26 ตุลาคม 2550 12:37 น.
ชีวินมธุรา
ริมระเบียง เรียงราย ไม้ริมรั้ว
แดดสลัว สดชื่น ดอกไม้ไหว
หอมกลิ่นกรุ่น อุ่นละมุน อ่อนอ่อนไกว
พฤกษาใบ เขียวงาม ตามฤดู
บนเตียงไม้ แสนสบาย คลายความร้อน
ชายหนึ่งนอน หลับพริ้ม ยิ้มเห็นอยู่
ไม่อยากปลุก นั่งมอง ใบหน้าหู
เฝ้าคอยอยู่ เคียงข้าง ไม่ห่างไกล
นึกถึงวัน แรกเจอ เขาเงอะงะ
มิได้ละ สายตา จากไปไหน
จ้องแลฉัน ไม่วาง ขนางใจ
เอ่ยปากใคร่ ได้รู้ มีอะไร
หน้าเปลี่ยนสี ค่อยค่อยแดง แฝงขวยเขิน
ช่างเหลือเกิน ยิ้มน้อยน้อย ตอบไม่ได้
ส่งกระดาษ ลายมือ งามวิไล
เขียนเอาไว้ ผมชอบคุณ มากจริงจริง
อพิโถ แค่นี้ ยากจะเอ่ย
กระไรเลย หนุ่มน้อย น่าอายยิ่ง
ทีเรื่องงาน กล้าหาญ ทุกทุกสิ่ง
มิประวิง เรื่องรัก กลับดูเชย
อดีตนั้น แสนนาน ผ่านมาแล้ว
ยังเพริศแพร้ว ในหทัย ห้องหับเผย
ยากจะหา ชายใด ที่มิเคย
รักยากเอ่ย อึกอัก กระดากใจ
เขารักมั่น รักแท้ แน่นอนนัก
ลิ้นลมปาก ซื่อซื่อ และสดใส
ไร้ทั้งเล่ห์ มารยา ตรงดวงใจ
มอบหทัย ให้เขา หมดเช่นกัน
********
ชีวินมธุรา
26 ตุลาคม 2550 12:27 น.
ชีวินมธุรา
หนุ่มรถไฟ ยักย้าย ไม่เป็นที่
คารมดี ถ้อยวจี ล้วนคำหวาน
พบนารี ลิ้นลม เคลือบน้ำตาล
หากพบพาน ระวัง จะช้ำใจ
หนุ่มเรือเมลย์ เร่รัก ไปทุกแห่ง
ชอบพลิกแพลง ร่ายมนต์ ดลเลื่อนไหล
เอ่ยคำพูด ออดอ้อน ประโลมใจ
หากหลงไป ชอกช้ำ ระกำทรวง
หนุ่มยี่เก เหหัน พลันตาเยิ้ม
ใบหน้าเจิม เสริมคม ทั้งห่วงหวง
ยิ้มละไม เชิญชวน ครวญรัญจวน
เนื้อนางนวล ลืมหลง คงเจ็บนาน
หนุ่มตำรวจ ทั้งทหาร รานรบรัก
ชอบชวนชัก หักเห น่าสงสาร
ปล่อยมายา แห่งบุรุษ หวังสำราญ
นวลนงคราญ ต้องตาม ความเศร้าเยือน
เป็นคำกล่าว โบราณ สอนบอกไว้
จงอย่าได้ คบหา พาฝั้นเฝือน
ฉะนั้นแล้ว แก้วตา ว่าไม่เตือน
ชีวิตเหมือน เทียนหรี่ลับ ใกล้ดับลง
********
ชีวินมธุรา
25 ตุลาคม 2550 22:50 น.
ชีวินมธุรา
เห็นเธอเดิน ควงแขน สาวคนใหม่
หน้าใสใส ยิ้มระรื่น ชื่นอ่อนหวาน
สุขสดใส ยิ้มละไม ถ้อยจำนรรย์
ในใจนั้น แปลบแปลบ แสบในทรวง
ก่อนก็เคย ท่าที ทำอย่างนี้
กับฉันนี่ เหมือนกัน คอยตามหวง
ความสุขคลาย กลายดั่ง ลมรักลวง
เลยลับล่วง ไม่เคยแล ชะแง้มอง
ลืกในอก ตระหนักว่า สิ้นกันแล้ว
เหมือนดังแก้ว แตกกระจาย ให้หม่นหมอง
แอบร่ำไห้ น้ำตา หลั่งไหลนอง
ไม่สมปอง ตรอมตรม หม่นฤดี
ใจเอ๋ยใจ ใยไม่ ลืมเขาเล่า
เพียรคอยเฝ้า ห่วงหา ไม่หน่ายหนี
รักปักลึก ยากจะถอน จากชีวี
เก็บรักนี้ แนบเนาว์ ทุกคืนวัน
ชีวินมธุรา
25 ตุลาคม 2550 22:37 น.
ชีวินมธุรา
แว่วสำเนียง เสียงคำ เฝ้าพร่ำหา
นวลกานดา ห่างไกล สุดใฝ่ฝัน
ออกตามหา ทั่วทิศ แทบจาบัลย์
ให้โศกศัลย์ อาลัย ถึงน้องนาง
ได้ยินแว่ว แจ้วแจ้ว ว่ารักมาก
ขออย่าจาก พรากไป แม้รุ่งสาง
ขอแนบชิด ติดตรึง หอมแก้มพลาง
โปรดจงฟัง พี่ครวญ หวลคำนึง
ปากชายหนอ คมจริง ยิ่งสิ่งไหน
ทำช้ำใจ แล้วแกล้งลวง ให้นึกถึง
ฝากคำวอน เว้าหวาน ปานรำพึง
เอ่ยคำซึ้ง ออดอ้อน ดูเข้าที
เสียใจนะ หนุ่มน้อย คอยเปล่าเปล่า
หัวใจเล่า เข็ดขาม ความรักนี่
ต่อให้ร้อง ร่ำไร สุดชีวี
อย่าหมายมี มาหา ขอลาจร
เคยหลอกหลง ให้รัก ปักแน่นหนา
ที่สุดมา กลับคำ ช้ำสมร
ร้าวรานลึก ตรึกใน ห้วงอุทร
เป็นบทสอน จดจำ จนวันตาย
ชีวินมธุรา
15 ตุลาคม 2550 20:59 น.
ชีวินมธุรา
ขอเสนอ อาหาร จานเด็ดเด็ด
รสแซบเผ็ด อร่อยลิ้น ถึงไหนไหน
ชื่อว่ายำ เล็บมือนาง สูตรนางใน
รับรองใคร ได้ชิม ยิ้มทั้งวัน
นำเล็บแหลม ล้างสะอาด ปราศจากกลิ่น
หั่นเป็นชิ้น พอคำ ใส่หม้อนั่น
ตามด้วยหอม หัวใหญ่ ปอกเปลือกพลัน
ค่อยค่อยบั่น เป็นฝอย โรยลงไป
จากนั้นเอา พริกขี้หนู ที่แสนเผ็ด
น้ำตาเล็ด เมื่อได้ชิม เม็ดไม่ใหญ่
ผสมด้วย น้ำมะนาว คั้นละลาย
น้ำตาลปีปไซร้ ใส่คน ปนด้วยกัน
โขลกกระเทียม พริกขึ้หนู และที่กล่าว
รวมกันเข้า เป็นน้ำยำ ได้ที่นั่น
จัดเล็บงาม ต้มสุก ใส่จานพลัน
น้ำยำนั้น คลุกเคล้า เรียงใส่จาน
กินกับต้น หอมหอม ได้รสชาติ
ผักชีปาด พองาม ตามแต่สรร
ชิมดูแล้ว ถูกใจ เสริพฟ์ทันควัน
เชิญชวนกัน ลิ้มลอง ร่วมวงมา
ยำมื้อนี้ ทานแล้วอิ่ม มีความสุข
ข้าวสวยคลุก ตักยำ พอคำหนา
ใหม่สดสด ร้อนร้อน คลายอุรา
เปรมปรีดา สามัคคี รื่นเริงใจ
ชีวินมธุรา
หน้าส่วนตัว
891
