ราตรีที่ฟ้าพร่างดาว.......... แสงเรืองวาวพยับจับเวหน ดั่งเทพอัปสรร่ายฟ้อนมนตร์ พาดใจคนแหล่งหล้าสู่ฟ้าไกล ความรักและคิดถึง.......... ดั่งมนตราสีน้ำผึ้งโศกซึ้งไหว แผ่ ขม,หวาน,ซ่านถึงหนึ่งฤทัย ล่วงหลับใหลในพิษกฤตยา ความรักคืองดงาม.......... ฤๅไฟลามลุกไหม้ในสิเน่หา ฤๅหยาดค้างหยาดมาว้างกลางอุรา ฤๅนำพาหนามพิษลิดฤดี ทุกมวลอณูแห่งรัก.......... ล้วนจำหลักพาดลงแล้วตรงนี้ ทุกรอยซอกแผลใจในชีวี น้อมรับอย่างยินดีจักกี่รอย ด้วยฤทธิ์แห่งคิดถึง.......... ล้วนโศกซึ้งอุราพาละห้อย หวง,ห่วง,หา,ทุกนาทีที่เฝ้าคอย รอเคียงรอยเคียงขวัญทุกวันไป ราตรีที่ฟ้าพร่างดาว.......... ประกายวาวเด่นสรวงดวงไสว แพรพิลาสเฉกห่มพรมอำไพ ห้วงหัวใจฝากถึงเพียงหนึ่งเดียว