24 เมษายน 2551 10:59 น.

๛ รากนครา ๛

๏ ขอให้ฟ้าพร่างดาวเป็นพยาน
ด้วยดวงจิตอธิษฐานแห่งข้าฯนี้
เทิดกตัญญุตาบุพการี
ค้ำธานีด้วยชีวินตราบสิ้นใจ

๏ ปณิธานจากศรัทธาแห่งชีวิต
จักอุทิศร่างกายตังวายให้
นคเรศไพร่ฟ้าประชาใน
จำนงใจรักมั่นนิรันดร

๏ ด้วยบัลลังก์สีทองละอองรัก
สามิภักดิ์ดวงหทัยไป่ถ่ายถอน
แนบสถิตเคียงอยู่คู่นคร
ห่มอาภรณ์รักทั้งปวงด้วยดวงจินต์

๏ เป็นรากไม้ค้ำฤดีทุกชีวิต
แม้นโลหิตหลั่งหยดจนหมดสิ้น
ผิว่าใจปวดประดังจนพังภินท์
มอบชีวินอุทิศด้วยจิตงาม

๏ ขอครองคู่เธอชั่วฟ้ากัลปาวสาน
ทุกห้วงกาลภักดีมิผลีผลาม
เคียงขวัญแก้วแล้วทอรักให้จักงาม
ทุกข์เทวษใดไป่คร้ามฤๅขามกลัว


ไร้ราก ก็ไร้กิ่ง ก้าน ดอก ผล ใบ และชีวิต  
                     
                      ปิยะพร ศักดิ์เกษม

หากบ้านเมืองของเราเกิดอะไรขึ้น 
ขอให้พวกเราทุกคนเป็นรากฝอย  
ช่วยกันยึด ค้ำ นครา ของเราจักให้มั่นคง

                         ช่ออักษราลี

4015

love

comment

20 เมษายน 2551 11:51 น.

๛ กล่อมขวัญม่านราตรี ๛

ช่ออักษราลี

 ๏ พลิ้วลำนำเพลงรักหวานข้ามผ่านฟ้า
ขับเสภารัตติกาลบรรสานฝัน
ราวเห่กล่อมภพช่วงจากจวงจันทร์
ล้อมดวงขวัญแนบสนิททุกนิทรา

๏ หลับตาเถิดคนดีนะที่รัก
จักทอถักเรียงร้อยสร้อยบุปผา
มาเคียงข้างบรรจถรณ์ผ่อนอุรา
ปลอบวิญญาณ์อย่าหวั่นจงฝันดี

๏ ณ คืนนี้จักถนอมกล่อมเคียงร่าง
จนรุ่งสางทิวาวารผ่านดิถี
ทุกทุกคำที่ร้อยสร้อยวจี
จากใจที่ประจักษ์รักทั้งปวง

๏ เจ้าเดือนดาวพราวฟ้าราตรีนี้
ฤๅจักที่ทอแสงมาแต่งสรวง
ขอเพียงนวลปลายหาวจากดาวดวง
มาแต้มทรวงหวามไหวในพี่ยา

๏ อันความรักฉ่ำหวานปานหยาดผึ้ง
งดงามตรึงหนึ่งทรวงให้ห่วงหา
ส่งใจไปพร่ำพลอดตลอดเวลา
น้อมกายาเคียงร่างมิสร่างรอย 

๏ หอมประทิ่นกลิ่นดอกแก้วยังหอมกรุ่น
หวานละมุนละไมในทุกถ้อย
ขลุ่ยเพียงออพลิ้วเพรียกขานผ่านฝนปรอย
ร่วมเพลงร้อยประทับขวัญม่านราตรี

2224

love

comment

15 เมษายน 2551 11:38 น.

๛ ในห้วงปรารถนา ๛

ช่ออักษราลี

๏ ม่านละไอขาวบางลอยคว้างคว้าง
สีแดดจางแต่งหล้าทาบทาฝัน
เผยอาภาแย้มแสงแห่งแวววัน
สดับขวัญล่องลิบทิพยา

รังสีชมพูแห่งรักจักลอยล่อง
สู่บัลลังก์เรณูทองผองปรารถนา
ขอเคียงคู่สวาสดิ์มิคลาดคลา
เป็นสร้อยขวัญแก้วชีวามาลาใจ

แม้นเพลาเลยผ่านนานเท่าไหร่
ห้วงหัวใจครองขวัญมิหวั่นไหว
รักอย่าป่นเป็นภัสมธุลีฤทัย
จักล่องไปรายล้อมห้อมใจเธอ

สะท้อนทกแวบวับทุกหลับตื่น
เงาของใครเคียงวันคืนชื่นเสมอ
เปลวแห่งรักโชติงามทุกยามเจอ
ในละเมอซาบซึ้งเพียงหนึ่งใคร

พยับโพยมฟ้าครามท่ามไอหมอก
ลอยระลอกขาวคว้างควันบางใส
หมอกไอรักละล่องสู่สองฤทัย
ปรารถนาแห่งหัวใจเนาให้งาม ๚ะ๛