14 ธันวาคม 2547 20:51 น.
ชีวิน ภินทาลัย
นานมาแล้วที่ฉันไหวหวั่น
ความคงมั่นที่มีหดหาย
อยู่คนเดียวโดยไม่มีใคร
ปิดบังตัวเองไว้ในมุมเงา
นานมาแล้วที่ฉันหวั่นไหว
เสียงร้องของหัวใจมีแต่ความเศร้า
จดจำวานวันอันเก่าๆ
ถักทอเป็นเรื่องเล่าและบทกลอน
นานมาแล้วที่ฉันไม่รู้จักความรัก
มีแค่เพียงความอกหักคอยหลอกหลอน
น้ำตาที่รินไหลเป็นเพื่อนนอน
ความอาวรณ์เป็นมิตรคู่ใจ
14 ธันวาคม 2547 20:45 น.
ชีวิน ภินทาลัย
นานมาแล้วที่ฉันห่างหาย
มิย่างกายมาที่นี่
กว่าจะได้มาอีกที
วันนี้ช่างนานแสนนาน
หลายเดือนหรือหลายวัน
หลายความฝันที่พ้นผ่าน
ลมหายใจของวันวาน
กลับมาเติมความหวานให้หัวใจ
นานมาแล้วที่ฉันคิดถึงที่นี่
แต่ทุกทีมาไม่ไหว
งานที่ทำต้องเร่งให้เสร็จไป
ว่างเมื่อไรก็จะมาทุกที
ฉันมีความฝันหลายอย่าง
บนหนทางที่หลากสี
เติมเต็มด้วยผู้คนมากมี
ล้นปรี่ด้วยความจริงใจ
กลับมาเพื่อถักทอความฝัน
กลับมาเพื่อแบ่งปันรักที่มีให้
กลับมาเพื่อร้อยเรียงความในใจ
กลับมาเพื่อบอกใครต่อใคร........ฉันรักเธอ
แด่.....หนูเล็ก ผู้จากไกล
1 ธันวาคม 2547 11:20 น.
ชีวิน ภินทาลัย
อะไรคือรัก
รักคืออะไร
อะไรคือคิดถึง
คิดถึงคืออะไร
อะไรคือผูกพัน
ผูกพันคืออะไร
อะไรคือห่วงใย
ห่วงใยคืออะไร
รักคิดถึงผูกพันห่วงใย
รักคิดถึงถึงใจห่วงหา
รักคิดถึงถึงผูกพันน้ำตา
รักคิดถึงถึงเลิกลารำพัน
รักห่วงใยผูกพันพันแน่น
รักคิดถึงซึ้งแสนแสนสรรค์
รักห่วงใยใยห่วงพัวพันธ์
รักคิดถึงถึงกัลป์มั่นนาน
รักผูกพันพันผูกผูกรัก
รักผูกพันพันหักรักศานต์
รักผูกพันพันมั่นมิมั่นกานต์
รักผูกพันพลันร้าวรานเป็นานไป
รักห่วงหาห่วงรักรักหาย
รักห่วงหารักไว้ห่มไห้
รักห่วงหารักลาอาลัย
รักห่วงหารักไกล............อาวรณ์
1 ธันวาคม 2547 11:07 น.
ชีวิน ภินทาลัย
สายลมคืนค่ำพัดผ่าน
รำพึงวันวานหวั่นไหว
เงียบเหงาเดียวดายร่ำไร
ห่วงใยรักซึ้งถึงเธอ
สายลมคืนวันพัดผ่าน
รำพึงวันวานพร่ำเพ้อ
เงียบเหงาเศร้าใจละเมอ
ฝันเฝ้าเสมอสบตา
สายลมคืนวันวันร้าง
รำพึงเว้นว่างห่างหน้า
เงียบเหงาชอกช้ำช้ำลา
ร้าวปวดปวดอุราจากไกล
สายลมคืนค่ำค่ำถวิล
รำพึงสูญสิ้นห่มไห้
เงียบเหงาไร้รักรักไป
รักซึ้งซึ้งใจ.......รักเธอ
30 พฤศจิกายน 2547 20:13 น.
ชีวิน ภินทาลัย
เสียงบทกลอนอ่อนหวานสะท้านจิต
สะท้อนคิดความฝันที่หวั่นไหว
สะท้อนบอกมากล้ำคำห่วงใย
สะท้อนใจดวงกานต์เมื่อผ่านมา
เพียงความฝันวานวันให้หวั่นไหว
เพียงจริงใจให้รักสเน่หา
เพียงคำหวานผ่านแผ้วแว่วอุรา
เพียงวาจาว่าคิดถึงซึ้งไม่คลาย
เพราะความฝันวานวันผันผ่านแล้ว
เพราะเศษแก้วไร้ค่าราคาขาย
เพราะเศษรักเสี้ยวหัวใจไม่มากมาย
เพราะคำพูดที่บอกไว้ให้จดจำ
รักเพียงใดหัวใจยิ่งไร้รัก
รักประจักษ์รักจริงยิ่งชอกช้ำ
รักมากรักแท้แค่รำพัน
รักด้วยฝันทั้งห่วงใย.....ยังไร้เธอ
หน้าส่วนตัว
905
