กลับบ้าน...?

ชินเดช ญาณรัตน์

มาจากดินถิ่นป่าแก้ว

ไปสู่ความเพริดแพร้วของเมืองใหญ่
เฝ้าเพียรหาสัจจธรรมความเป็นไป
มหาลัยสอนคนบนหลุมพราง

เราคือใคร เป็นอย่างไร ไปไหนนี่
โลกความดีความชั่วตัวสรรสร้าง
ทั้งซ้อนซับสับสนบนหนทาง
จิตหมุนคว้างท่ามฝูงชนคนคอนกรีต

โลกวัตถุรีบรุดมีจุดขาย
น้ำใจกลายเป็นปมซ่อนคมมีด
หน้าเนื้อใจเสือเล่ห์กลกันสุดขีด
เผลอเป็นกรีดคว้านใจไร้ปรานี

อีกบนฟลอร์เฟื่องฟ้าลีลาเร้า
แก้วบรั่นดีหนุ่มเหน้ากลางไฟสี
ความพอเพียงสักนิดไม่คิดมี
อีกนารีโลกียะนะหน้าทน

นี่หรือ..คือบัณฑิตผู้ติดปีก
เธอผู้หลีกทุกข์เข็ญเป็นมรรคผล
แท้คืองานผลิตจิตทรามบ่งามคน
ทางหลุดพ้นหรือพ้นหลุดมุดดินดำ

หมายกลับไปซบดินถิ่นป่าแก้ว
ขอลาแล้วกรุงไกรใจถลำ
กลับคืนถิ่นบ้านป่าศรัทธานำ
และขอลบรอยดำสร้างลำเทียน

แต่นิจจาพงไพรไม่เคยคิด
ความเจริญตามติดจนผิดเพี้ยน
สร้างโรงเหล้าไนต์คลับป่าเหี้ยนเตียน
วัดโรงเรียนจุดสะท้อนความอ่อนใจ


แล้วจะไปที่ไหนแห่งใดเล่า
เมื่อบ้านเก่าหายไปใจโหยไห้
มันอ้างว้างหนาวเหน็บอยู่ข้างใน
จะบอกใคร กลับบ้าน หรือผ่านทาง