กันเถิดเปิดใจให้สะอาด
อย่าผูกขาดเวียนเทียนเขียนมาดมั่น
ไทยคือไทยต้องรักษ์เท่าเทียมพลัน
สรวงสวรรค์จึ่งเผยเกยสุขรม
เอกราชของไทยผู้ยิ่งใหญ่
สะสมได้เพราะไทยสู้ขื่นขม
กัดฟันฟาดปาดภัยมิยอมล้ม
ไยยามนี้ตรอมตรมขาดสามัคคี
รักษ์กันไว้ให้ทนฝนฝึกทั่ว
อย่าเฉยชั่วมัวเมาผ่านวิถี
รักษาศีลดิ้นหนีบาปราวี
จะได้มีหน้ามองบรรพบุรุษตน
รักษ์กันเถิดฟ้าหล้ายังมีที่
ปฐพีไทยนี้ไม่ถูกปล้น
เพราะไทยท่วมร่วมแรงแย่งกวาดค้น
คนที่วนก่อกวนทำลายไทย
ใครไม่รักษ์ไทยเรากล้ายืนไหม
ประกาศได้รับรองต้องหมกไหม้
ธรณีไทยมั่นดำรงไป
เพราะเราได้พร้อมพลีรักษ์ใจเดียว
14 เมษายน 2552 22:44 น.
ญามี่
ยิ้มเข้าไว้กับทุกสิ่งบนโลกหล้า
แม้ศรัทธาหักหล่นหายไปหลายหน
ยิ้มเถิดยิ้มเพื่อนพี่น้องทั่วทุกคน
เพื่อกมลหลั่งรดหยดยินยอมรอ
ฟ้าหลังฝนทั่วดินแดนแสนเย็นนุ่ม
ด้วยหล้าอุ้มกุมน้ำไปหลายล้านบ่อ
มาเถิดมาแห่นางแมวแวะเวียนคลอ
ให้ฝนโปรยโรยล้างท้อจากใจเรา
ช่วงเจ็บจ่อย่อจิตย่นใครก็รู้
ต้องปิดหูปิดตาบ้างพลางเกลาเศร้า
วันพรุ่งนี้ที่ดีกว่ายังร่ำเร้า
ให้เดินก้าวห่างเผาผ่าวเมียงผ่านมัว
ยิ้มฤายังคุณคุณท่านอย่ารอช้า
แวะเข้ามายิ้มให้กันหรรษาทั่ว
ยิ้มไม่ออกง่ายนิดเดียวอย่าเกรงกลัว
หลับนัยน์รัวชั่วพริบลืมสุขก็ล้อ
สนุกเหนื่อยเปื่อยกับรุกทุกข์กับร้อน
ต้องผันผ่อนนอนกับใฝ่ไกลไห้ห่อ
จึ่งจะจางห่างหดหู่รู้เลี่ยงพ้อ
วันนี้ ขอสักนิดเถิด ยิ้ม นะคุณ
13 เมษายน 2552 11:36 น.
ญามี่
ปีใหม่ไทยมาแล้วแว่วเสียงบอก
ความช้ำชอกออกอวลชวนประหาร
หยิบขันน้ำสวดมนต์บทเนิ่นนาน
สาดทั่วบ้านทั่วลานไล่ล่าร้าว
หยดเย็นเยือกเกลือกกลิ้งทิ้งตามพื้น
เมียงมองผืนดินชุ่มนุ่มน่าก้าว
จินต์ถวิลบินบ่ายกรายเรื่องราว
ในข่าวคราวบ้านเมืองเรืองรุมร้อน
ประนมมือต่อหน้าท่ามดินฟ้า
ขอจงคร่าล่าลวงช่วงหลอกหลอน
ขอจงลบกลบภาพเศร้าทุกตอน
ให้หักท่อนกร่อนกลืนคืนผืนทราย
ขอชนชาติชาวไทยใคร่รักมั่น
รักทุกวันพันจิตคิดมิหาย
มีศรัทธาพร้อมเพิ่มเติมมากมาย
กับสิ่งหมายช่วยชาติทุกทั่วคน
ชาติของเราไม่รักภักดิ์ที่ไหน
ตั้งแต่เล็กเติบใหญ่คิดกี่หน
ทำกี่ครั้งรั้งจิตพิศนัยตน
ทุกเหตุผลพ่นพล่ามฤาช่วยจริง
สงกรานต์ผ่านเริ่มใหม่ยังมิช้า
ตราบชราสิ้นสูญอย่าเย่อหยิ่ง
ทำดีเถิดเปิดใจสร้างภาพพิง
ล้วนแต่สิงสิ่งดีให้ชนรู้
แม้นจากลาโลกหล้าบินไกลถิ่น
คนถวิลจะสรรเสริญพจน์บทหรู
ดีกว่าชั่วกินอิ่มอวบอ้วนชู
ให้คนพรูสาปแช่งแข่งขันไว
บทสุดท้ายขอพรสู่ทุกท่าน
เคียงสำราญหาญผ่านทุกข์หวาดไหว
เพียรมานะผละแพ้แลทางไกล
ใจกายได้ฉ่ำชุ่มอุ้มเงินทอง..เทอญ
หน้าส่วนตัว
1487
