1 เมษายน 2547 15:57 น.

ขาดเธอ...

เหม่อลอยมองดูฟ้ากับแสงดาวเหงาๆ
ค่ำคืนที่เหน็บหนาวไม่มีเรา..เหลือตัวคนเดียวอยางนี้
หลับตา...ด้วยความเหนื่อยล้าอ่อนแรงเต็มที
นึกถึงวันเวลาดีๆที่เคยมีกัน

เหงา...และท้อไม่รู้จะอยู่ได้อย่างไร
อยากเรียกคืนความเข้มแข็ง..แต่ทำไม่ได้อยู่อย่างนั้น
ไม่เธอพวกเธอต่อไปใครจะมาเข้าใจ..ใครล่ะใครกัน
ในแต่ละวันคงต้องยืนหยัดเพียงคนเดียวเท่านั้น..ไม่เหลือใคร

ที่มีความหวัง..ยังยืนอยู่ได้
เพราะมีพวกนายอยู่ข้างๆรู้บ้างไหม
เข้าใจดี..ว่าเราต้องเลือกทางเดิน..ร้างลากันไป
แต่แค่คิดมันก็ทนไม่ไหว..แค่คิด..ว่าไม่มีพวกเธอ

แต่เราต้องมองไปข้างหน้า
มอง..บนฟ้าไขว่คว้าสู่ความใฝ่ฝัน
จะเก็บทุกวันเวลา..ในวันนี้ที่มีเพื่อน..มีกันและกัน
เก็บทุกนาทีที่เคยร่วมฝันเก็บไว้เป็นง.กำลังยามอ่อนแรง...

เพื่อนคือกำลังใจ

715

love

comment

1 เมษายน 2547 00:28 น.

ห้องเรียนรกร้างไร้เสียงหัวเราะ..แต่เราจะอยู่ที่นี่

ช็อกโกแล็ต

ห้องเรียนรกร้าง...ไร้เสียงหัวเราะอย่างเริงร่า
ปาดน้ำตาต้องจากกันจริงๆใช่ไหม
มิตรภาพดีๆจะอยู่ตรงนี้..ที่นี่ตลอดไป
จดจำไว้ในใจยังไงเรายังเป็นเพื่อนกัน

โดนเหยียดหยามมาหลายหน
เขาว่าพวกเราไช่คนเด็กมีปัญหาทั้งนั้น
โต้กลับไปเราก็มีหัวใจเหมือนกัน
สิ่งที่ทุกคนมองไม่เห็นมัน..ความผูกพันที่เรามี

โดนเปรียบเทียบกับห้องดีเด่นแต่เรายังสู้
เราได้เรียนรู้ประสบการณ์ล้ำค่าจากตรงนี้
ไขว่คว้ารางวัลความภาคภูมิใจกลับคืนมา..ที่เคยมี
พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นสักทีว่าที่คนโดนกล่าวหาแบบนี้..ทำตัวดีๆก็เป็น

จะบันทึกทุกเสียงหัวเราะ..แล้วก้าวไปข้างหน้า
ถึงแม้เขาจะว่ากันยังไง..ไม่สนก็ในเมื่อเขาไม่เห็น
ไม่มีใครรู้ตัวตนจริงๆที่พวกเราต่างเป็น
น้าตาเย็นๆก็อบอุ่นเพราะคำว่ามิตรภาพระหว่างเรายังอยู่ในใจ

บันทึกทุกเสียงหัวเราะน้ำตาและความทรงจำดี ก้าวคว้าฝัน....อย่าให้เขาดูถูกเราอีกนะ..เพื่อนๆ