22 มกราคม 2547 17:18 น.
ช็อกโกแล็ต
ใครก็ได้ให้คำตอบได้ไหม
ว่าความรักให้อะไรกับใจบ้าง
แม้ให้ความสุขแต่ซักวันคงจืดจาง
คำรักที่ดูแสนหวานก็เริ่มบางเบา
แรกรักก็หวานปานน้ำผึ้ง
แต่ถ้าไม่สมหวังคงต้องนั่งเหงา
แล้วใครล่ะจะปลอบใจ..นอกจากตัวเรา
เราเอง...ที่ต้องนั่งเศร้ากล้ำกลืนน้ำตา
หากว่ารักทำให้ต้องปวดใจ
ก็พัก..เลิกรักใครซะดีกว่า
เพราะทุกครั้งหัวใจเราต้องเจ็บช้ำกลับมา
ท่องไว้เถอะว่า รักเธอนั้นงมงายสิ้นดี
22 มกราคม 2547 17:12 น.
ช็อกโกแล็ต
แค่ไม่ได้เห็นเธอเพียงหนึ่งวัน
ไม่คิดว่าใจจะเหงาได้ขนาดนี้
นั่งซึมๆทั้งวันเลยรู้ไหมคนดี
แค่เธอไม่มาแค่นี่เป็นอะไรไปนะใจ
ทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน
แต่ทำไมคิดถึง..เธอรู้ไหม
พยายามค้นหาคำตอบให้หัวใจ
ไม่อยากเชื่อเลยว่าเหตุผลคือรักเธอ
แต่รู้นะว่าเธอไม่เคยคิดรัก
แต่ก็ไม่ระวังใจจึงต้องมานั่งเป็นคนอกหัก..
อยู่อย่างนี้
อย่าถือสาเลยนะคิดซะว่าเป็นเพียงคนไม่สมประดี
ที่ได้แต่เพ้ออยู่อย่านี้แม้ว่าเธอไม่มีใจ
21 มกราคม 2547 23:01 น.
ช็อกโกแล็ต
ฉันก็แค่ผู้หญิงหนึ่งคน
ที่เธอคงไม่เคยคิดจะสนใช่ไหม
ฉันก็แค่คนๆหนึงที่มีหัวใจ
ที่เอาแต่รักใครบางคนที่ไม่เคยสนใจกัน
สายตาที่เธอมองมา..
มันมีค่ามากมายสำหรับฉัน
แม้เป็นเพียงแววตาที่ไร้ความหมายมองผ่านๆเท่านั้น...
แต่รู้ไหมใจฉันรู้สึกไหวหวั่นเหลือเกิน..คนดี
มันยากนะที่จะให้ตัดใจ
จะให้ทำไงก็รักเธอเข้าแล้วนี่
ถึงแม้เธอจะไม่เคยสนใจใยดี
แต่ก็คงต้องทนไปอย่างนี้...รักเธอข้างเดียว
จะมั่นคง...เพียงเธอ