โบยบินในรอยกาลผ่านไหวเคลื่อน
จวบปีเดือนมิหยุดมุ่งจุดหมาย
สู่รุ้งรอบขอบฝันพรรณราย ฝ่าความมืดเดียวดายว่ายแสงจันทร์
บางครั้งฝ่าพายุฝนเกินทนไหว แต่ข้างในใจนี้ยังมีฝัน จึงพาร่างบินฝืนข้ามคืนวัน แม้นหนาวสั่นก็จะสู้รู้อดทน
ดาลปีกฝันล่องไปในฟ้าหวัง ลมจะยังโบยปีกฉีกทุกหน แรมจันทรอ่อนล้าฟากฟ้าบน บ้างสับสนบางคราฟากฟ้าใจ
ฝากชีพด้วยปรายขนข้ามสนธยา คืนเหว่ว้าประคองฝันมิหวั่นไหว แม้นยากเข็ญเส้นทางยังห่างไกล บอกกับใจให้กางปีกอีกสักกาล
แล้วปีกขาวเริ่มพราวแสงแห่งอุษา ก็รู้ว่ามีเช้าเข้าพาดผ่าน จึงรู้ค่าคืนหนาวอันร้าวราน ย่อมรู้ซึ้งถึงจิตวิญญาณการโบยบิน