"วี! วี! รอพวกเราด้วย วี! วี!" วีรนัย วีระกุล จับรถไฟเที่ยวแรกกลับบ้านทันที เมื่อสอบเสร็จ โดยไม่รอฟังผล แต่ขณะยืนรอซื้อตั๋วก็มีเสียงเรียกชื่อเขาดังขึ้น เมื่อหันไปมองก็พบกับกลุ่มวัยรุ่นสามคน หอบหิ้วกระเป๋าเดินทาง เดินแกมวิ่งมาทางเขาด้วยความรีบเร่ง "โอ๊ย..เหนื่อย..โอ๊ย..เกือบไม่ทันแนะ..โอ๊ย" เกศินีบ่นไป หอบไป "เอา..เอา..พักหายใจก่อนก็ได้..ไม่ต้องรีบพูดหรอก" วีรนัยมองด้วยความงงและขัน ที่เห็นเพื่อนวิ่งตามตนเองมาจนเหนื่อยหอบกันเป็นแถว
หน้าส่วนตัว
519
