19 เมษายน 2547 23:37 น.
ช็อกโกแล็ต
เหงา...ท้ออยู่กับตัวเองมานาน..
อยู่กับวันวานที่เจ็บปวดใจร้องไห้อยู่อย่างนี้
ไม่รู้ว่าจะลุกได้เมื่อไร อยากต่อ..รักษาหัวใจที่แหลกแหลวไม่มีชิ้นดี
อยากเป็นคนที่เชื่อมั่น..ในสิ่งที่ตนมีเหมือนวันที่ผ่านมา
ฉันอยากจะเข้มแข็งยิ้มได้
ไม่ต้องร้องไห้ทุกข์ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นนักหนา
อยากจะร่วมหัวเราะมีวันที่สดใส..ยิ้มให้กับใครๆที่ผ่านเข้ามา
อยากเป็นคนติงต๊องเริงร่า..ไม่ต้องจมอยู่กับน้ำตาอย่างที่เป็น
จะไม่โทษว่าทั้งหมดเป็นความผิดของใคร
จะเลิกฟูมฟาย..เลิกอ่อนแอบ่อน้ำตาตื้นอย่างที่เคยเห็น
จะเป็นคนใหม่ไม่สนใจกับสายตาของเธอที่แสนชาเย็น
แม้ต้องเหงากว่าที่เคยเป็น..แต่ไม่ต้องทนเจ็บใจเพราะรักเธอ
ฉันจะกลับเป็นคนเดิม ติงต๊องได้เหมือนเดิม55+ เห็นไหมพี่....นัสต๊องแล้ว(มั้ง)
19 เมษายน 2547 09:26 น.
ช็อกโกแล็ต
ไม่รู้ต้องเป็นคนเจ้าน้ำตาอีกถึงเมื่อไร
ทั้งๆที่รู้ว่า..ทำยังไงเธอก้อไม่ย้อนกลับมาหา
จะรอเขาไปทำไม..เรามีคุณค่าในตัวเองอย่าเสียเวลา
ยังไงเขาก็ไม่คิดกลับมา..ต้องตัดใจ
หยิบรูปเธอมามอง..ทำไมต้องคิดถึงคนๆนี้
คนของความทรงจำ..ที่เลวร้ายสิ้นดีที่ทำให้เราร้องไห้
เผารูปเธอให้มอดไหม้..ออกไปจากใจ
ฉันจะเป็นคนที่เข้มแข็ง..คนใหม่ที่ยืนได้แม้ไม่มีเธอ
จะหัวเราะไปกับสิ่งที่ผ่านเข้ามา
จะไม่มีน้ำตาให้ใครแม้ในยามพลั้งเผลอ
จะตัดก้อนเนื้อร้ายๆออกไป..โยนมันกลับไปให้เธอ
ฉันไม่ต้องการมันอีกแล้ว..ไม่ต้องการพบเจอ..จะลืมให้ได้คนที่..คนที่ทำร้ายใจ
มาแต่งกลอนแวบเดียวค่า ToT
17 เมษายน 2547 22:28 น.
ช็อกโกแล็ต
นี่เป็นสิ่งที่ช็อกได้ยินจากเพื่อน
วันนี้ฉันได้ยินเรื่องอะไรขำๆ
เพื่อนมาบอกว่าฉันกำลังจะกลับไปคบกับเขา...งั้นเหรอ
จะบ้าไง!! ฉันไม่เคยคิดไปยืนที่เดิมแล้วล่ะเธอ
ยังจำได้ทุกวินาทีที่พบเจอ..ไปเอาที่ไหนมาพูดน่ะเธอ..ไม่มีทาง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
และนี่เป็นบทกลอนที่จะมอบให้เขา..
อย่าเข้าใจผิดได้ไหม..ฉันไม่ได้จะกลับมายืนที่เก่า
แม้จะยังคงคิดถึงวันที่เคยมีเรา...แต่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น
แค่แวะมามองดูแล้วจะไป...ไม่ทำอย่างที่เธอคิดก้อแล้วกัน
เจ็บจนจำตั้งแต่นั้น...วันที่เธอแอบปันใจ
เพราะงั้นเลิก..พูดอะไรกับใครต่อใครแบบนี้
ฉันไม่มีวันเริ่มใหม่หรอกคนดีเข้าใจไหม..
แม้ต้องจมอยู่กับน้ำตา..เจ็บปวดใจอย่างนี้เรื่อยไป
แต่ก้อไม่เคยคิดเริ่มใหม่..ไม่อยากให้ใครมาซ้ำเติมกัน
หัวเราะกับดาวบนฟ้า
ฉันคงเหมือนคนบ้าที่คิดว่ามันสะใจแบบนั้น
ทั้งๆที่รู้เธอไม่เคยแยแส..อยู่แล้วแม้ว่าคำตอบที่มีจะทำร้ายกัน
ได้แต่คิดไปเองคนเดียววันๆทั้งๆที่เธอไม่เคยใส่ใจ>
ขอโทดนะคะพักนี้ไม่มีอารมณ์เลย....>
17 เมษายน 2547 00:10 น.
ช็อกโกแล็ต
เคยมีความเชื่อมั่นในคนแห่งความฝัน
ว่าใครคนนั้น..มีตัวตนในโลกเหงาๆใบนี้
ฉันจึงชอบเหม่อลอยวาดฝัน..สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ทุกที
เชื่อมั่นในทุกสิ่งที่มีว่าซักวันจะต้องพบคนนั้น..คนในฝันของใจ
เลยตั้งมั่น..เฝ้ารอ
ไม่วอนขอ..ร้องไห้ต่อหน้าดาวดวงไหนๆ
ได้แต่เพ้อไปเรื่อยว่าเธอคนนั้นอาจสังเกตุเห็นฉัน..จากอีกมุมของฟากฟ้าไกล
ในที่สุดก็ค้นพบว่าสิ่งที่ใจเฝ้ารอนั้น..ไม่สามารถเป็นจริงได้แม้ซักวัน
เพราะคนที่เคยคิดว่าใช่
กลับมาทิ้งกันไปทำให้ฉันไม่เชื่ออะไรอีกทั้งนั้น
เฝ้าบอกใจเลิกงมงาย...คนในฝันที่รอเขาหมดแล้ว..ใจที่เคยให้กัน
เหนื่อยบ้างไหมกับสิ่งที่ค้นหามานานนั้น...พังทลาย
จำไว้..คนในฝันไม่มีตัวตน
บอกตัวเองให้เลิกรอเลิกค้นหาก่อนที่จะสาย..
หยุดการกระทำ..หยุดหัวใจก่อนที่จะเสียใจ...คนที่เฝ้ารอเรามีมากมาย
แม้ว่าเป็นคนในฝันไม่ได้...แต่เขารักเราจริงเท่านั้นพอ...
กลอนพักนี้ไม่ค่อยได้เรื่องเลยแฮะ เซ็ง!!
15 เมษายน 2547 19:29 น.
ช็อกโกแล็ต
เคยเป็นแค่หน้ากระดาษเปล่าๆ
ที่ไม่มีใครอยากมาเขียนเรื่องราวความรักร่วมกัน
แล้ววันหนึ่งก้อมีเธอเข้ามาวาดวันแห่งความฝัน
ให้กระดาษใบนั้นมีชีวิตชีวา
เขียนไปนานๆหน้ากระดาษก็เริ่มเต็มเธอก็เริ่มหน่าย
เมื่อถึงสุดปลายบรรทัดไม่สามารถสรรหา
เธอก็เลยขยำทิ้งขว้างมันไปไกล..ให้พ้นตา
ฉันจึงเป็นหน้ากระดาษเก่าๆไร้ค่าที่เธอไม่ต้องการ
ปากกาหมึกซึมไม่สามารถบรรจงเขียนสิ่งสวยงามต่อเติม
ก้อเหมือนความรักของเราที่ไม่เหมือนเดิมเธอไม่เคยคิดสงสาร
เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตหมดความหมายทำให้เธอรำคาญ
เป็นแค่สิ่งหนึ่งที่เธอไม่ต้องการกระดาษเก่าๆไร้ความสำคัญเพราะเธอหมดใจ
เหมือนสิ่งไร้ค่าที่ เมื่อหมดความหมายก้อโยนทิ้งไป
กระดาษเก่าๆที่ไร้ค่า...
หน้าส่วนตัว
711
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟช็อกโกแล็ต
