7 พฤศจิกายน 2547 17:17 น.
ซามูไรแก้มแดง
19:17 น. 26 - ต.ค. - 47
กรี๊ง งงงง กรี๊ง งงงง .
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น บอกเวลา 05:30 ของวันใหม่ ท่ามกลางความงัวเงียของสาวน้อยน่ารักคนหนึ่ง
" โอ๊ย!! เช้าอีกแล้วเหรอเนี่ย เร็วจริง เหมือนเพิ่งนอนได้เป็บเดียวเอง "
ถึงแม้ว่าแพรวจะยังไม่อยากลุกจากที่นอนอันแสนอบอุ่นแต่ก็ต้องพยายามลุกอยู่ดี
เธอรีบอาบน้ำ แปรงฟัน แต่งตัว หวีผม ทานข้าว และตั้งหน้าตั้งตารอรถโดยสารประจำทางเพื่อที่จะได้รีบขึ้นไปโรงเรียน
ไปคอยใครคนหนึ่งที่เค้าไม่สนใจเธอ
แพรวจะตื่นเช้าอย่างนี้ทุกวัน จนกลายเป็นปกติแล้ว เมื่อก่อนถ้าใครรู้จักกับแพรว
คุณจะรู้ว่าแพรวไม่ใช่คนแบบนี้ เธอเป็นคนตื่นสาย กว่าจะตื่นได้ก็ผลัดเวลาลุกไปเป็นหลายรอบเชียว
แต่ว่าเดี๋ยวนี้ มันไม่เหมือนก่อนแล้ว ชีวิตประจำวันของแพรวแตกต่างจากเดิมตั้งแต่วันนั้น
วันที่เค้าคนนั้นได้เดินเข้ามาในชีวิตของเธอ
" แพรว พรุ่งนี้พวกพี่จะแข่งบาสกับพวกเด็กห้องแพรวน่ะ
แพรวกับเพื่อนช่วยมาเป็นกรรมการให้พวกพี่หน่อยนะ " นั่นคือเสียงของพี่ปิ๊ก
รุ่นพี่ในชมรมดนตรีไทยของแพรว
" อ๋อ ได้เลย พี่ปิ๊กจะแข่งบาสกับพวกผู้ชายห้องแพรวใช่มั๊ย เดี๋ยวแพรวกับพวกเพื่อนจะไปเป็นกรรมการให้
"
" แน่นะเว้ย มาเป็นกรรมการนะไม่ใช่ให้มาเป็นกรรมโกงให้เพื่อนตัวเองชนะ "
" อยู่แล้ว แหม ไม่ไว้ใจกันเล้ยพี่ชายเนี่ย "
" เออๆ รู้แล้ว "
" ว่าแต่ว่าพรุ่งนี้แข่งกันตอนไหนล่ะ "
" ตอนเช้าเลย คาบแรกห้องแพรวว่างไม่ใช่เหรอ "
" ช่ายยยย แล้วไมไม่แข่งวันนี้เลยล่ะ วันนี้คาบแรกห้องแพรวก็ว่าง "
" ไม่เอา คาบแรกวันนี้พวกพี่จะวอมกันก่อนแบ่งคนละครึ่งรอบกับห้องแพรว แบบว่าดูเกมกันก่อน
"
" ไม่ต้องดูหรอกพี่ปิ๊ก ยังไงๆห้องแพรวก็ชนะอยู่แล้ว "
" โหย โม้ว่ะ มาพนันกันดีกว่า ถ้าใครแพ้วิ่งรอบสนามบอลใหญ่ 10 รอบ เอามั๊ย
"
" ได้แพรวจะคอยดู แล้วเดี๋ยวไปเจรจากันตอนเล่นนะ "
" เออ งั้นแพรวก็ไปดูพวกพี่เล่นกันดิ คาบแรก "
" 0 เค "
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.
" พี่ปิ๊ก ๆ เพื่อนพี่ปิ๊กคนที่น่ารักๆขาวๆตี๋น่ะ ชื่ออะไรเหรอ "
" ใคร อ๋อชื่อไอ้บอม ทำไม "
" เปล่า แพรวเห็นว่าเค้าเล่นเก่งดี เลยถามไว้เพื่อจะได้รู้จักกันไง "
" แล้วไป นึกว่าจะจีบ "
" บ้า " แพรวพูด และทำเป็นโกรธแต่ที่จริงนั้นเธอหน้าแดงเพราะความอายที่พี่เค้าพูดนั้นมันเป็นความจริง
และตั้งแต่วันนั้นมา ชีวิตของแพรวก็มีแต่พี่ที่ชื่อบอมมาตลอด เพราะพี่บอม ทำให้แพรวตื่นเช้า
พี่บอมทำให้บอมอยากมาโรงเรียน พี่บอมทำให้แพรวชอบกีฬา ทั้งๆที่เมื่อก่อนเธอเป็นคนที่เกลียดกีฬามากไม่ว่าจะชนิดไหน
" แพรว เมื่อไหร่จะบอกพี่บอมเค้าไปล่ะว่าแพรวชอบเค้า " อยู่ๆกลางโต๊ะในโรงอาหาร
แนน เพื่อนของแพรวก็ถามขึ้น
" ฮะ " แพรวที่กำลังอ้าปากตักข้าวเข้าปากแทบสำลัก " เราว่านะแนน
พี่บอมเค้ารู้แล้วล่ะ ว่าเราชอบเค้า "
" ใช่ ๆ เราก็ว่างั้น เพราะเราสังเกตุนะ เวลาที่พี่บอมเจอแพรว พี่เค้าชอบหน้าแดงแล้วก็เดินหลบด้วย
"
" ก็แหงน่ะสิฝ้าย ก็พี่เค้าชอบแพรว แล้วเค้าก็อายพวกเราด้วย เพราะพวกเราอ่ะชอบแซวเค้า
"
" แล้วแกรู้ได้ไงหยก " แนนถาม
" รู้สิ ก็พี่นัทบอกมางี้ " พี่นัทคือเพื่อนในกลุ่มของพี่บอมและเป็นเพื่อนสนิทของพี่บอมด้วย
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
" พี่บอมวันนี้แข่งบาสเหนื่อยเปล่า "
" เหนื่อยสิ ถามได้ "
" ถ้าเหนื่อยพี่ไม่ต้องโทร.มาหาแพรวก็ได้นะ " แพรวพูดด้วยเสียงน้อยใจ
" ไม่เป็นไร ก็โทรมาคุยกันได้พี่ยังมีแรงพูดอีกเยอะ "
" เหรอ.พี่บอม แพรวถามอะไรพี่อย่างหนึ่งได้มั๊ย "
" อะไรเหรอ "
" สัญญาก่อนนะว่าจะตอบ "
" สัญญาสาบานด้วยเกรียติของลูกผู้ชายหน้าตาดีเลย "
" แพรวอยากรู้ว่า พี่บอมชอบแพรวรึเปล่า "
" .. " เงียบ
" พี่บอมไม่ต้องตอบก็ได้ ถ้าพี่ลำบากใจ ต่อไปนี้แพรวก็จะไม่ยุ่งกับพี่ ไม่โทรไปหา
ไม่ทัก แพรวจะทำเป็นเหมือนว่าเราไม่รู้จักกัน "
" แพรวพี่ว่ามันยังไม่ถึงเวลาที่แพรวสมควรจะรู้นะ "
" ก็บอกให้แพรวรู้ พี่อย่าให้แพรวคิดว่าตัวเองเป็นควายสิ "
" ..ชอบ "
" อะไรนะได้ยินไม่ถนัด อีกทีได้มั๊ย "
ตะโกน : " พี่ชอบแพรว "
ตั้งแต่พี่บอมบอกว่าชอบแพรว ตั้งแต่วันนั้น พี่เค้าก็ไม่โทรมาหาแพรวเลย
เวลาเจอกันพี่บอมก็จะเดินหลบ ไม่กล้าสบตา ทำเป็นเหมือนคนไม่รู้จักกัน ทำให้แพรวทรมานใจอย่างมาก
พี่บอมทิ้งให้แพรวสร้างความหวังอยู่กับตัวเองทุกๆวันว่าสักวันความรักระหว่างเรามันจะกลับมาเหมือนเดิม
และตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ทุกๆอย่างเป็นยังไงก็ยังเป็นยังงั้น
แม้แต่หัวใจของแพรวก็ยังคงมั่นคงในความรักของเธอ แต่ก็มีบางครั้งที่แพรวหัวใจหวั่นไหวเคยคิดออกไปว่า
" ถ้าบอมเป็นของคนอื่นแล้วจะทิ้งให้แพรวเป็นของใคร
"
*_*_*--*_*_*--*_*_*--*_*_*
P$สีฟ้า...คือสีแห่งการรอคอย
เหมือนกับแม้วที่ยังคงรอพี่กลับมาเสมอ
ยังไม่ลืมภาพเก่าเก่าในคราวนั้น
ยังจำได้ความผูกพันที่มีให้
แม้วันนี้ฉันเป็นเพียงคนห่างไกล
ที่ไม่อาจได้หัวใจเธอคืนมา
ในตอนนี้อยากมีใครมาให้รัก
อยากรู้จักชีวิตที่มีค่า
อยากมีใครให้คิดถึงยามหลับตา
แต่...ไม่เข้มแข็งเกินกว่าจะลืมเธอ
5 ตุลาคม 2547 12:03 น.
ซามูไรแก้มแดง
----->>สาวน้อยคนหนึ่ง
เธอเป็นคนที่ไม่สวยอะไรมากมาย
แต่เธอเป็นคนยิ้งเก่ง อารมณ์ดี ขี้เล่น
ใครอยู่ใกล้กับเธอรับรองว่าไม่เหงา
----->>และเธอก็เป็นเหมือนสาวคนอื่นๆทั่วไป
คือมีรุ่นพี่ที่ตัวเองชื่นชอบ
รุ่นพี่ที่เธอชอบนั้นเป็นคนหล่อ สูง ขาว
จัดว่าเป็นคนหล่อในอันดับต้นๆของสถาบันการศึกษาได้เลย
----->>เหมือนฟ้าเป็นใจให้เธอ
โรงเรียนที่เธออยู่นั้นได้จัดการอบรมพิเศษ
โดยคัดเลือกเอาตัวแทนห้องไปอบรม
ซึ่งหนึ่งในตัวแทนที่อบรมนั้น มีเธอและรุ่นพี่คนนั้นอยู่ด้วย
----->>โอ๊ย!!
เหมือนฟ้าเป็นใจรอบสอง
เธอและรุ่นพี่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน เป็นเรื่องที่น่ายิงดีนัก
หัวใจของเธอพองโตเป็นสีแดงจนแทบจะระเบิดเลย
ตลอดระยะเวลาที่เข้าค่าย เธอตั้งใจทำงาน
ให้ความร่วมมือกับกิจกรรมกลุ่มทุกๆอย่าง
เพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับเค้าคนนั้น
ทำให้เธอและเค้าเริ่มสนิทกันและรุ่นพี่ก็ทำท่าเหมือนจะชอบเธอด้วย
----->>แล้วก็เหมือนกับที่ใครพูดว่า
" เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ "
ตลอดระยะเวลา 5 วันที่ผ่านมา มันช่างเร็วเหลือเกิน
และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของการอบรม
ก็หมายความว่าต่อไปนี้เธอจะไม่ได้ใกล้ชิดรุ่นพี่แล้วสินะ
แต่ไม่เป็นไรหรอกแค่อยู่ในโรงเรียนเจอกันไดเห็นหน้ากันก็พอแล้ว
----->>หลังจากจบการอบรม
ก็เปิดเรียนพอดี
สาวน้อยก็พยายามหาเบอร์มือถือพี่เค้ามา
และก็ส่งแมสเสจไปหาพี่เค้าทุกๆวัน
โดยใช้นามแฝงน่ารักๆว่า " แม่มดน้อย "
และเค้าก็ไม่เคยสงสัยเลยว่า คนที่ส่งข้อความหาเค้าทุกวัน
คือคนที่เค้ายิ้มให้เวลาเจอกันนั่นเอง
----->>เวลาก็ผ่านไป
1 เดือน
สาวน้อยหน้าใสก็คิดว่าคงถึงเวลาแล้วที่จะบอกให้เขารู้ว่าเธอชอบเขา
และก็ชอบมานานถึง 4 ปี
ชอบตั้งแต่ที่เค้าและเธอเคยเรียนอยู่โรงเรียนมัธยมด้วยกัน
จนปัจจุบันเธอและเค้าก็ได้มาพบกันในรั้วสถาบันใหม่
----->>ตลอดเวลาที่ผ่านมาหนึ่งเดือน
สาวน้อยไม่เคยคิดเลยว่ารุ่นพี่จะมีคนรักอยู่แล้ว
เพราะพฤติกรรมที่เค้าแสดงออกกับเธอมันแสดงเหมือนว่า
" เค้าชอบเธอ "
----->>แต่แล้ววันหนึ่ง
เธอได้เห็นรุ่นพี่นั่งคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งที่น่าตาน่ารัก
(แต่นิสัยไม่น่ารัก)
เธอก็ชะงักนิดหน่อย
เพราะท่าทางของสองคนนั้นเหมือนคนรักกันมาก
และเธอก็คิดว่ารุ่นพี่ไม่รู้หรือไง
ว่าผู้หญิงคนนี้คนอื่นเค้ารู้กันหมดแล้วว่านิสัยไม่ดี
คบผู้ชายไม่ซ้ำหน้า
----->>ด้วยความหวังดีและอยากรู้ว่าทั้งสองเป็นอะไรกัน
เธอจึงโทรไปหารุ่นพี่
และคุยกันเรื่องผู้หญิงคนนั้น
เธอได้รับคำตอบว่ารุ่นพี่ชอบคนคนนั้น
เธอก็บอกเค้าด้วยความหวังดีว่า
ผู้หญิงคนนั้นนิสัยไม่ดี แต่รุ่นพี่กลับบอกว่า
รุ่นพี่ไม่กลัวเรื่องแบบนี้
และก็ไม่ใช่หน้าที่ของเธอที่ต้องไปยุ่งกับชีวิตของเขาด้วย
เธอได้ยินเค้าพูดเช่นนั้นก็ร้องไห้แทบเป็นแทบตาย
เพราะเธอรักคนคนนี้มากและทุ่มเทให้เค้าจนหมด
----->>และตั้งแต่นั้นมาเธอก็ทำตัวห่างจากรุ่นพี่
เวลาเจอกันรุ่นพี่ยิ้มให้ เธอก็เดินหนีเพราะเธอคิดว่ามันเป็นวิธีที่ดีที่สุด
จากการตัดใจจากคนใจร้าย
รุ่นพี่อาจจะรู้ว่าทำไมเธอถึงทำตัวห่างเหิน
แต่มีสิ่งหนึ่งที่รุ่นพี่ไม่รู้คือ" เธอชอบเค้า
"
และรุ่นพี่ก็จะไม่มีวันได้รู้ตลอดไป
27 กันยายน 2547 18:29 น.
ซามูไรแก้มแดง
จุดดำในดวงใจ
* ภรรยาถึงแก่กรรม สามีผู้รักภรรยาของเขามาก นิมนต์พระมาทำพิธีทางศาสนา
เมื่อพระสวดมนต์จบด้วยความรู้สึกห่วงประโยชน์ที่อยากให้ผู้ตายคือภรรยาได้รับ
สามีจึงถามพระว่า " เมียผมจะได้บุญในการทำบุญครั้งนี้ไหมครับ "
* พระท่านก็ตอบว่า " ได้ซี่
ไม่แต่ภรรยาของคุณจะได้ แม้สรรพสัตว์ทั้งหลายก็พลอยได้กุศลผลบุญในการทำบุญครั้งนี้ด้วย
" สามีผู้รักภรรยานั้นจึงถามว่า " ถ้าสรรพสัตว์ได้รับบุญไปด้วย
เมียผมก็ได้รับบุญไม่เต็มหน่วยน่ะสิครับ " พระท่านก็อธิบายว่า
" ไม่ใช่อย่างนั้นโยม บุญเป็นของกายสิทธิ์
เหมือนแสงอาทิตย์ แบ่งได้ไม่รู้หมดไม่รู้พร่อง "
* คนทำบุญผู้นั้นก็ว่า "
โอ้...ก็เป็นคำอธิบายที่ดีอยู่หรอกครับท่าน แต่ไอ้เพื่อนบ้านของผมมันเอาเปรียบผมสารพัด
เว้นเอาไว้สักคน อย่าให้มันเป็นสรรพสัตว์พลอยได้บุญในคราวนี้ไปด้วยเลยไหมครับ
"
( จาก "พรพิมพ์ใจ" รวบรวมโดย อนามิส )
27 กันยายน 2547 18:26 น.
ซามูไรแก้มแดง
อย่าประมาทสิ่งเล็กน้อย
ขึ้นชื่อว่า " เกลือ "
แม้น้อย...ก็มีรสเค็ม
ขึ้นชื่อว่า " คูถ "
แม้น้อย...ก็มีกลิ่นเหม็น
ขึ้นชื่อว่า " งูพิษ "
แม้ตัวน้อย...กัดแล้วอาจถึงตายได้
ขึ้นชื่อว่า " กำไร "
แม้น้อย...พ่อค้าก็ไม่เคยดูหมิ่น
ขึ้นชื่อว่า " บาปอกุศลกรรมทั้งหลาย "
แม้น้อย...ก็ไม่ควรประมาท
ขึ้นชื่อว่า " กาม "
แม้ชั่วดำริ...ก็ยังจิตให้เร่าร้อนกระวนกระวาย
ขึ้นชื่อว่า " การเจริญเมตตาจิต "
แม้ชั่วลัดนิ้วมือเดียว...ก็ยังบุคคลให้เป็นสุข
ขึ้นชื่อว่า " วิมุติ "
แม้ชั่วขณะ...ก็ยังจิตให้ถึงความสะอาด-สว่าง-สงบและเป็นอิสระถึงที่สุดได้
(จาก
" โลกนี้ไม่มีฉัน " ของ วรธัมม์
)
หน้าส่วนตัว
1316
