2 กันยายน 2547 14:25 น.
ซิเด๋อ
แด่ ทุกท่านที่กำลังทำงานหนัก เพื่ออะไรบางอย่างในชีวิต: ข้อคิดและข้อปฎิบัติสำหรับผู้ต้องการเพิ่มEQ ของตัวเอง :
หัดคิดแต่ด้านบวก ***แล้วจะรู้ว่ามีแต่สิ่งที่เป็นไปได้
*** หัดฝัน ***แล้วจะรู้ว่าโลกนี้น่าอยู่
*** หัดพูดแต่ด้านบวก ***แล้วจะรู้ว่ามีคนอีกมากมายที่รักเรา
*** หัดยิ้ม ***แล้วจะรู้ว่าเราคือคนที่น่ารัก
*** หัดฟาดฟันกับอุปสรรค ***แล้วจะรู้ว่าเราคือคนที่เข้มแข็ง***
ลองทน ***แล้วจะรู้ว่าเรามีความอดทนยิ่งกว่าใคร*** ลองออกกำลังกายทุกวัน
***แล้วจะรู้ว่าเราคือมนุษย์เจ้าพลังคนหนึ่ง
*** ลองคิดเอาชนะ ***แล้วจะรู้ว่าเราสามารถเอาชนะ ตัวเองได้ไม่ยาก
*** ลองคิดให้ใหญ่ ***แล้วจะรู้ว่าเรามีความสามารถอย่างน่าแปลกใจ
***
2 กันยายน 2547 14:02 น.
ซิเด๋อ
บางครั้งคนเรา
ก็...ทำในสิ่งที่ไม่มี....เหตุผล
ทน.....ในสิ่งที่ไม่น่ามีใครทนได้
ฝืน.....ทั้งที่รู้ดีว่าต้องปวดใจ
ยอมทุกอย่าง
......เพื่อ............
ให้ใครบางคนสุขใจ
....สายลมที่หวังดี
1 กันยายน 2547 13:15 น.
ซิเด๋อ
การที่เราจะคบหาหรือรู้จักใครสักคนไม่ว่าจะในฐานะอะไรก้อตาม
สิ่งหนึ่งที่ควรท่องจำไว้อยู่เสมอก็คือ..............................................
คน เป็นสิ่งมีชีวิต ที่มีทั้งด้านบวกและด้านลบอยู่ในนั้น
อย่าตั้งใจกับคน 1 คน มากเกินไป เพราะไม่มีใคร
อยากเป็นต้นเหตุของความล้มเหลว
อย่าคาดหวังกับคน 1 คน มากเกินไป เพราะไม่มีใครสามารถเป็น
ทุกอย่างที่ทุกคนอยากให้เป็น
อย่าพยายามเปลี่ยนแปลงคน 1 คน มากเกินไป เพราะนั่นจะทำให้เขาไม่หลงเหลือความเป็นตัวของตัวเอง
อย่าควบคุมชีวิตคน 1 คน มากเกินไป เพราะมนุษย์มักจะหาวิธีการแทรกตัวเพื่อออกจากกฏที่ถูกกำหนด
อย่าบีบบังคับคน 1 คนมากไปกว่านี้ เพราะถ้าคนคนนั้นหลุดจากภาวะบีบ
บังคับมาได้ คุณจะกลายเป็นคนที่ถูกหันหลังให้ในทันที
เธอ....ลองมองดูฉันดีๆ ฉันมีลมหายใจ ไม่ใช่ภาพวาดที่จะสวยงามอยู่ตลอดเวลา ฉันเองก็เป็น คน เป็นสิ่งมีชีวิตที่มี 2 ด้านเช่นกัน อยากรู้จักใครสักคน ต้องหัดเรียนรู้ ไม่ใช่เปลี่ยนแปลง
(สายลมอิสระ)
31 สิงหาคม 2547 11:50 น.
ซิเด๋อ
การที่เราจะรักใครสักคน...........
การรักเขาข้างเดียวเป็นเรื่องที่เจ็บปวด แต่มันเจ็บซะยิ่งกว่า
หากเมื่อเรารักใครซักคน แต่ไม่กล้าพอที่จะเอ่ยคำนั้นให้เขารู้..
เรื่องเศร้าเรื่องหนึ่งในชีวิต คือการได้ค้นพบในที่สุดว่า
พระพรมไม่ได้ลิขิตชีวิตของเราร่วมกับคนที่มีความหมายยิ่งนั้น
และสุดท้ายเราก็ทำได้แต่เพียงปล่อยให้เขาเดินจากไป..
การมอบความรักให้ใครอย่างสุดหัวใจไม่ได้เป็นหลักประกันใดๆ ว่าเขาจะรักตอบ
จงอย่าคาดหวังว่าจะได้ความรักกลับคืน เพียงแต่รอให้ดอกรักบานในหัวใจของเขา
แม้ไม่สมดังหวัง ก็จงยินดีเถอะว่า.. อย่างน้อย ..ต้นรักได้ออกดอกที่งดงามอยู่กลางใจเรา....
เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
จงอย่าเอ่ยคำลาหากเรายังมีความพยายาม
จงอย่ายอมแพ้ถ้าคิดว่ายังสู้ได้
จงอย่าพูดว่าเราหมดรักใครเมื่อยังไม่สามารถตัดใจได้จริง
ความรักมักจะมาสู่ผู้ที่ยังคงมีหวังแม้เคยผิดหวัง
สู่ผู้ที่ยังคงเชื่อมั่นแม้เคยถูกทรยศ
สู่ผู้ที่ยังคงมีรัก..แม้จะเคยเจ็บปวดเพราะมันมาแล้ว
จงอย่าคบคนที่รูปลักษณ์ ซึ่งเป็นภาพลวงตา
จงอย่าคบคนที่ทรัพย์ อันอาจหมดไปในวันหนึ่ง
จงคบคนที่ทำให้เรายิ้มได้ เพราะวันที่อึมครึมจะสดใสได้ด้วยรอยยิ้ม
เพียงหวังว่าเราจะได้พบคนที่จะจุดรอยยิ้มให้เราได้..คนนั้น(ไม่แน่อาจจะเป็นเรา)
พึงฝัน..ถึงสิ่งที่ใฝ่ฝัน ไป..ให้ถึงที่ที่ใจปรารถนา และเป็นในสิ่งที่เราต้องการจะเป็น และรักในสิ่งที่ใจเรารัก
ก็เพราะเรามีเพียงหนึ่งชีวิต ซึ่งเป็นโอกาสเดียวที่จะทำในสิ่งที่ใจปรารถนา
ความสุขของคนเราไม่จำเป็นต้องอยู่ที่การได้รับสิ่งที่ดีที่สุดเสมอไป
แค่เพียงทำทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตให้ดีที่สุด..ก็พอแล้ว
ความสุขมีพร้อมสำหรับคนที่เคยร้องไห้ คนที่เคยเจ็บ คนที่ค้นหา และพยายาม
เพราะมีเพียงคนเหล่านี้เท่านั้นที่เห็นคุณค่าของคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
สุดท้าย...
เมื่อแรกเกิด เราร้องไห้ในขณะที่คนรอบข้างยิ้มแย้มด้วยความสุข
จงมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อรอวันที่เราจะจากโลกนี้ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ในขณะที่คนรอบข้างคร่ำครวญหา
31 สิงหาคม 2547 11:05 น.
ซิเด๋อ
รักไร้ตัวตน...แต่มีน้ำหนัก
ความรักเป็นสิ่งที่ไม่มีตัวตน...
ไม่มีเหตุผล...เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน
เป็นได้ทั้งน้ำหวานที่สดชื่น..และก็เป็นยาพิษใคร่หัวใจในเวลาเดียวกัน
ทำให้เรานึกถึงตัวเองน้อยลง
และยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองในทุกๆด้านเพื่อให้คนที่รักพึงพอใจ
ทำให้เราคุยกับตัวเองได้ทั้งวัน..
ทำให้เรานึกถึงแต่คนที่รักได้ตลอดเวลา
ทำให้เราเป็นคนขี้น้อยใจ และไม่มีเหตุผลในที่สุด
ทำให้เราเจ็บปวดได้ เมื่อคนที่เรารักอยู่ใกล้ๆใครก็ตาม
ทำให้สายตาของเราไม่สามารถละไปจากคนที่รักได้
ทำให้เราขาดความมั่นใจ...และทำให้ใครบางคนอ่อนแอ
ใครบางคนนั่งร้องไห้ เศร้าใจ...ทั้งวันอย่างไม่มีเหตุผลใดใดเลย
ความรัก...ทำให้ใครบางคนนั่งคิดถึง
ทำให้ใครก็ตามที่มีรัก กลายเป็นตัวตลกที่หลั่งน้ำตา
จุดความหวังให้คนๆหนึ่ง และทำลายความหวังในที่สุด
ทำให้โลกที่เงียบเหงามีชีวิต
ทำให้โลกที่สดชื่นกลับกลายเป็นแห้งแล้ง...
ทำให้ใครคนนึงตาบอด...
ทำให้คนคนนึงสิ้นหวังแต่รอคอย
ทำให้เราทำอะไรที่ไม่เคยทำ เพื่อให้คนที่เรารักมีความสุข
แม้เราจะมีความทุกข์ก็ตาม
ความรักมีอนุภาพต่อใครคนนึง และอีกหลายๆคน
แม้คุณจะปฏิเสธคำว่ารักนี้ไปก็ตาม...
เชื่อเถอะว่าสักวันมันจะเกิดกับคุณ
เชื่อเถอะ...แม้คุณไม่อยากให้มันเกิดขึ้น...แต่มันจะเกิดขึ้นกับคุณ
เชื่อเถอะ...
เพราะอย่างน้อย...
ความรัก...ก็ทำให้คนคนนึงเขียนบทความนี้ขึ้นมา
หน้าส่วนตัว
935
