3 มกราคม 2548 20:15 น.
ช็อกโกแล็ต
เมื่อเธอเป็นคนทำให้เราต้องแยกทาง
ก็อย่ามาขวาง..อย่าตาวระรานแบบนี้
มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย..น้ำตาที่เธอมี
จะร้องขอซักกี่ที...ฉันใจแข็งพอ..
หันกลับไปเถอะนะ
มันจบลงแล้วล่ะ...ถือว่าฉันร้องขอ
เธอทุบมันพังด้วยมือ..แล้วให้ฉันเป็นคนเฝ้ารอ
อดีต..เคย..รักเธอจนท้อ..เจ็บไปหมดทั้งใจ
มาได้แป๊บเดียวต้องไปแล้ว
เลยได้ไม่ดีเท่าไร ...ขอโทษด้วยนะค๊า^^
เหอๆ....เลี่ยนแล้วมั้ง ถ้าจะบอกว่า..
นู๋นัสรักตาบ๊อง เหมือนเดิม อิๆ
2 มกราคม 2548 18:34 น.
ช็อกโกแล็ต
ปีใหม่...คอมหายเจ๊ง
อาการเซ็งก็ผ่านพ้น
กลับมาแล้ว..มาซุกซน
มีซักคน...ไหมจำกัน
กลับมาด้วยรอยยิ้ม
ยืนกรุ้มกริ่มในบ้านฉัน
รอเพื่อนทักทายกัน
เฝ้ารอวัน...ได้กลับมา
มาลงกลอนมั่วๆ
ก็แค่กลัว..ไม่พบหน้า
หวังว่าคงได้พูดจา
คอมเมนต์มา..คงดีใจ
อิๆ....มาลงไว้มั่วๆแค่อยากมาบอกว่า
คอมหายเจ๊งแล้วค่ะ เหอๆ
แหมอยากจะหอมแก้มคอมซักฟอดจัง..แต่ขี้ฝุ่นเขรอะไปหน่อย อิๆ
คิดถึงนะจ้ะคุณเพื่อนนนน....
พีๆด้วยนะค๊า.........^_________________^....
1 มกราคม 2548 12:22 น.
ช็อกโกแล็ต
เปิดใจคุยกัน..
ระหว่างเราสองคนนั้นจะให้รักมันเป็นแบบไหน
แต่ออกแบบไม่ได้..เลยต้องปล่อยให้มันเป็นไป
ที่รู้อยู่แก่ใจ..รักเธอมากแค่ไหน..สื่อได้ทางสายตา
ไม่ได้มีเวลาให้กันมากมาย
ทำตัวตามปกติ..สบายๆ..ไม่กะเกณฑ์อะไรนักหนา
ฉันมีเธอ...เธอมีฉัน...เรามีกันก็พอแล้วที่ผ่านมา..
ไม่ได้คิดอะไรมากมายเกินกว่า...รักเธอที่เธอเป็น
ไม่ต้องปรับเปลี่ยนอะไรทั้งนั้น
ฉันคือฉัน..เธอเป็นเธอ..อย่างที่เคยเห็น
ความต่างของเรา..มันปรับเข้ากันได้...ชัดเจน
เป็นอย่างที่เคยเป็น...ไม่ต้องฝืนใจ..อะไร
หาเหตุผลไม่ได้เหมือนกัน
ว่าเพราะอะไรที่ทำให้ฉันรักเธอ...มากกว่าใครคนไหน
เธอล่ะ...คงตอบไม่ได้สินะฉันเข้าใจ
ก็มันเป็นอะไรที่ทำให้..หัวใจยิ้มได้....พูดไม่ถูกเหมือนกัน
มันเป็นอะไรประมาณนั้น...
พูดไม่ถูกเหมือนกัน..อิๆ.....
ขอให้เรารักกันนานๆๆๆๆ
** ^________________^ **
คิดถึงทุกคนนะคะ..++
**...หาเหตุผลไม่ได้....ที่หัวใจยิ้มม!!...**
1 มกราคม 2548 02:04 น.
ช็อกโกแล็ต
ปากไม่ตรงกับใจ
มันเป็นนิสัย..บ่งบอกว่านี่อหละฉัน
ขวานผ่าซาก...กวนประสาทเธอไปวันๆ
หวานๆซึ้งๆอะไรประมาณนั้นไม่เคยมี
ก็เลยลองเปลี่ยนแปลงตัวใหม่
จะเอาให้ถูกใจเธอเลยแระ...คราวนี้
จะเลิกทำตัวเป็นลิงเป็นค่าง..ให้เธอเห็นซักที
ว่าฉันคนนี้..ทำตัวดีๆเรียบร้อยอย่างเขาก็เป็น
ตอนเช้าเลยแต่งตัวเสื้อผ้าสุดเนี้ยบ
หวีผมซะเรียบไม่ยุ่งเหยิงอย่างที่เคยเห็น
แต่ดันเดินตกบ่อโคลน..เสื้อผ้าเปื้อนเลน
ทามไม๊...ถึงทำได้ยากเย็น..ไม่เข้าใจ
ไม่ปงไม่เปลี่ยนมันแล้วนะ
เป็นอย่างนี้ล่ะ...ท้อแล้ว..เธอรับได้ไหม
ไม่ดี..ไม่เลิศ..ติงต๊องหน่อยๆไม่เหมือนใคร
แต่ก็รักเธอหมดใจ..พิสูจน์ได้..รักมากกว่าใครจริงๆ
ดึกแล้ว...ไปนอนแล้วนะคะ
เอ่อ กลอนบทนี้ไม่รู้จาแต่งอะไร แบบว่ามานเป็นเรื่องจริง 55+
ตกเลนก่อนเคารพธงชาติตาบีองหันมาเห็น นัสล่ะอยากจาเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี ไม่ร่า ..เพื่อนๆงี้ล้อกันมันส์ปากเชีย ^^
คิดถงทุกคนนะคะ แบบว่าไม่ได้เล่นเน็ตนานเลยเล่นซะ....อิๆ
**....รับได้ไหมที่ฉันเป็น....**
1 มกราคม 2548 00:40 น.
ช็อกโกแล็ต
ได้แต่ยืนยิ้มอยู่ห่างๆ
เหมือนมีสายใยบางๆกั้นระหว่างเราเอาไว้
กอบเก็บความว่างเปล่า...อัดแน่นในใจ
คิดถึงฉันบ้างไหม...เพื่อนคนไกล..ช่วยบอกที
ใจหายเหมือนกัน
กลัวว่าเวลาลามันจะพาให้เธอลืมฉันคนนี้
ไม่เป็นไรๆ..บอกกับหัวใจ..แต่ก็อ่อนล้าเต็มที
ไม่รู้จะพูดยังไงดี..กับความรู้สึกที่มีอยู่เต็มหัวใจ
มองไปทางไหนก็ดูว่างเปล่า
สองเท้า...ไม่รู้จะก้าวไปทิศไหน
เลยได้แต่ก้มลงกอดเข่า...ให้ความเหงากัดกินหัวใจ
นี่ฉันเป็นอะไร...อ่อนแอมากใช่ไหม...คนดี
ได้แต่หวังว่าเพื่อนคนไกล
ยังจำกันได้บ้างไหม...หายไปนานขนาดนี้
ความผูกพันที่ดูแข็งแรง...แต่สัมผัสได้แผ่วเบาเต็มที..
ก็คอมมันเจ็งนี่...หาเวลาเล่นก็ยากเต็มที..ไม่รู้จะทำไง(หักมุมซะงั้น)
เหอๆ นัสเปงไรไม่รุ แต่งกลอนไม่ได้เลย สงสัยหายไปนานเกินปาย
หวังว่าคงไม่ลืมกันนะ...คะพี่ๆ
โดยเฉพาะแตงโม...กะยัยฝันและเพื่อนๆตัวป่วนทั้งหลาย^^(คงรู้ตัวนะไม่ต้องระบุชื่อใช่ป่ะ อิๆ)
รักและคดถึงมากนะคะ....^^
อีตาบ๊อง...!!! รักๆๆๆนะ
** ^____________________^ **
คิดถึงทุกๆคนจริงๆค่ะ แต่ว่าจะให้บอกชื่อตรงนี้ก้อกลัวจะตกหล่อนใครไป เหอๆ แต่ก้อคิดถึงทุกๆคนจริงๆนี่นา
HAPPY NEW YEAR นะคะทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนน