8 พฤศจิกายน 2551 18:05 น.

๑--หน้าที่---๑

สายลมพัดผ่านกายใจซาบซ่าน หนาวสะท้านนักนะเจ้าลมเอ๋ย
พัดผ่านไปใยเจ้าผ่านไปเลย เจ้าเฉยเมยไม่ใยดีข้าหรือไร
จึ่งลองถามสายลมที่ผ่านข้า ใยไม่ยอมพูดจาข้าสงสัย
ไม่ทักทายไม่มียิ้มละไม แต่ผ่านไปมิอาลัยข้าเลยเอย
ลมเจ้าตอบหน้าที่ข้าแค่ผ่านพัด ไม่หวนกลับมาได้สหายเอ๋ย
ต้องรับพัดผ่านไปแล้วไปเลย เปล่าเฉยเมยแต่มีหน้าที่ต้องทำ
ถามท้องฟ้าใยเจ้าต้องมืดมิด หรือข้าผิดสิ่งใดช่วยเฉลย
หรือเพราะข้ามิได้ช่วยเจ้าเลย เจ้าจึงเฉยปล่อยความมืดเข้าครอบครอง
ท้องฟ้าตอบที่จริงนั้นไม่ใช่ เจ้าไม่ได้ทำให้ข้านั้นหม่นหมอง
แต่นี่ข้ากำลังน้ำตานอง เพื่อให้ผองเพื่อนพืชได้เติบโต
มันเป็นหน้าที่สำคัญของท้องฟ้า ฟ้าอย่างข้าต้องทำห้ามโมโห
ถ้าไม่ทำมนุษย์คงร้องไห้โฮ พืชไม่โตเจ้าก็ไม่มีกิน
หันไปถามอาทิตย์ที่เจิดจ้า โปรดตอบข้าสักนิดจะได้ไหม
ใยเจ้าต้องส่องแสงแรงแรงไป เจ้าไม่กลัวข้าร้อนไหม้หรือไรเอย
หรือเพราะข้าทำตัวที่ดูแย่ หรือเพียงแค่เจ้าโกรธข้าใช่ไหมเอ่ย
หรือข้าพูดถ้อยคำไม่ไพเราะเลย ช่วยเฉลยให้ข้าทราบสักที
อาทิตย์ฟังจึ่งตอบกลับไปว่า มันคือหน้าที่ข้าเข้าใจไหม
ข้าส่องแสงตามหน้าที่ผิดหรือไร แล้วเจ้าล่ะหน้าที่ใดช่วยบอกที
จึ่งได้ย้อนมามองตัวแล้วคิดว่า ข้ามีหน้าที่ใดบนโลกนี้
แค่(รอ)เกิดแก่เจ็บตายบนปฐพี คงไม่มีแค่นี้ข้ามั่นใจ
จึงได้ตอบอาทิตย์กลับไปว่า ข้ารู้แล้วไม่บอกจะได้ไหม
แต่ขอทำหน้าที่ดีสุดหัวใจ แม้ไม่มีใครเห็นก็จะทำ

แล้วคุณล่ะ ? คุณมีหน้าที่ใดบนโลกใบนี้ ? หน้าที่ที่คุณจะทำ หรือต้องทำ?