6 กุมภาพันธ์ 2551 21:01 น.
ช่ออักษร
มองดูดาว พราวเคียงเดือน เรืองส่องฟ้า
ดูนภา ฟ้าจรัส รัศมี
ส่องสะท้อน วอนแวววับ จับนที
แสงราตรี นี้จับจิต คิดเหงาใจ
แม้ดวงแข มีแพรดาว พราวเป็นเพื่อน
ไม่ลางเลือน เสมือนคู่ ดูสดใส
แต่เรานี้ ยังโดดเดี่ยว เปลี่ยวเพื่อนใจ
หวังมีใคร ให้อิงแอบ แนบกมล
เฝ้ารอคอย ร้อยรัก สลักจิต
เฝ้าตามติด เพ่งพิศดู ทุกแห่งหน
เหลียวหาเจ้า ที่เฝ้าหา ในหมู่ชน
เป็นวังวน ไม่พ้นเหงา เศร้าเดียวดาย
แต่เมื่อพบประสบพักตร์ น้องรักนี้
เหมือนบุญมี แต่กรรมบัง พังสลาย
ยอดดวงใจ ไม่ไร้คู่ อยู่เดียวดาย
มียอดชาย เป็นเจ้าของ ห้องหัวใจ
อันตัวพี่ นี้รักเจ้า เท่าชีวิต
แต่ก็คิด ยื้อแย่งใคร ไปไม่ได้
แม้รักนี้ จะยิ่งใหญ่ สักเพียงใด
แต่หัวใจ จำเจียมตัว กลัวบาปกรรม
เพียงได้รัก ก็จักว่า อุกอาจนัก
บังอาจรัก สมัครเจ้า แม่คมขำ
พี่คงเดิน เผชิญทาง ตามรอยกรรม
ไม่อาจทำ ผิดต่อเจ้า ยอดดวงใจ
28 มกราคม 2551 10:46 น.
ช่ออักษร
เจ้านกน้อย ในกรงทอง ของพี่เอ๋ย
ก่อนเจ้าเคย ร่อนบิน ถิ่นไพรสน
บินแหวกว่าย ในท้องฟ้า พารื่นรมณ์
ไม่ระทม หมองไหม้ ให้ช้ำตรม
นิ่งเสียเถิด เจ้านกน้อย ในกรงทอง
เจ้าอย่าหมอง อย่าเศร้า เฝ้าขื่นขม
ถึงแม้กาย จะพ่ายแพ้ แลอกตรม
ใจเจ้าจง บินสู้ สู่ถิ่นไท
อันกรงทอง ขังได้ แต่กายเจ้า
แต่ใจเจ้า นั้นโผผิน บินเช้าค่ำ
ขังแต่กาย แต่หัวใจ ไร้จองจำ
บินก้าวล้ำ ออกนอกกรง อย่างเสรี
27 มกราคม 2551 22:32 น.
ช่ออักษร
มองฟากฟ้า ยังดาดาว พราวสะท้อน
นกมีคอน นอนรัง ยังคู่สอง
เสือคู่ป่า มานานเนา เฝ้าจับจอง
นิ่งตึกตรอง มองดู ให้รู้นัย
แต่ยิ่งนึก ตรึกมาก ให้หลากจิต
ใจพินิจ จิตประหวั่น พรั่นสงสัย
ที่เป็นอยู่ ไม่มีคู่ เพราะเหตุใด
หรือเพราะใคร ไหนสาปแช่ง กลั่นแกล้งเรา
ฉันเกิดมา ใยฟ้า ให้โดดเดี่ยว
ให้เปล่าเปลี่ยว เดี่ยวดาย ไม่คลายเหงา
ให้ร้างรัก ที่ศักดิ์สิทธิ์ คิดซึมเซา
ใจแผดเผา เศร้าอ้างว้าง ว่างคนเคียง
รอเพียงเธอ ที่เพ้อหา ในคราหนาว
เห็นเพียงเงา เฝ้าติดตาม ถามหาเสียง
อยากประสบ พบพักตร์ สลักเรียง
ส่ำสำเนียง เพียงพบหน้า นัยน์ตางาม
หน้าส่วนตัว
781
