31 ตุลาคม 2552 21:31 น.
ช็อกโกแล็ต
น้ำใส..ไหลเป็นทาง
หยดรดใจเบาบาง..ร้าวไหว
ติดกับคำถามนับพัน..ว่าทำไม
เธอถึงทิ้งฉันไว้..ให้จมกับน้ำตา
ฉันยืนตรงนี้..ตรงนี้
เก็บกลืนความรู้สึกที่มี..ว่าหมดค่า
ทุกครั้งที่ฉันสับสน..เธอเคยเป็นคนเช็ดน้ำตา
แต่วันนี้..เธอแสดงให้เห็นว่า
หมดเวลา..ความสัมพันธ์
ไม่น่าเชื่อเลยนะ..
ว่าคนที่เคยแสนดี..
จะทิ้งให้ฉัน..ร้องไห้คนเดียว..
ทุกครั้งที่ฉันร้องไห้
เพราะเรื่องของเรา..
สิ่งที่เธอทำได้ดีที่สุด..
คือวางสาย.. แล้วปล่อยให้ฉันหายเอง..
กลับมาอีกครั้ง..เมื่อหายดี
ที่ตรงนั้น ฉันเหมือนคนบ้า..
ฉันยืนร้องไห้
กับโทรศัพท์ ที่ไม่มีคนฟัง..
30 ตุลาคม 2552 02:01 น.
ช็อกโกแล็ต
หลายคนบอกว่าฉัน..โง่
เฝ้ารอต้นรักเติบโต..แบบนั้น
ต้นไม้..ที่รดด้วยน้ำตา ทุกวัน..ทุกวัน
อีกกี่ปีกัน..จะถึงวัน..ที่เบ่งบาน
หลายคนบอกว่า..ฉันบ้า..
วันๆเอาแต่บีบน้ำตา..น่าสงสาร
จมกับอดีต..ไม่มีอีกแล้ว.."เค้า" ในวันวาน
จะทนทรมาน..ไปทำไม
ฉันยอมเป็นทุกอย่าง..
แม้ข้างใน..จะอ้างว้าง..สักแค่ไหน
ค่าของฉันจะน้อยลง..ใครจะมองฉันยังไง
แค่เธอ..ยังไม่หมดใจที่เคยมี
ไม่ต้องเป็นเหมือนเดิมก็ได้..
แค่เธอยังห่วงใย..ฉันคนนี้
ซับน้ำตาให้..ปลอบใจบ้างในบางที
ไม่มากเท่าที่เคยมี..ไม่เป็นไร