17 กุมภาพันธ์ 2546 10:04 น.
ซินดี้
ฉันคิดถึงคุณมากมาย.....คุณรู้บ้างไหม
ฉันพยายามโทรไป...ทำไมคุณไม่รับสาย
คุณจะรู้บ้างไหม...ฉันเจ็บเจียนตาย
หรือว่าคุณกำลังทำใจ....จะลืมมัน
คุณรู้บ้างหรือไม่....ใจโหยหา
ยามเมื่อคุณจากลา....มาห่างหาย
เพียงฉันแค่ทำผิด....ที่อยู่ไกล
เธอจึงมีใครใคร.....ข้างกายคุณ
ที่คุณพูดว่าฉันนั้น....เป็นคนผิด
แล้วคุณคิดบ้างไหม... ใครห่างเหิน
ไม่ใช่คุณหรอกหรือ...ที่ทำเมิน
แล้วยังมีหน้าทำเป็น สำเริง...สำราญ
17 กุมภาพันธ์ 2546 08:33 น.
ซินดี้
ลาก่อน....
มันยากนักหรือที่กล่าวคำนี้ออกมา...
ก็ในเมื่อฉันมันไม่มีค่า...โปรดกล่าวคำลาเสียเถิด
เป็นห่วง....
ฉันมันดูอ่อนแอนักหรือ...
ทั้งๆที่เธอกำมีดอยู่ในมือ..เธอยังจะถือมันไว้ทำไม
แทงลงมาสิเธอ..แทงมันลงมาที่ใจฉัน
เธอไม่ต้องมาเป็นห่วงกัน..ในเมื่อใจฉันมันพังเกินพอ
เจ็บปวด...
เธอคิดว่าฉันเจ็บปวดไม่พอใช่ไหม
เอาสิ..ทำมันให้สาแก่ใจ
เธออยากให้ฉันตาย..เธอก็จงทำมัน
วันนี้...
ทุกวินาทีฉันลืมไม่ได้....
ทั้งๆที่เธอทำฉันมากมาย.. ฉันก็ยังลืมไม่ได้อยู่ดี
.....เจ็บปวดเหลือเกิน.....
หน้าส่วนตัว
844
