7 มีนาคม 2547 01:00 น.
ซอมพลอ
......ฉันคงเป็นแค่สิ่งสมมติ
จึงไม่อาจหยุดยั้ง...หรือรั้งเธอไว้ได้..
หรือ.เราพบกันในวันที่สายเกินไป
เกินที่เธอจะเข้าใจ...ในความผูกพัน..
.....เธอ....เพลิน..กับความยิ่งใหญ่
จึงทิ้งหัวใจ...ของใครคนนั้น..
คนที่ห่วงหา...มีน้ำตาทุกวัน..
ไม่แม้ชายตามองกัน....ผันผ่านจากลา...
......ฉันคงเป็นแค่สิ่งสมมติ..
จึงขอหยุด..พักหัวใจที่อ่อนล้า...
น้ำตา.....น้ำตา.......น้ำตา....
เวลา...เวลา....คงช่วยรักษา..หัวใจ..
..มีฉัน...บ้างหรือเปล่า..?..
..~-~..
13 กุมภาพันธ์ 2547 01:43 น.
ซอมพลอ
.....จะมีบ้างไหม...ใครสักคน..
ที่ทำให้คลายสับสน...หายอ้างว้าง..
เดิน..คู่กันไปในโลกกว้าง.....ทางแห่งฝันนี้
.........ไม่มีใคร........
หวั่นไหว...ในราตรี...
จมกับความฝัน....ณ.ที่นี้....เดียวดาย
...ดาวกระจ่าง..
พราวพร่าง.......ทอประกาย..
.เหงา..เศร้า.เกินคลาย....
สิ่งสุดท้าย...ที่ผูกพัน....
.........ไม่มีใคร...เหมือนเดิม.........~-~.......