๛ ใบไม้ร่าย..ลมแล้ง ๛

ช่ออักษราลี

๑. ยามยอดไม้ผลิใหม่หลายใบร่วง 
เวียนวนช่วงวัฏฏะสรรพสิ่ง 
เกิดแล้วดับลับหรือคือความจริง 
ทุกข์สุขวิ่งว่ายวนมิพ้นใจ 

เมื่อเกิดมามีตัวตนเป็นคนแล้ว
สร้างจิตดีเพริศแพร้วดั่งแก้วใส
กุศลกรรมนำตนให้พ้นภัย
น้อมนำใจสงบในภพวุ่นวาย



๒. ลมแล้งเริ่มย่างกรายมาร่ายร้อน
ใบเหลืองกรีดกรายฟ้อนอ้อนแดดสาย
ห้วยละหานกรวดเหงาเงาน้ำพราย
รอรักปลายมุ่นเมฆเสกน้ำมา

ลอยเคว้งคว้างกลางกระแสของลมหวน
เหลืองส้มหล่นปลิวอวลเคลียนาสา
ใจรุ่มร้อนผลิรักก็ร้างลา
ใบร่วงมายั่วเย้าให้เศร้าจาง

ฉันนอนเหงาเดียวดายใต้ตะวัน
ละอองฝันไหวพร่าว่าเริ่มสาง
ร่ายระบำภายฝันอันเลือนราง
คลื่นน้ำค้างอาบแก้มแต้มสองนัยน์

ปลิดปลิวหล่นคว้างคว้างอยู่กลางหาว
ตื่นจากฝันเรื่องยาวของสาวใส
ใบห่มร่างเฉกอาภรณ์สะท้อนใจ
เจ้าใบไม้หรือเราก็เช่นกัน



ช่ออักษราลี
๒๑  เมษายน  ๒๕๕๒