26 กันยายน 2547 01:39 น.
ซอมพลอ
...เวิ้งว้าง..ว่างเปล่า..
เศร้า...อ่อนระโหย
ลมระบัด.พัดโบกโบย
ใจอ่อนโรย..เกินประคอง
....ซ่อน..รู้สึก..
กลั้นสะอึก..สุดหม่นหมอง
เล่นเล่น...เช่นคะนอง
หัวใจน้อง....แทบเย็นชา
....รู้ได้..ว่า..ใช่รัก...
แค่ทายทัก..ใช่เสน่หา
แค่คะนอง.ลองวาจา
มอบให้มา...ตอบแทน..หัวใจ..
...ขอบคุณนะคะ..
...~-~..
17 กันยายน 2547 12:15 น.
ซอมพลอ
...สายฝนพรูพรั่ง
ไหลหลั่งจากฟากฟ้า
เมฆทมึนเต็มนภา
สุดสายตา..สุดแสนไกล...
...มืดมิดเหมือนจิตร้าว
เมื่อเธอก้าวถอยจากไป
เย็นเยียบเฉียบหัวใจ
น้ำตาไหล...พรั่งพรูตาม....
..~-~..