กรุณายืนยันการออกจากระบบ
ซอมพลอ
....ยืนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายใต้สายฝน อัสสุชลปนนองทั้งสองแก้ม หยาดฝนเย็นเยือกวับ..ประดับแซม แต่งและแต้มโศกศัลย์..วันจากไป ....ยังสะทกสะเทิ้นรักเมินจาก พร้อมทั้งฝากแผลลึกรู้สึกได้ ช่างเถอะนะ..เมื่อเขาลาสิ้นอาลัย บาดแผลใจคงหาย..ปลายฝนซา.. ...~-~...
วันสิ้นโลก - อัลมิตรา