29 สิงหาคม 2546 22:07 น.
ซะโทบิคิจัง
โธ่เอ๊ย...ก็แค่ปลายฟ้า
อยากไปหาเมื่อไหร่-ก็ไปได้
แค่หลับตา...แล้วคิดถึงเธอในใจ
ภาพเธอก็ปรากฏขึ้นมาข้างกายทุกที
เอ๊ะ...จะดูเว่อร์ไปมั้ย
ถ้าบอกว่าไม่ไกล....
ระหว่างปลายฟ้านั้น...กับปลายฟ้านี้
ก็เพราะฉันมีเธอในใจ..ในทุกห้วงวินาที
...แม้ทุกห้วงลมหายใจที่มี..ก็มีให้เพียงเธอ
เลยไม่เคยรู้สึกว่าปลายฟ้าไกล..
เพราะไม่ว่าอยู่ที่ไหน..ฉันก็มีเธอเสมอ
เธออยู่กับฉันตรงนี้...ตรงที่หัวใจ ฉันมีเธอ
...เราจะอยู่ด้วยกันเสมอ..แม้ทางห่างแสนไกล
4 สิงหาคม 2546 09:15 น.
ซะโทบิคิจัง
เมือความรักเดินทาง...
ความรู้สึกอ้างว้างถูกแทนที่
ร้างไร้ซึ่งความทุกข์ใจที่เคยมี
เพียงเพราะที่ตรงนี้..ฉันมีเธอ
เมื่อความรักเดินทาง...
สิ่งรอบข้างกลายเป็นแค่ฝันเพ้อ
ความเหงา..ความทุกข์ใจกลับมาให้เจอ
เพียงเพราะที่ตรงนี้....ไม่มีเธอเหมือนเคย
เมื่อไหร่ความรักจะหยุดเดินทาง?
มีใครบอกได้บ้าง...ช่วยเฉลย
รักเข้ามา...แล้วลาจากอย่างเฉยเมย
มิไยเลย....คนคุ้นเคยจึงช้ำตรม
30 กรกฎาคม 2546 22:28 น.
ซะโทบิคิจัง
ไม่อยากร้องไห้...
แต่หัวใจแสนอ่อนล้า
ไม่อยากให้เธอจากลา...
แต่เพื่อวันข้างหน้าของกันและกัน
ฉันจะอดทน..ที่รัก
เพื่อเธอ..เพื่อฉัน..เพื่อฝัน
แล้วอีกไม่นานค่อยพบกัน
กลับมา..สานฝัน..ให้เต็ม
28 กรกฎาคม 2546 13:32 น.
ซะโทบิคิจัง
วันที่ความรู้สึกย่ำแย่...
หัวใจก็ขี้แยอีกหน
คิดถึงคนไกลบางคน
ที่สั่งให้อดทนก่อนจากไกล...
สัญญา...ต้องเป็นสัญญา
จะเก็บกลั้นน้ำตาทุกหยดไว้
จะเข้มแข็งทุกนาทีที่เธอไกล
เพื่อร้องไห้อย่างสุขใจ....เมื่อเธอกลับมา
14 กรกฎาคม 2546 16:54 น.
ซะโทบิคิจัง
ฉันยังคงอยู่ตรงนี้...
ตรงที่เธอคนดี ยังมองเห็น
ไม่หนีห่าง... ลาร้าง..อย่างที่เธออยากให้เป็น
พร้อมรับทุกความชาเย็น..ที่มี
ฉันจะยังคงเป็นฉัน
ยังยืนยันจะรักเธออยู่อย่างนี้
ยังดื้อดึง...จมปลักกับอดีตที่มี
หวังเพียงเผื่อวันดีๆจะกลับมา
ฉันโง่...ใช่มั้ย ที่รัก
รู้ทั้งรู้ว่าเธอจะไม่กลับมาหา
แต่ขอเถอะนะ...ขอเพียงได้อยู่กับวันเวลา
เพราะทุกอย่างที่ผ่านมา..มีค่าต่อฉันเหลือเกิน
หน้าส่วนตัว
461
