10 พฤศจิกายน 2547 00:18 น.
ซอมพลอ
...ไม่อาจหึง...หวงห้ามความคิดถึง
เพราะซาบซึ้งตัวเราใช่เจ้าของ
พี่มีสิทธิ์คิดฝันตามครรลอง
แม้ใจน้องหมองตรมยอมซมซาน
...ขอเพียงสิทธิ์คิดถึงโปรดอย่าหยาม
โปรดอย่าห้ามจิตใจอันไพศาล
ขอเพียงเศษเมตตาโปรดให้ทาน
สิทธิ์ขอนั้น เพียงคิดถึง สักครึ่งใจ...
...~-~...
17 ตุลาคม 2547 02:21 น.
ซอมพลอ
...ปลายฝน...
หัวใจคนบางคนเหน็บหนาว
ฟากฟ้าระยับพราว
คืนนี้รู้สึกหนาว...จับใจ
...ต้นหนาว...
เฝ้าถามดวงดาวว่าเธออยู่ไหน
หนาวกาย ...หนาวใจ
กอดตัวเองไว้...เหมือนเดิม.....
..~-~..
26 กันยายน 2547 01:39 น.
ซอมพลอ
...เวิ้งว้าง..ว่างเปล่า..
เศร้า...อ่อนระโหย
ลมระบัด.พัดโบกโบย
ใจอ่อนโรย..เกินประคอง
....ซ่อน..รู้สึก..
กลั้นสะอึก..สุดหม่นหมอง
เล่นเล่น...เช่นคะนอง
หัวใจน้อง....แทบเย็นชา
....รู้ได้..ว่า..ใช่รัก...
แค่ทายทัก..ใช่เสน่หา
แค่คะนอง.ลองวาจา
มอบให้มา...ตอบแทน..หัวใจ..
...ขอบคุณนะคะ..
...~-~..
17 กันยายน 2547 12:15 น.
ซอมพลอ
...สายฝนพรูพรั่ง
ไหลหลั่งจากฟากฟ้า
เมฆทมึนเต็มนภา
สุดสายตา..สุดแสนไกล...
...มืดมิดเหมือนจิตร้าว
เมื่อเธอก้าวถอยจากไป
เย็นเยียบเฉียบหัวใจ
น้ำตาไหล...พรั่งพรูตาม....
..~-~..
25 สิงหาคม 2547 00:17 น.
ซอมพลอ
..เหนื่อยแล้ว..จบแล้ว...ความรัก
ไม่อาจจักก้าวตามสู่ความฝัน
ทางที่เดินเพียงแต่....แค่พบกัน
แล้วก็หันหลังจาก...จากแสนไกล...
..แค่*นึกถึง*...ดวงจิตใช่...*คิดถึง*
คนรับซึ้ง...กมลสุดหม่นไหม้
ก็แค่นี้...ที่มอบตอบจากใจ
จากคนไกล...ที่เคยฝันร่วมกันมา...
..ไม่อาจย้อนทางฝันสู่วันเก่า
*รัก*ของเขา..เลือน..เมิน...เกินโหยหา
*รัก*ของเรา...เงียบเหงา..เศร้าทุกครา
ไม่มีค่า...ควรคู่...กับผู้ใด..
.......เรามิเคยโชคดีในชีวิต
พรหมลิขิตแค่นี้..เท่าที่ให้
เจ็บนะ..เจ็บทั่วห้องหัวใจ
จากกันไปแค่นี้..คงดีแล้ว........
..~-~..