16 ธันวาคม 2547 19:25 น.
ชินจังฟูๆ
คนเราต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง
ใช่แล้ว!เธอมันเก่งก็ทำได้ใช่ไหม
เธอเข้มแข็ง...เธอจะไม่เสียใจ
คงเป็นการบอกไบ้ว่าถ้าเสียกันไปก็จะไม่เสียน้ำตา
แต่ฉันเป็นแค่คนอ่อนไหว
จะทำได้ยังไง ที่จะไม่รู้สึกรู้สา
ฉันมันคนอ่อนแอ..มันน่าเวทนา
และคงได้แต่หลั่งน้ำตา....ถ้าเสียเธอ
13 ธันวาคม 2547 12:06 น.
ชินจังฟูๆ
อยากเป็นคนเข้มแข็งกว่านี้
จะได้ทำใจ กับสิ่งที่เธอมีมาให้
อยากเป็นคนไม่สับสนกับความหมองหม่นใดๆ
อยากเป็นคนไม่มีหัวใจ
จะได้ไม่หลงกลใคร...แล้วเสียน้ำตา
แต่วันนี้ยังหวั่นไหว
คือเพราะยังอ่อนแอเกินไปจึงไร้ค่า
เพียงแค่เธอเอ่ยคำพร่ำแล้วใจความของมันคือเลิกลา
ฉันก็กลายเป็นคนที่ยังต้องเสียน้ำตา
ถึงแม้ว่าจะแกร่งกล้าเพียงใด
13 ธันวาคม 2547 11:08 น.
ชินจังฟูๆ
หากว่าฉันเป็นคนโกรธง่าย
ก็ใครหล่ะที่ทำให้เป็นอย่างนี้
ไม่สนใจก็หน่ายเหนื่อยจะเอาไงกัน
จะเอาไงก็ให้มันแน่ๆ
เป็นอย่างนี้คงแย่แล้วหล่ะฉัน
ไม่ใช่ตัวสำรองของใครทั้งนั้น
เมื่อไม่มีใจให้กันมันก็จบเกม
9 ธันวาคม 2547 19:35 น.
ชินจังฟูๆ
เก็บคำขอโทษของเธอคืนไป
เพราะมันคงไม่มีอะไรดี ขึ้นกว่านี้
เธอมีเหตุผลแต่ฉันไม่มี
แตกต่างกันอย่างนี้คงต้องต่างคนต่างไป
ฉันก็ยังเป็นคนเดิมแบบนี้
เคยถามเธอกี่ทีแล้วรับได้ไหม
ก็เธอเองที่บอกว่าไม่เป็นไร
แล้วยังจะให้ฉันเปลี่ยนแปลงอะไร
อีกหล่ะ เธอ
หน้าส่วนตัว
1491
