14 เมษายน 2547 00:39 น.
ช็อกโกแล็ต
เห็นมันไหม..น้ำตาแห่งความเกลียดชัง
ทุกอย่างที่เธอทำ..จดจำฝังลึกลงในใจคนๆนี้
ใจที่ถูกกรีดจนช้ำแต่เธอไม่เคยรับรู้ความรู้สึกเจ็บ..ที่มี
เกลียดทุกช่วงเวลาดีๆจอมปลอม..ทุกนาทีที่เธอให้มา
ไม่ต้องมาทำเป็นพูดขอโทษ..เสแสร้ง
ว่าที่เธอแกล้งทำเป็นรัก...คิดว่าฉันคงไม่เจ็บอะไรนักหนา
คงคิดว่าฉันบ่อน้ำตาตื้น..ร้องไห้..ทำเป็นมารยา
เพื่อเรียกร้องให้เธอกลับมา..คิดอย่างนั้นยังงั้นใช่ไหมเธอ
เอามันกองไว้ตรงนั้นแหละคำว่าเสียใจ
พูดมันออกมาทำไม...ฉันไม่ได้ตั้งใจมีเขา..อย่างนั้นเหรอ
ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น..รู้ไว้ละกันฉันเกลียดคนอย่างเธอ
มาพูดว่ารักเขาเพราะความพลั้งเผลอ...แล้วมาบอกเลิกกับฉันน่ะเหรอเธอเรียกว่าไม่ตั้งใจ
อย่ามาอยู่ใกล้ฉัน..
ฉันเกลียดทุกอย่างที่เป็นเธอรู้ไว้แล้วกัน...ไม่ต้องขอโทษเข้าใจไหม
เกลียดคำพูดพล่อยๆของเธอที่ว่าทำไปโดยไม่ตั้งใจ
เกลียดที่กี่ครั้งเธอมีใคร..ก็ให้อภัย..ไว้ใจตลอดมา
เกลียดใจที่ไม่เคยจำ กี่ครั้งๆก้อเชื่อมั่น..เชื่อใจ
13 เมษายน 2547 14:03 น.
ช็อกโกแล็ต
จมอยู่กับน้ำตาของคนงี่เง่า..
ที่คอยจินตนาการว่ายังมีเรา..ที่เดิมตรงนี้
แต่ก็เป็นแค่ความคิด..ในโลกแห่งความจริงมันแค่อดีตใช่ไหมคนดี
ฉันยังอยู่ที่นี่..ในฐานะของคนที่เธอเคยพอใจ..
ตั้งแต่วันที่เธอพบใครคนนั้น
เธอคงลืมว่ายังมีฉันคนที่เคยคุ้นกันอยู่ตรงนี้ใช่ไหม
ทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่ร้องไห้....โทษตัวเองทุกอย่างเพราะความไว้ใจ
รักเขา..เชื่อเขามากเกินไป..เห็นไหมที่ได้กลับมาคือน้ำตา
สาสมแล้วกับความซื่อเกินไป
คิดว่าตัวเองเก่งเหนือใครไม่ได้วัดค่าคนเพียงแค่หน้า..
คิดว่าต้องใช่..แล้วไง..อะไรที่เราได้กลับมา
สุดท้ายต้องยืนอยู่ตรงที่เธอจัดว่าเป็นคนไร้ค่า..เจ็บพอไหมหัวใจ..
ฐานะที่ใครๆไม่อยากเป็น
13 เมษายน 2547 00:24 น.
ช็อกโกแล็ต
เหนื่อยกับทุกอย่างบนโลกกลมๆใบนี้
ไม่ว่าร้องไห้นานซักกี่ปีก็ไม่สามารถลืมเธอได้
นั่งอยู่กับเงาของตัวเอง...ซ้ำเติมความเหงาเรื่อยไป
ถ้าเป็นไปได้ขอได้ไหม..อยากขึ้นไปนั่งเล่นกับดาวเพื่อลืมเธอ
ขอยืมไม้กวาดกายสิทธิ์เหอะทะยานไปถึงดวงจันทร์
ไปนอนหลับฝันนั่งคุยกับตะวัน..จะได้เลิกเพ้อ
เดินเก็บหินหลากสีบนดาวพฤหัส..ยิ้มเริงร่าแล้วทำใจให้ลืมเธอ
แต่ที่ฉันพบเจอ..ทุกอย่างป็นแค่ฝันละเมอ..ช้ำใจเพราะเธอคือเรื่องจริง
งั้นขอหลับตา..ตลอดไปอยู่ตรงนี้
ไม่อยากตื่นขึ้นมาพบความจริงที่มี..ก็เท่านั้น
ลืมตาขึ้นมาก็มีแต่น้ำใสๆที่ไม่สามารถบังคับใจให้หยุดมัน
ขอหลับฝันตลอดไปแล้วกัน..อย่างน้อยฉันก้อมีความสุขกับมันไม่เหมือนเธอที่ไม่เคยจริงใจ
เน่าจังเลยบทนี้ขอแก้ตัวใหม่บทหน้านะคะ
12 เมษายน 2547 00:34 น.
ช็อกโกแล็ต
หมดใจก็แล้วก็ไป
แต่ขอได้ไหมอย่าผลักไสฉันให้ใครทั้งนั้น
ไม่มีใครแทนที่เธอได้..ให้รู้ไว้แล้วกัน
อยากลาก็ไปจากฉัน..แต่อย่ายัดเยียดใครให้กันฉันไม่ต้องการ
เธอคงคิดว่าฉันจะลืมเธอได้ง่ายๆ..ใช่ไหม
ถึงพยายามสรรหาใครๆให้กันเพราะความสงสาร
บอกเธอทั้งน้ำตา..จะจากลาได้โปรดอย่าทรมาน
หัวใจคนหนึ่งคนต้องร้าวรานเพราะความหวังดี..ที่เธอให้มา
ขอโพสต์กลอนสันๆเพราะไม่มีเวลาค่า^o^พี่เร่งจาใช่คอมพ์
11 เมษายน 2547 15:12 น.
ช็อกโกแล็ต
นั่งฮัมเพลงเบาๆอยู่กับโลกสีหม่นๆ
ฉันก็แค่คนเหงาๆหนึ่งคนที่ถูกทิ้งให้อ้างว้างอยู่ตรงนี้
อยู่กับหัวใจหม่นไหม้แหลกสลายไม่มีชิ้นดี
ตั้งแต่วันนั้น..วินาทีที่เธอจากไป
น้ำหยดลงมาย้ำเตือนว่าไม่มีเราจากฟากฟ้า
นึกถึงความสุขของการมีเธอช่วงเวลาที่ผ่านมา..แล้วนั่งร้องไห้
ไม่เหลือใครสักคนมีเพียงดาวเหงาๆเป็นเพื่อนคอยปลอบใจ
ปลอบตัวเองว่าไม่เป็นไร..ช้ำใจใช่ไหมที่เขาไม่สนใจกัน
เจ็บใจนักก็ร้องไห้ออกมาเสียให้พอ
แล้วเลิกรัก..เลิกรอคนใจร้ายคนนั้น
มีดาว..สีหม่นเป็นเพื่อนกับโลกเหงาๆที่เข้าใจกัน
เหมาะสมแล้วสำหรับคนอย่างฉัน...คนที่งี่เง่าเจ้าน้ำตาที่ทำได้แต่รอเธอ
บทเรียนล้ำค่าจากหัวใจ
หน้าส่วนตัว
1230
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟช็อกโกแล็ต
