17 เมษายน 2547 22:28 น.
ช็อกโกแล็ต
นี่เป็นสิ่งที่ช็อกได้ยินจากเพื่อน
วันนี้ฉันได้ยินเรื่องอะไรขำๆ
เพื่อนมาบอกว่าฉันกำลังจะกลับไปคบกับเขา...งั้นเหรอ
จะบ้าไง!! ฉันไม่เคยคิดไปยืนที่เดิมแล้วล่ะเธอ
ยังจำได้ทุกวินาทีที่พบเจอ..ไปเอาที่ไหนมาพูดน่ะเธอ..ไม่มีทาง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
และนี่เป็นบทกลอนที่จะมอบให้เขา..
อย่าเข้าใจผิดได้ไหม..ฉันไม่ได้จะกลับมายืนที่เก่า
แม้จะยังคงคิดถึงวันที่เคยมีเรา...แต่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น
แค่แวะมามองดูแล้วจะไป...ไม่ทำอย่างที่เธอคิดก้อแล้วกัน
เจ็บจนจำตั้งแต่นั้น...วันที่เธอแอบปันใจ
เพราะงั้นเลิก..พูดอะไรกับใครต่อใครแบบนี้
ฉันไม่มีวันเริ่มใหม่หรอกคนดีเข้าใจไหม..
แม้ต้องจมอยู่กับน้ำตา..เจ็บปวดใจอย่างนี้เรื่อยไป
แต่ก้อไม่เคยคิดเริ่มใหม่..ไม่อยากให้ใครมาซ้ำเติมกัน
หัวเราะกับดาวบนฟ้า
ฉันคงเหมือนคนบ้าที่คิดว่ามันสะใจแบบนั้น
ทั้งๆที่รู้เธอไม่เคยแยแส..อยู่แล้วแม้ว่าคำตอบที่มีจะทำร้ายกัน
ได้แต่คิดไปเองคนเดียววันๆทั้งๆที่เธอไม่เคยใส่ใจ>
ขอโทดนะคะพักนี้ไม่มีอารมณ์เลย....>
17 เมษายน 2547 00:10 น.
ช็อกโกแล็ต
เคยมีความเชื่อมั่นในคนแห่งความฝัน
ว่าใครคนนั้น..มีตัวตนในโลกเหงาๆใบนี้
ฉันจึงชอบเหม่อลอยวาดฝัน..สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ทุกที
เชื่อมั่นในทุกสิ่งที่มีว่าซักวันจะต้องพบคนนั้น..คนในฝันของใจ
เลยตั้งมั่น..เฝ้ารอ
ไม่วอนขอ..ร้องไห้ต่อหน้าดาวดวงไหนๆ
ได้แต่เพ้อไปเรื่อยว่าเธอคนนั้นอาจสังเกตุเห็นฉัน..จากอีกมุมของฟากฟ้าไกล
ในที่สุดก็ค้นพบว่าสิ่งที่ใจเฝ้ารอนั้น..ไม่สามารถเป็นจริงได้แม้ซักวัน
เพราะคนที่เคยคิดว่าใช่
กลับมาทิ้งกันไปทำให้ฉันไม่เชื่ออะไรอีกทั้งนั้น
เฝ้าบอกใจเลิกงมงาย...คนในฝันที่รอเขาหมดแล้ว..ใจที่เคยให้กัน
เหนื่อยบ้างไหมกับสิ่งที่ค้นหามานานนั้น...พังทลาย
จำไว้..คนในฝันไม่มีตัวตน
บอกตัวเองให้เลิกรอเลิกค้นหาก่อนที่จะสาย..
หยุดการกระทำ..หยุดหัวใจก่อนที่จะเสียใจ...คนที่เฝ้ารอเรามีมากมาย
แม้ว่าเป็นคนในฝันไม่ได้...แต่เขารักเราจริงเท่านั้นพอ...
กลอนพักนี้ไม่ค่อยได้เรื่องเลยแฮะ เซ็ง!!
15 เมษายน 2547 19:29 น.
ช็อกโกแล็ต
เคยเป็นแค่หน้ากระดาษเปล่าๆ
ที่ไม่มีใครอยากมาเขียนเรื่องราวความรักร่วมกัน
แล้ววันหนึ่งก้อมีเธอเข้ามาวาดวันแห่งความฝัน
ให้กระดาษใบนั้นมีชีวิตชีวา
เขียนไปนานๆหน้ากระดาษก็เริ่มเต็มเธอก็เริ่มหน่าย
เมื่อถึงสุดปลายบรรทัดไม่สามารถสรรหา
เธอก็เลยขยำทิ้งขว้างมันไปไกล..ให้พ้นตา
ฉันจึงเป็นหน้ากระดาษเก่าๆไร้ค่าที่เธอไม่ต้องการ
ปากกาหมึกซึมไม่สามารถบรรจงเขียนสิ่งสวยงามต่อเติม
ก้อเหมือนความรักของเราที่ไม่เหมือนเดิมเธอไม่เคยคิดสงสาร
เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตหมดความหมายทำให้เธอรำคาญ
เป็นแค่สิ่งหนึ่งที่เธอไม่ต้องการกระดาษเก่าๆไร้ความสำคัญเพราะเธอหมดใจ
เหมือนสิ่งไร้ค่าที่ เมื่อหมดความหมายก้อโยนทิ้งไป
กระดาษเก่าๆที่ไร้ค่า...
15 เมษายน 2547 00:09 น.
ช็อกโกแล็ต
สุขสันต์วันเกิดนะจ้ะแตงโม..
วันนี้แวบมาอวยพรคลายร้อนผูกโบให้
รับไปสิกำลังใจกองโตส่งทางไทโพเอ็ม..รู้มั๊ยจากใจ
ขอให้พบแต่สิ่งดีๆเรื่อยไป...เพื่อนคนนี้แสนห่วงใยรู้ไว้ละกัน
เมื่อเช้ากะจะฝากของขวัญไปกะบุรุษไปรษณีย์
โอโหพอเห็นหน้าช็อกซิ่งหนีเป็นอะไร..ทำแบบนั้น
งงไปเลยสงสัยหน้าเราเหมือนผี..ใกล้เคียงเข้าทุกวัน
ก้อเลยส่งมาทางนี้ละกันของขวัญจากคนไกล..
เพี้ยง!!โอมความเศร้าจงหาย
จะแปลงกายเป็นโดเรมอนเอาของวิเศษไปให้
สิ่งที่ทำให้คนเรามีพลัง..ของที่เรียกว่ากำลังใจ
ไม่ได้วิเศษเลิศเลอ..แต่เต็มไปด้วยรักและห่วงใย..มอบให้แตงโมfont>
มานเน่าไปนิสสนะแตงโมแด๊งแดง แบบว่ารีบอ่ะค่ะ ก้อขอให้แตงมีความสุขตลอดไปนะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่มอบให้....^o^
14 เมษายน 2547 23:45 น.
ช็อกโกแล็ต
ไม่ได้มาเพื่อเพียงพูดคำซึ้งๆไร้ความหมาย
ไม่มีคำพูดหวานๆมากมายเหมือนใครคนไหน
มีเพียงหนึ่งคำที่กลั่นกรองมาจากก้นบึ้งของหัวใจ
แค่มาบอกเธอแล้วจะไป..ไม่ได้ต้องการให้เธอตอบรับรักกัน
มีแค่รักกองโตๆมาฝาก
แค่จะมายิ้ม..ไม่พูดมากให้เธอรำคาญไม่ทำแบบนั้น
ที่เธอต้องทำคือแค่รับฟังและทำความเข้าใจมัน..
ว่าที่ตัวฉันกำลังทำหมายความว่าไง..
ไม่ได้ตั้งใจจะมาดึงเธอไปจากเขา
ไม่ได้จะมาคอยเฝ้าขัดขวางรักของเธอทั้งสอง..เข้าใจไหม
แค่เอาสิ่งดีๆจากใจมามอบให้..เขาคงไม่ว่าอะไร
ไม่ได้คิดร้ายกับรักของใครๆแค่อยากให้เธอรับรู้มันไว้ก้อเพียงพอ
กลอนบทนี้แต่งไม่ดีเลย..แค่ลองคิดในแง่มุมของคนกะลังมีความรัก(แต่ไม่ใช่ช็อกแล็ต)..ToT
หน้าส่วนตัว
744
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟช็อกโกแล็ต
